«Οι εργασίες της Δ.Σ.Ο. λαμβάνουν χώρα στη Χίο, έναν τόπο με πλούσια ιστορία, που ξεκινά πριν από τα χρόνια του Ομήρου, αλλά και συνάμα μαρτυρικό. Οι κάτοικοι του νησιού υπέστησαν ολοκληρωτική σχεδόν σφαγή το 1822 από τους Τούρκους. Τιμωρήθηκαν για την επιμονή τους να διατηρήσουν την εθνική και θρησκευτική τους ταυτότητα, την ελληνική τους συνείδηση και την Ορθόδοξη πίστη. Ο θάνατός τους, ωστόσο, στάθηκε αφορμή για την εκδήλωση ενός κύματος αλληλεγγύης από τον χριστιανικό κόσμο, με τη βοήθεια και του περίφημου πίνακα του Ντελακρουά, που και σήμερα κοσμεί το Μουσείο το Λούβρου. Αλληλεγγύη, που συνέβαλε καθοριστικά στην επιτυχία της ελληνικής επανάστασης και στην ανεξαρτησία του κράτους μας.
Η αναφορά μου δεν έχει, δυστυχώς, μόνο χαρακτήρα ιστορικό. Το μαρτύριο των Χριστιανών της Ανατολής εξακολουθεί αμείωτο έως και σήμερα. Πριν από έναν αιώνα, στις απέναντι ακτές της Μικράς Ασίας, λίγα μόλις μίλια από τη Χίο, ο χριστιανισμός ήταν παντού παρών. Η γενοκτονία, όμως, των Χριστιανών της Ανατολής -Ελλήνων, Αρμενίων και Ασσυρίων- σχεδόν εξαφάνισε αυτή τη δισχιλιετή μαρτυρία.
Τώρα πια απομένουν μονάχα κάποιες εκκλησιές και μοναστήρια, που κι αυτά βρίσκονται υπό τη δαμόκλειο σπάθη αυτή τη φορά της “Γενοκτονίας της Μνήμης”, που ακολουθούν οι οπαδοί του νεο-οθωμανικού δόγματος. Από αυτή τη νέα Γενοκτονία κινδυνεύει ακόμη και η Αγιασοφιά στην Πόλη, το Οικουμενικό αυτό σύμβολο της Χριστιανοσύνης.
Ελπίζω η Δ.Σ.Ο. να εκπέμψει ένα μήνυμα ελπίδας και αλληλεγγύης προς τους δοκιμαζόμενους Χριστιανούς της Μέσης Ανατολής, στη στήριξη των οποίων θα εστιάσω με συγκεκριμένες προτάσεις την εισήγησή μου».
