Το 2014, σύμφωνα με στοιχεία του Υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας, η συνολική παραγωγή ξύλου μέσω δασικών συνεταιρισμών ανήλθε σε 730 χιλιάδες κυβικά μέτρα στα δημόσια δάση και σε 388.000 στα ιδιωτικά, ενώ τα συνολικά έσοδα από την εκμετάλλευση των δασών ανήλθαν σε 9,2 εκατ. ευρώ. Άλλα 9 εκατομμύρια ευρώ περίπου ήταν τα έσοδα και το 2015.
«Τα στοιχεία αποδεικνύουν το πόσο αναγκαίο είναι να έχουμε νόμο και πόσο επιτακτικό είναι να έχουμε νόμο για τα δάση, γιατί μιλάμε για σχεδόν μηδενικό αποτέλεσμα για την ελληνική πολιτεία, από ένα τεράστιο πλούτο που κάθεται και καίγεται ανεξέλεγκτα από τις πυρκαγιές», τόνισε ο αναπληρωτής υπουργός Περιβάλλοντος κ. Γιάννης Τσιρώνης μιλώντας στην Επιτροπή Παραγωγής και Εμπορίου της Βουλής επί του νομοσχεδίου για τις δασικές συνεταιριστικές οργανώσεις.
Όπως είπε χαρακτηριστικά «η οικονομική ανάπτυξη συμβαδίζει απόλυτα με την προστασία. Το ζωντανό δάσος που έχει αειφορική κτηνοτροφία, εκτατική κτηνοτροφία, όπως είχαμε για αιώνες, το οποίο έχει κόσμο μέσα που εργάζεται, είναι το δάσος που έχει τον ελάχιστο κίνδυνο να καεί. Αντίθετα εκείνο το δάσος το οποίο είναι εγκαταλελειμμένο, είναι η πυριτιδαποθήκη που θα συμπαρασύρει και τις παραγωγικές δραστηριότητες που είναι γύρω από το δάσος ή και ανάμεσα πολλές φορές και καταστρέφονται από πυρκαγιές… όταν σβηστούν».
Αναφερόμενος ειδικότερα στους δασικούς συνεταιρισμούς, ο αναπληρωτής υπουργός Περιβάλλοντος επισήμανε πως «εάν ο συνεταιρισμός είναι τόσο αδύναμος και τόσο ανίκανος να διαχειριστεί και δεν έχει την οντότητα την επιχειρηματική να κάνει σοβαρή δραστηριότητα, άλλες παρελκόμενες δράσεις πέρα από την ξυλεία, χάνονται, εξαφανίζονται.
Ποιος κάθεται να ασχοληθεί με τα μανιτάρια; Ποιος κάθεται να ασχοληθεί με τα μη ξυλώδη φυτά, τα αρωματικά μας φυτά; Ποιος κάθεται να ασχοληθεί με την πιστοποίηση της ξυλείας; Αν αυτή τη στιγμή πάτε εδώ παρακάτω στο εμπόριο, βρίσκετε ξυλεία, βρίσκετε οξιά αειφορικής διαχείρισης. Ελάχιστοι ξέρουν ότι η Ελλάδα έχει αειφορική διαχείριση δασών, αλλά δεν έχει κανέναν πιστοποιητικό οργανισμό για αυτή την αειφορική διαχείριση. Οξιά, λοιπόν, που στη διεθνή αγορά θα πουλιόταν δέκα και είκοσι φορές επάνω, εδώ τη σπάμε και την πουλάμε για να ζεστάνουμε –και δεν καίγεται κιόλας, αυτή είναι και η ειρωνεία- σπίτια στην Αθήνα. Αυτό είναι τραγωδία, να έχουμε δέντρα όπως είναι η ελληνική καρυδιά, όπως είναι η οξιά, όπως είναι η καστανιά και να μην έχουμε τρόπο να πάρουμε το τίμημα».
ΞΕΠΕΡΑΣΑΝ ΤΟΥΣ 1000
Σύμφωνα με τα στοιχεία που παρουσίασε στην επιτροπή της Βουλής η εισηγήτρια της πλειοψηφίας κ. Κατερίνα Ιγγλέζη, «οι δασικοί συνεταιρισμοί είναι συνεταιρισμοί εργασίας, ειδικού σκοπού και διαφέρουν ουσιαστικά από τους γνωστότερους αγροτικούς συνεταιρισμούς, στους οποίους οι συνεταιριζόμενοι είναι αγρότες - ιδιοκτήτες -παραγωγοί. Από την απογραφή των υπηρεσιών του υπουργείου προκύπτει το 2009, οι δασικοί συνεταιρισμοί ανέρχονται σε 810 και αριθμούν τα 9.300 ενεργά μέλη.
Σε απογραφή που βρίσκεται σε εξέλιξη οι συνεταιρισμοί φαίνεται να ξεπερνούν τους 1000, αντικείμενό τους είναι η εκτέλεση δασικών εργασιών σε δημόσια δάση, αλλά και σε μη δημόσια, όπως τα κοινοτικά, τα μοναστηριακά και άλλα. Φυσικά η δασοπολιτική επιτήρηση όλων των δασικών οικοσυστημάτων της χώρας ανεξάρτητα από το ιδιοκτησιακό τους καθεστώς ασκείται από το κράτος, βάσει της συνταγματικής επιταγής.
Διεργασίες εκμετάλλευσης των δασών, στις οποίες δραστηριοποιούνται οι εν λόγω συνεταιρισμοί είναι: Οι υλοτομίες, διαμόρφωση των πρωτογενών δασικών προϊόντων (τεχνική ξυλεία, ξύλο θρυμματισμού, καυσόξυλο). Στη μετατόπιση αυτών των προϊόντων από τα υλοτόμια στις κορμοπλατείς ή δασο-δρόμους. Επίσης την παραγωγή ρητίνης από δάση της χαλεπίου πεύκης στις περιοχές της Εύβοιας, Αττικής, Χαλκιδικής Κορινθίας, Βοιωτίας, Λέσβου».
