«Είναι άλλο πράγμα η δημοσιονομική προσαρμογή, όπως αυτή συμφωνήθηκε τον Αύγουστο και άλλο η δημιουργία ενός βιώσιμου, μακροπρόθεσμα σε βάθος δεκαετιών ασφαλιστικού»,τόνισε ο βουλευτής Λάρισας με το Ποτάμι, κ. Κώστας Μπαργιώτας, στην επί των άρθρων συζήτηση του σχεδίου νόμου «Ενιαίο Σύστημα Κοινωνικής Ασφάλειας - Μεταρρύθμιση ασφαλιστικού-συνταξιοδοτικού συστήματος - Ρυθμίσεις φορολογίας εισοδήματος και τυχερών παιγνίων».
Χαρακτήρισε αναχρονιστικό το νέο ασφαλιστικό λέγοντας μεταξύ άλλων: «Αυτό το σύστημα που σκοπεύει η υποτιθέμενη μεταρρύθμιση, μεταρρυθμίστηκε ήδη από τη δεκαετία του ’90 στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες. Είναι το σύστημα που μεταρρυθμίστηκε δυο φορές στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης, στη Λετονία, την Πολωνία, τη Σουηδία. Υποτίθεται ότι προωθεί κοινούς κανόνες και το πανηγυρίζει κιόλας, μόνο που στην ουσία εισάγει «κόφτες», οριζόντιες περικοπές. Αυτό δεν είναι ενιαίοι κανόνες, είναι κυρίως εισπρακτικό που θα δημιουργήσει ένα ακόμη μεγάλο κύμα συνταξιοδότησης από 2016 έως το 2018, καθώς έχει ένα παράθυρο που κλείνει το μάτι, σε όσους – ειδικά στο Δημόσιο – έχουν ώριμα συνταξιοδοτικά να φύγουν τώρα. Το πόσο καταστροφικό ήταν το προηγούμενο νομοσχέδιο σε αυτό το κομμάτι φαίνεται από το γεγονός ότι, παρ’ όλη την μείωση τον συντάξεων, είχαμε αύξηση της συνταξιοδοτικής δαπάνης από το 2012 έως το 2014 και τώρα οδηγούμαστε σε κάτι παρόμοιο».
Σε σχέση με την δημιουργία ενός ενιαίου Ταμείου εξέφρασε την επιφυλακτικότητά του κατά πόσο είναι έτοιμη η κυβέρνηση να φέρει εις πέρας αυτό το πολυσύνθετο θέμα.
Κλείνοντας, αναφέρθηκε στην πρόταση του Ποταμιού: «Είχαμε προτείνει ένα σύστημα τριών πυλώνων. Με βασική διαφορά ότι η ανταποδοτική σύνταξη θα πρέπει να υπολογίζεται με νοητή κεφαλαιοποίηση και θα υπάρχει ένας τρίτος πυλώνας που θα μπορούν να μπουν και ιδιωτικά κεφάλαια. Ο βασικός λόγος γι’ αυτό είναι ότι η σύνταξη πρέπει να είναι ανάλογη με τις εισφορές και θα πρέπει ο εργαζόμενος να έχει την αίσθηση ότι παίρνει την σύνταξη, ανάλογα με αυτά που ο ίδιος συνεισέφερε στο ασφαλιστικό σύστημα. Δεν μπορεί οι εισφορές να πάνε στον κάλαθο των αχρήστων και να παίρνει ο κάθε ασφαλισμένος μια σύνταξη έναντι των οικονομικών αποφάσεων της όποιας κυβέρνησης.
Η αποκατάσταση της δικαιοσύνης είναι κίνητρο για τον ασφαλισμένο να δώσει εισφορές και να παραμείνει στην εργασία του. Πρέπει να εισάγουμε αντικίνητρα για την πρόωρη αποχώρηση. Είναι αντιπαραγωγική και αποτέλεσε μια από τις μεγάλες πληγές του ασφαλιστικού μας συστήματος».
