Του Κώστα Γκιάστα
Σε πρώτο πλάνο τίθεται αυτό το Σαββατοκύριακο η Κεντροαριστερά με αφορμή το γεγονός πως στην Αθήνα και συγκεκριμένα στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας διεξάγεται η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη της Δημοκρατικής Συμπαράταξης. Ανάμεσά τους εκπρόσωποι του ΠΑΣΟΚ, της ΔΗΜΑΡ και των Κινήσεων Πολιτών.
Εάν στα παραπάνω προσθέσουμε και το γεγονός πως ήδη βρίσκονται εν εξελίξει οι συνεδριάσεις της 29μελούς Επιτροπής Θέσεων και Διαλόγου για τις Μεταρρυθμίσεις, που συγκροτήθηκε προ ημερών με πρωτοβουλία της Δημοκρατικής Συμπαράταξης, του Ποταμιού και μεμονωμένων προσωπικοτήτων του χώρου, που θέλουν να συμβάλουν στην ανασυγκρότησή του, τότε γίνεται εύκολα αντιληπτό πως κάτι κινείται στον χώρο της Σοσιαλδημοκρατίας.
Η «Ε» σήμερα επιχειρεί να προσεγγίσει το θέμα της ανασυγκρότησης της κεντροαριστεράς μέσα από τις απόψεις των ίδιων των προσώπων που την εκπροσωπούν. 7 πρόσωπα που προέρχονται από ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ, Ποτάμι και κινήσεις Πολιτών μιλάνε για τους στόχους, τις δυσκολίες, τις αποτυχημένες προσπάθειες του παρελθόντος και το πολιτικό κενό που θέλουν να καλύψουν μέσα από την προσπάθειά τους.
ΤΑ ΤΡΙΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ
1. Η συγκρότηση της αριστεράς είναι ένας πολιτικός στόχος που μας απασχολεί εδώ και πολλά χρόνια. Η συγκρότηση της Επιτροπής Θέσεων και Διαλόγου ανοίγει εκ νέου το κεφάλαιο της κεντροαριστεράς. Σε τι μπορεί να διαφέρει η συγκεκριμένη κίνηση από τις προηγούμενες προσπάθειες;
2. Πόσο δύσκολο ή εύκολο είναι να συγκροτηθεί η κεντροαριστερά αυτήν την περίοδο που μάλιστα αρκετοί είναι δυσαρεστημένοι από την «πρώτη φορά αριστερά»;
3. Θεωρείτε πως υπάρχει πολιτικό κενό προς κάλυψη. Δηλαδή έχει ανάγκη ο κόσμος τη δύναμη της κεντροαριστεράς;
ΘΩΜΑΣ ΨΥΡΡΑΣ
«Εάν αποτύχει τώρα, θα αποτύχει και η χώρα»
Ο πρώην βουλευτής με τη Δημοκρατική Αριστερά (ΔΗΜΑΡ), φιλόλογος κ. Θωμάς Ψύρρας τόνισε μεταξύ άλλων πως εάν τώρα αποτύχει η συγκρότηση της ελληνικής Σοσιαλδημοκρατίας πώς θα είναι αποτυχία της ίδιας της χώρας. Πιο αναλυτικά:
1. Οι συνθήκες έχουν κάνει όλους πιο ώριμους και πιο διαλεκτικούς. Όλοι, νομίζω, είδαν πιο καθαρά τα προβλήματα της πραγματικότητας όπως όντως διαμορφώνονται καθημερινά τόσο στο πολιτικό όσο και στο κοινωνικό πεδίο. Έτσι όλοι συμμετέχουν με την επιθυμία το εγχείρημα να επιτύχει. Επίσης όλοι ξέρουν ότι εάν και τώρα αποτύχει η συγκρότηση της ελληνικής σοσιαλδημοκρατίας θα επωμιστούν την ιστορική ευθύνη της αποτυχίας (που τελικά θα είναι κι αποτυχία της χώρας μας).
2. Το εγχείρημα είναι δύσκολο. Το δυσκολεύει ένα παρελθόν, το δυσκολεύουν πρόσωπα που πιθανόν να αποζητούν ακόμα ρόλους, το δυσκολεύουν οι λογής παλαιοί φατριασμοί και οι προσωπικές φιλοδοξίες. Παρ’ όλα αυτά η πολιτική των ΣυριζΑνελ (που δεν είναι βέβαια αριστερά) και η κυβερνητικές τους επιλογές ωθούν κοινωνικά στρώματα να αναθεωρήσουν την ψήφο τους και να αναζητούν διεξόδους σε πολιτικό λόγο που να βασίζεται στην αλήθεια και στις καθαρές δεσμεύσεις. Κι αυτό μπορεί να το προσφέρει ως πρόταση και ως πρακτική η ελληνική σοσιαλδημοκρατία.
3. Η Ελλάδα δεν έχει ανάγκη γενικά και αόριστα μια κεντροαριστερά. Άλλωστε ο όρος “κεντροαριστερά” είναι μάλλον όρος πολιτικής γεωγραφίας κι όχι πολιτικής και κοινωνικής ιδεολογίας. Η Ελλάδα έχει ανάγκη από ένα νέο, και τονίζω, νέο κόμμα με σαφείς ιδεολογικές αναφορές, με ανανεωμένες προβληματικές, με μεταρρυθμιστικές προτάσεις. Ένα κόμμα που θα είναι πέρα από το ΠΑΣΟΚ, τη ΔΗΜΑΡ, τις Κινήσεις ή το Ποτάμι. Ένα κόμμα της σύγχρονης ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας.
ΒΑΣΙΛΗΣ ΒΛΑΧΟΣ
«Να μην γίνει η προσπάθεια κολυμβήθρα του Σιλωάμ»
Ο κ. Βασίλης Βλάχος ως μέλος της Μεγάλης Συνάντησης των Αντιπροσώπων στο Ποτάμι (ΜΕΣΥΑ) και υπεύθυνος Τύπου της τοπικής οργάνωσης μελών στη Λάρισα στάθηκε κυρίως στο γεγονός πως δεν πρέπει να υπάρξει μίμηση για «πρώτη φορά κεντροαριστερά». Συγκεκριμένα:
1. Η βασική διαφορά από προηγούμενες ανάλογες προσπάθειες είναι ότι πλέον η οικονομική και πολιτική κατάσταση δεν επιτρέπει πολυτέλειες για εγωιστικές συμπεριφορές και ατέρμονες φιλοσοφικές συζητήσεις που να ανακυκλώνουν προσωπικές ματαιοδοξίες και μικροσυμφέροντα. Το Ποτάμι έχει καταθέσει συγκεκριμένες προτάσεις με το Κοινοβούλιο του Κέντρου. Το Κοινοβούλιο του Κέντρου είναι ο χώρος που καλούνται να μετάσχουν και να διαμορφώσουν τις θέσεις του, νέοι άνθρωποι, ενεργοί πολίτες και πολιτικές δυνάμεις που πιστεύουν βαθιά στην ανάγκη των μεταρρυθμίσεων, της επιχειρηματικότητας αλλά κυρίως της ευρωπαϊκής προοπτικής της χώρας. Ανάλογα και η Επιτροπή Θέσεων και Διαλόγου οφείλει και πρέπει να πορευθεί στους ίδιους άξονες και αρχές. Κύριος στόχος είναι η κατάθεση συγκεκριμένων προτάσεων και θέσεων που θα διασφαλίσουν τη δυνατότητα σύνθεσης και υλοποίησης ενός ευρύτερα αποδεκτού από την κοινωνία οδικού χάρτη για την επαναλειτουργία της οικονομίας σε υγιείς βάσεις με άξονες την επιχειρηματικότητα και την καινοτομία. Επιπρόσθετα απολύτως απαραίτητη είναι προώθηση ευρύτερων μεταρρυθμίσεων στους τομείς της Παιδείας, της Δικαιοσύνης αλλά και της Λειτουργίας του Κράτους, ώστε να βελτιωθεί αισθητά η καθημερινότητα του κάθε πολίτη.
2. Κάθε προσπάθεια κρίνεται προφανώς εκ του αποτελέσματός. Το ζητούμενο είναι να αποφευχθεί σε αυτή τη περίπτωση μια ανάλογη “πρώτη φορά κεντροαριστερά” αν πρόκειται να μιμηθεί τις πρακτικές της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ , δηλαδή να αναλωθεί σε μια προσπάθεια διασφάλισης βουλευτικών εδρών και εξουσίας, μικροπολιτικής επιρροής και λοιπών άχρηστων για το κοινωνικό σύνολο προνομιών. Όλοι όσοι μετάσχουν σε αυτή την προσπάθεια θα κριθούν αποκλειστικά από τις θέσεις τους, αλλά κυρίως από τις προτεραιότητες τις οποίες θα θέσουν. Η εξασφάλιση αξιωμάτων και η διάσωση μηχανισμών δεν χωράνε σε αυτό το εγχείρημα. Σε καμία περίπτωση το Ποτάμι δεν πρόκειται να συναινέσει στο να αποτελέσει αυτή η προσπάθεια την κολυμβήθρα του Σιλωάμ για παλαιοκομματικά στελέχη τα οποία υπέκυψαν στη γοητεία του λαϊκισμού και της αδράνειας και τελικά απώλεσαν την ευκαιρία να προωθήσουν αναγκαίες μεταρρυθμίσεις όταν είχαν τον χρόνο και τη δύναμη να το πράξουν.
3. Ο κόσμος έχει κυρίως ανάγκη από την αντιμετώπιση των πιεστικότατων οξύτατων προβλημάτων που αντιμετωπίζει η χώρα, του οικονομικού και του προσφυγικού. Τα δύο αυτά προβλήματα με κύρια ευθύνη της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ και των άστοχων χειρισμών της έχουν φέρει την κοινωνία σε οριακή κατάσταση. Η αντιμετώπιση τους υπερβαίνει την ατζέντα ή τις δυνάμεις ενός μόνο πολιτικού χώρου. Συνεπώς όλες οι μετριοπαθείς δυνάμεις που συσπειρώνονται γύρω από την ευρωπαϊκή προοπτική της Ελλάδας, πιστεύουν στις μεταρρυθμίσεις και θεωρούν ότι η επιχειρηματικότητα και η παραγωγή πλούτου για όλους τους πολίτες είναι η μόνη διέξοδος από την κρίση είναι υποχρεωμένες και να συνεννοηθούν και να δώσουν λύση προτού οι βλάβες από τη διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ είναι μη αναστρέψιμες.
ΦΑΝΗ ΑΓΟΡΙΤΣΑ
«Πρέπει να καλυφθεί ο χώρος»
Η φιλόλογος κ. Φανή Αγορίτσα βρισκόταν ανέκαθεν σύμφωνα με την ίδια στο χώρο της κεντροαριστεράς. Για την παρούσα φάση τονίζει μεταξύ άλλων πως είναι απαραίτητο ο χώρος της κεντροαριστεράς να καλυφθεί. Όμως για να συμβεί αυτό, χρειάζεται να γίνουν δύο σοβαρές προσπάθειες τις οποίες και αναλύει:
1. Πραγματικά ο διάλογος για την ανασυγκρότηση της κεντροαριστεράς διαρκεί εδώ και 4 χρόνια. Ξεκίνησε με την πετυχημένη αλλά ατελέσφορη "κίνηση των 58" και συνεχίζεται μέχρι και σήμερα. Είναι δύσκολο για τους πολίτες να παρακολουθήσουν αυτό τον διάλογο, όταν βιώνουν τη σκληρή πραγματικότητα μιας πολλαπλής κρίσης. Η συγκεκριμένη κίνηση διαφέρει από τις προηγούμενες, γιατί τα πολιτικά κόμματα που συμμετέχουν από μόνα τους προσήλθαν στο τραπέζι του διαλόγου εν αντιθέσει με το παρελθόν. Η διαδικασία αυτή έχει θετικές και αρνητικές πλευρές. Στις θετικές χρειάζεται να επισημανθεί ότι τα κόμματα, όταν αισθάνθηκαν την πίεση των πολιτών που δεν εκφράζονταν από τα 2 μεγάλα κόμματα ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ παραμέρισαν όλες τις διαφορές τους και εστίασαν σε ό,τι τους ενώνει. Στις αρνητικές ότι οι πολίτες αντιλαμβάνονται την προσπάθεια ως συνένωση μηχανισμών που επιδιώκει την επιβίωσή τους. Συνεπώς όλοι οι συμμετέχοντες στον διάλογο είναι απαραίτητο να καταβάλουν κάθε προσπάθεια, ώστε να αμβλύνουν τις αρνητικές εντυπώσεις.
2. Για όλους εμάς που πιστεύαμε από το 2010 ότι ο Συριζα είναι κατ΄ όνομα Αριστερά αλλά ουσιαστικά είναι ένα λαϊκίστικο, περονικό συνονθύλευμα τάσεων και οπορτουνιστών κάνει την προσπάθεια πιο εύκολη. Ο Σύριζα όλα αυτά τα χρόνια της κρίσης λαΐκισε, δίχασε τους πολίτες, όξυνε τα πνεύματα, προπηλάκισε και καθύβρισε τους αντιπάλους του. Ο πολιτικός λόγος δεν είχε τη μορφή διαλόγου μεταξύ πολιτικών αντιπάλων αλλά "πολεμικών ανακοινωθέντων". Υποσχέθηκε στους πολίτες "τον ουρανό με τα άστρα" και το αποτέλεσμα της δήθεν σκληρής διαπραγμάτευσης είναι ότι θα πληρώσουν φτωχοί πολίτες μέτρα 80 δις. ευρώ. Επίσης η συνεργασία του με το κόμμα ΑΝΕΛ προβληματίζει και προκαλεί δυσφορία στο ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα που συνεχώς επικαλείται και προσπαθεί να εισχωρήσει στους κόλπους του χωρίς αποτέλεσμα μέχρι τώρα. Και για να είμαστε ειλικρινείς όπως φαίνεται και στις δημοσκοπήσεις πριν ακόμη η κυβέρνηση της "πρώτης φοράς αριστερά" κλείσει ένα χρόνο, η επόμενη κυβέρνηση θα είναι κεντροδεξιά. Οπότε καταλαβαίνετε τι κακό έκανε η διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ στο χώρο της Αριστεράς.
3. Το κενό ανάμεσα στον ΣΥΡΙΖΑ και τη ΝΔ όχι μόνο υπάρχει αλλά είναι μεγάλο και όπως διαφαίνεται από τις δημοσκοπήσεις τα 2 κόμματα δεν μπορούν να προσεταιριστούν τους πολίτες αυτούς. Είναι απαραίτητο λοιπόν ο χώρος να καλυφθεί. Για να συμβεί αυτό, χρειάζεται να γίνουν 2 σοβαρές προσπάθειες, κατά τη γνώμη μου. Α. Ανανέωση του πολιτικού προσωπικού ακόμα και εκείνων που το όνομά τους έχει θετικό πρόσημο και οι πολίτες δεν έχουν να τους προσάψουν κάτι αρνητικό αλλά έχουν κουράσει. Όλοι βέβαια μπορούν να συμμετέχουν αλλά δεν χρειάζεται να βρίσκονται στην πρώτη γραμμή. Μπορούν να προσφέρουν τη γνώση και την εμπειρία τους βρισκόμενοι μετόπισθεν. Και φυσικά δεν τίθεται ηλικιακό ζήτημα. Β. Θέσεις και απαντήσεις για όλα όσα απασχολούν τους πολίτες. Η αντιμετώπιση της ανεργίας, η ενίσχυση της επιχειρηματικότητας, ο επαναπατρισμός των νέων επιστημόνων ή μη, η στήριξη του κοινωνικού κράτους με τους βασικούς πυλώνες της Παιδείας και της Υγείας, ο δημόσιος τομέας που θα λειτουργεί υπέρ του πολίτη οι Ανεξάρτητες Αρχές, η Δικαιοσύνη που θα λειτουργεί χωρίς παρεμβάσεις της εκτελεστικής εξουσίας, η εμβάθυνση της Δημοκρατίας, οι αλλαγές στο πολιτικό σύστημα και βέβαια τα εθνικά θέματα τα οποία εδώ και καιρό δεν ήταν στο προσκήνιο αλλά σήμερα επανέρχονται. Γ. Σαφή και ξεκάθαρη θέση και συμμετοχή στα τεκταινόμενα του ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού κόμματος και ΕΕ.
ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΑΛΑΤΑΣ
«Ωρίμασε η ιδέα της κεντροαριστεράς»
Ως μέλος της Συντονιστικής των "Κινήσεων πολιτών για τη Σοσιαλδημοκρατία" μας μίλησε ο Πολιτικός Μηχανικός κ. Λεωνίδας Αλατάς. Κατά την προσωπική του άποψη πλέον έχει ωριμάσει η ιδέα της ενωμένης κεντροαριστεράς καθώς με την εμπειρία από τις προηγούμενες προσπάθειες υπάρχει η δυνατότητα αποφυγής των λαθών. Συγκεκριμένα:
1. Ως μέλος των «Κινήσεων πολιτών για τη Σοσιαλδημοκρατία» και αφού συμμετείχα και στην κίνηση των 58 σε τοπικό επίπεδο στη Λάρισα που είχε τον ίδιο στόχο, θεωρώ ότι τώρα έχουμε περισσότερες πιθανότητες επιτυχίας αποφεύγοντας τα λάθη που κάναμε. Τώρα πλέον έχει ωριμάσει περισσότερο η ιδέα της ενωμένης κεντροαριστεράς και κυρίως έχει μειωθεί η συναισθηματική και προσωπική εμμονή στελεχών του ΠΑΣΟΚ, που κατείχαν ή κατέχουν αξιώματα, και εμφάνιζαν μια δυσκολία στην παράδοση σε νεότερη γενιά στελεχών, απαλλαγμένων από κυβερνητικές ευθύνες και ενοχές.
2. Η «Επιτυχία» της κυβέρνησης «πρώτη φορά αριστερά» δημιουργεί, για τις επόμενες εκλογές όποτε και να γίνουν, τις προϋποθέσεις μαζικής φυγής ψηφοφόρων από τον ΣΥΡΙΖΑ, ή και ακόμη μεγαλύτερης αποχής. Με βάση αυτή τη λογική το εγχείρημα της συγκρότησης και της ενότητας του χώρου δείχνει να είναι πιο εύκολο. Η πραγματικότητα όμως είναι διαφορετική. Προσωπικές στρατηγικές και φιλοδοξίες, αλλά και διαφορά αντιλήψεων (που είναι λογικό να υπάρχει) δημιουργούν κίνδυνο αποτυχίας. Έχουμε επιλέξει χωρίς βιασύνη βήμα – βήμα την προγραμματική σύγκλιση, με διάλογο και χωρίς προαπαιτούμενα. Αν όμως δεν τα καταφέρουμε θα έχουμε την ευθύνη της μετακίνησης των ψηφοφόρων προς τη Δεξιά που θα στραφεί εκεί προκειμένου να απαλλαγεί από το «πρώτη φορά αριστερά».
Η επιτυχία μας εξαρτάται σε μεγάλο ποσοστό από τη συμμετοχή του κόσμου στο εγχείρημα. Δηλαδή πείθοντάς τον ότι πρόκειται για μια ειλικρινή προσπάθεια δημιουργίας του νέου (χωρίς να διαγράφουμε το παρελθόν), να πεισθεί να συμμετάσχει στις διαδικασίες που δρομολογούνται από τη «Δημοκρατική Συμπαράταξη». Με ευρεία συμμετοχή είναι δυνατόν, επιλέγοντας νέα στελέχη, να κερδίσουμε και πάλι την εμπιστοσύνη του κεντρώου και κεντροαριστερού ψηφοφόρου που αποτελεί την πλειοψηφία του εκλογικού σώματος.
3. Αυτό που υπάρχει δεν είναι πολιτικό κενό. Υπάρχει κατακερματισμός των δυνάμεων του χώρου που οφείλεται κυρίως σε προσωπικές φιλοδοξίες και αντιπαλότητες. Υπάρχουν το ΠΑΣΟΚ, η ΔΗΜΑΡ και οι κινήσεις πολιτών που προσπαθούν, το ΠΟΤΑΜΙ που το σκέφτεται, το ΚΙΔΗΣΟ που κάποιοι (από τους υπόλοιπους) θέλουν τα στελέχη του αλλά όχι τον αρχηγό του, κάποιοι θεωρούν ότι υπάρχει προοπτική και φτιάχνουν για νέα κόμματα, Ραγκούσης, Θεοχάρης κλπ.
Όλοι λένε περίπου τα ίδια πράγματα και δεν μπορούν να συνυπάρξουν. Όλοι αυτοί οφείλουν να εξηγήσουν στον κόσμο της κεντροαριστεράς γιατί δεν μπορούν μαζί. Γιατί όπως αναφέρετε και στην ερώτηση, ο κόσμος έχει ανάγκη από τη δύναμη της κεντροαριστεράς.
Εμείς των «Κινήσεων Πολιτών» που δεν είμαστε κόμμα αλλά οι περισσότεροι προερχόμαστε από κόμματα και κινήσεις, κουβαλώντας εμπειρία και ωριμότητα, έχουμε αποκλειστικό στόχο την ενότητα του χώρου.
ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΡΑΜΠΑΤΣΑΣ
«Για μια σύγχρονη μεγάλη δημοκρατική παράταξη»
«Σοσιαλδημοκρατία, ανανεωτική αριστερά, προοδευτικό κέντρο και οικολογία μπορούν να συγκροτήσουν μια σύγχρονη μεγάλη δημοκρατική παράταξη, που θα καλύψει ένα σοβαρότατο κενό στον πολιτικό χάρτη της χώρας» αυτό τονίζει από την πλευρά του ο μαθηματικός - γενικός γραμματέας της ΕΜΕ, πρώην διοικητής των Νοσοκομείων Λάρισας - Βόλου κ. Κώστας Ε. Καραμπάτσας. Πιο αναλυτικά:
1. Αρχικά να επισημάνω ότι ο όρος και μόνο «αριστερά» έχει παγκοσμίως σήμερα πολλαπλές αναγνώσεις και διαφορετικές συχνά αφετηρίες. Στη Γερμανία πολιτικοί, ΜΜΕ και πολίτες ως αριστερά θεωρούν ακόμη και μετά την ίδρυση του κόμματος Die Linke και το SPD (Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα) και τους Πράσινους, στη Γαλλία το PS (Σοσιαλιστικό Κόμμα), οι Πράσινοι αλλά και το φιλοσοβιετικό μαρξιστικό και παραδοσιακό Κομμουνιστικό Κόμμα συγκροτούν τα τελευταία χρόνια τις εκφάνσεις της «πολλαπλής αριστεράς» (gauche plurielle). Για κάποιους δε στις ΗΠΑ ακόμη και ένα ισχυρό ρεύμα γερουσιαστών και αυτοδιοικητικών ενταγμένων στο Δημοκρατικό Κόμμα λογίζονται ως η κατ’ αυτούς αριστερά.
Στην πατρίδα μας με τον όρο «Κεντροαριστερά» αποκαλούμε συνήθως μια ιδεολογία που συνδυάζει στοιχεία δημοκρατικού σοσιαλισμού αλλά και κοινωνικού φιλελευθερισμού. Πρόκειται με απλά λόγια για την προσπάθεια να συγκροτηθεί ένα κράτος δικαίου με έμφαση στην κοινωνική δικαιοσύνη, τις ισχυρές κοινωνικές δομές της παιδείας, της υγείας και της προστασίας των αδυνάμων, με παράλληλη όμως στήριξη της υγιούς ιδιωτικής, επιχειρηματικής και αναπτυξιακής προσπάθειας, που ευνοεί επενδύσεις μακράς πνοής, «όταν αυτές σέβονται το κοινωνικό σύνολο και το περιβάλλον. Σ’ αυτό το πλαίσιο σοσιαλδημοκρατία, ανανεωτική αριστερά, προοδευτικό κέντρο και οικολογία μπορούν να συγκροτήσουν μια σύγχρονη μεγάλη δημοκρατική παράταξη, που θα καλύψει ένα σοβαρότατο κενό στον πολιτικό χάρτη της χώρας.
Όσο για το σε τι μπορεί να διαφέρει η σημερινή προσπάθεια από προηγούμενες, αξίζει να επισημάνουμε ότι βιώνουμε σήμερα τα πεπραγμένα μιας κυβέρνησης που πορεύεται χωρίς ιδεολογία και πολιτικό πρόσημο και συμπεριφέρεται μόνο ως μηχανισμός εξουσίας. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ούτε ριζοσπαστική αριστερά, ούτε σοσιαλδημοκρατία. Πορεύεται δε τους τελευταίους 18 μήνες με εταίρο ένα μικρό κόμμα που ασφαλώς και τοποθετείται στην εθνικολαϊκιστική ακροδεξιά, σε μια «τερατογένεση» χωρίς παγκόσμιο προηγούμενο.
2. Το εγχείρημα προφανώς και δεν είναι απλό. Προσωπικά πιστεύω ότι θέση στο καινούργιο σκηνικό, εκτός από το ΠΑΣΟΚ, τη ΔΗΜΑΡ και τις Κινήσεις Πολιτών, όσο δύσκολες και αν είναι οι πολιτικές διεργασίες σε μια Ελλάδα χτυπημένη από την οικονομική κρίση, έχουν στελέχη αλλά και πολίτες που βρίσκονται στο Ποτάμι, στους Οικολόγους, ακόμη και στο ΣΥΡΙΖΑ, όταν καταλαγιάσει η απογοήτευση και καταρρεύσουν και οι τελευταίες αυταπάτες. Ένα τέτοιο σοβαρό και συγκροτημένο σχήμα θα συγκινούσε ενδεχομένως και παραδοσιακούς δημοκράτες, φιλελεύθερους κεντρώους που κατά καιρούς έχουν ψηφίσει και τη ΝΔ. Άλλωστε η κυβερνώσα ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία γνωρίζει ιστορικά ότι η προοπτική και η επιβίωσή της κρίνεται στην περιοχή του προοδευτικού κέντρου. Το κέντρο είναι παραδοσιακά και εξ ορισμού προοδευτικό, εκφράζεται κυρίως από τη σοσιαλδημοκρατία που ταυτίζεται αξιακά με τον ευρωπαϊκό και φιλελεύθερο σοσιαλισμό, συμπεριλαμβάνοντας το κύριο μέρος των δημοκρατικών και προοδευτικών δυνάμεων της κάθε κοινωνίας. Το εγχείρημα αυτό, η ενσωμάτωση δηλαδή του δημοκρατικού κέντρου είναι σαφώς δυσκολότερο για ένα κόμμα με το ιδεολογικό φάσμα και τις εσωτερικές ισορροπίες της ΝΔ, ανεξάρτητα από τις αναμφίβολα θετικές προθέσεις της νέας ηγεσίας της.
3. Ο χώρος αυτός ταυτίστηκε με μεγάλες μεταρρυθμίσεις και τομές. Τώρα που σιγά –σιγά καταρρέουν οι ιδεοληψίες και εκλείπει ο τεχνητός και δολίως καλλιεργηθείς στη χώρα μας τεχνητός άξονας «μνημόνιο-αντιμνημόνιο», ο μεσαίος προοδευτικός χώρος, η Σοσιαλδημοκρατία και η ιστορική δημοκρατική παράταξη έχει θέση, ρόλο και εθνικά καθήκοντα ακόμη και υπό συνθήκες ενισχυμένης αναλογικής και δημοσκοπικής πόλωσης και σε πείσμα αυτής.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΤΣΑΛΑΠΟΡΤΑΣ
«Η κεντροαριστερά είναι αναγκαία στο πολιτικό σύστημα της Ελλάδας»
Ως αναγκαία χαρακτηρίζει από την πλευρά του την κεντροαριστερά στο πολιτικό σύστημα της Ελλάδας ο πολιτικός μηχανικός, πρώην αντιπρόεδρος ΤΕΕ Τμ. Κεντρ. & Δυτικής Θεσσαλίας και πρώην προϊστάμενος Οργαν. Εργατικής Κατοικίας, κ. Κωνσταντίνος Τσαλαπόρτας. Συγκεκριμένα:
1. Η προσπάθεια που γίνεται σήμερα διαφέρει κατά πολύ από τις προηγούμενες, κύρια ως προς τον χρόνο που εκδηλώνεται (εκτός ορατού χρόνου εκλογών), αλλά και με την απουσία της ηγεμονικής παρουσίας του ΠΑΣΟΚ ,η οποία ήταν για πολλούς αρνητικός παράγοντας στην ενοποίηση του χώρου. Σήμερα όλοι οι κομματικοί σχηματισμοί, τα κινήματα αλλά και οι μεμονωμένοι πολίτες συμπράττουν με ίσους όρους για τη νέα αυτή προσπάθεια και δεν έχουν πλέον δικαιολογία για τη μη συμμετοχή τους.
Ταυτόχρονα η διακυβέρνηση της χώρας (χωρίς πλέον τις αυταπάτες του ΣΥΡΙΖΑ) και η καθημερινότητα έχει αγανακτήσει τους πολίτες οι οποίοι και αναζητούν ένα άλλο δρόμο για να μπορέσουν να αντιδράσουν στην ολοένα και μεγαλύτερη απελπισία που τους οδηγεί η πολιτική της σημερινής κυβέρνησης.
Η κεντροαριστερά είναι αναγκαία στο πολιτικό σύστημα της Ελλάδος. Μία κεντροαριστερά όμως, που θα είναι και ικανή, με την ένωση όλων των δυνάμεών της, να οδηγήσει τη χώρα στην ανάπτυξη και την ευημερία.
2. Τα οράματα και οι ιδέες της κεντροαριστεράς δεν έχουν χάσει καθόλου την αίγλη τους στους νέους ανθρώπους και βρίσκουν σε καθημερινή βάση ανταπόκριση. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ με τα συνθήματα αυτά διεκδίκησε την κυβέρνηση και οι πολίτες τον επέλεξαν για τη διακυβέρνηση της χώρας. Όμως η απεμπόληση των αρχών και των ιδεών της κεντροαριστεράς, οδήγησε τους πολίτες σε πλήρη απαξία της πολιτικής. Οι νέοι επομένως θέλουν να ξεχωρίσουν την ειλικρινή προσπάθεια για αλλαγή των πολιτικών, να επικοινωνήσουν με τους δικούς τους κώδικες και όχι με τσιτάτα άλλων εποχών, και τότε να είστε σίγουροι ότι θα αγκαλιάσουν την προσπάθεια. Και αν αυτό γίνει, τότε θα δούμε όλοι τη δυνατότητα των νέων μας για τη διάχυση των ιδεών με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και τον δικό τους τρόπο επικοινωνίας.
Εκεί ακριβώς βρίσκεται και η μεγάλη δυσκολία του εγχειρήματος. Στην προσπάθεια δηλαδή να ξεχωρίσει ο πολίτης και κυρίως η νεολαία την ειλικρινή πρόθεση των συμμετεχόντων μετά την πλήρη απογοήτευσή τους από τη σημερινή διακυβέρνηση.
3. Είναι απόλυτα σαφές ότι ο κόσμος επιζητά την ένωση των δυνάμεων του χώρου, ώστε να αποτελέσει και το αντίβαρο στη διολίσθηση της πολιτικής σε συντηρητικότερες κατευθύνσεις. Αυτό σημαίνει ότι η προσπάθεια πρέπει να καρποφορήσει σύντομα και όχι να μακροημερεύουν συζητήσεις επί συζητήσεων και ανούσιες αντιπαραθέσεις. Η προσπάθεια άλλωστε της Ν.Δ. να κηρύττει καθημερινά τη διάθεσή της για διεύρυνση στο χώρο του κέντρου δείχνει ακριβώς τη δύναμη του χώρου αυτού.
Όλοι εμείς που συμμετέχουμε στην προσπάθεια αυτή πρέπει να καταβάλουμε πολλαπλάσιες δυνάμεις και επιχειρήματα για να μπορέσουμε τη σημερινή μιζέρια και απογοήτευση, να τη μετατρέψουμε σε θετικό πρόσημο στην επαναθεμελίωση της ελπίδας και των ιδεών της κεντροαριστεράς.
