ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ
Έρευνα διεξάγει η αστυνομία μετά τη φρικτή δολοφονία μιας οικογένειας ομογενών σε μια από τις πιο πλούσιες και καλά φυλασσόμενες περιοχές της πρωτεύουσας των ΗΠΑ, Ουάσινγκτον.
Όλα ξεκίνησαν μετά από μια πυρκαγιά στο σπίτι της οικογένειας Σαββόπουλου, στο Άρλιγκτον, την προηγούμενη Πέμπτη. Οι αρχές εντόπισαν μέσα στο σπίτι 4 πτώματα: τους Σάββα και Έιμυ Σαββόπουλου, τον 10χρονο γιο τους και την οικιακή βοηθό.
Ωστόσο, η αστυνομία εντόπισε στα πτώματα μαχαιριές και σημάδια από βίαια χτυπήματα που σημαίνουν ότι πιθανότατα ξυλοκοπήθηκαν άγρια πριν ξεσπάσει η πυρκαγιά. «Γνωρίζουμε προς το παρόν ότι η φωτιά μπήκε σκόπιμα», δήλωσε η αρχηγός της αστυνομίας της Ουάσινγκτον, Cathy Lanier.
Το μυστήριο γίνεται μεγαλύτερο, καθώς δεν υπήρχαν σημάδια παραβίασης στο σπίτι, ενώ η δεύτερη οικιακή βοηθός αν και δούλευε κανονικά την Πέμπτη, έλαβε ένα γραπτό μήνυμα από την Έιμυ πως δεν θα χρειαστούν τις υπηρεσίες της.
Αξίζει να σημειωθεί ότι το συγκεκριμένο σπίτι βρίσκεται κοντά στην κατοικία του αντιπροέδρου των ΗΠΑ, Τζο Μπάιντεν.
Η αστυνομία προκειμένου να λύσει το μυστήριο της φρικτής δολοφονίας, ζητά τη βοήθεια του κόσμου, καλώντας όποιον γνωρίζει κάτι να επικοινωνήσει με τις αρχές.
Παράλληλα, η αστυνομία έχει στη διάθεση της βίντεο στο οποίο διακρίνεται ένα άτομο να απομακρύνεται γρήγορα από το σπίτι λίγο πριν ξεσπάσει η πυρκαγιά και αναζητεί τον άγνωστο καθώς πιστεύει ότι έχει άμεση σχέση με τη δολοφονία. Μάλιστα, πιστεύεται ότι ο άντρας μπορεί να διέφυγε με την Porsche της οικογένειας, καθώς το αμάξι εντοπίστηκε καμένο, σε ένα πάρκινγκ, 20 χιλιόμετρα μακριά.
ΒΙΡΜΑΝΙΑ
Αληλλοσφαγή μεταναστών εν πλω
ΝΤΑΚΚΑ
Μετανάστες από τη Βιρμανία και το Μπανγκλαντές επιδόθηκαν σε άγριες μάχες με μαχαίρια, μασέτες και σιδερένιες ράβδους πάνω στο σκάφος τους, που πλέει στα ανοικτά της Ινδονησίας και κινδυνεύει να βυθιστεί, έκαναν γνωστό επιζήσαντες, οι οποίοι μιλούν για 100 νεκρούς.
Μετανάστες από τις δύο πλευρές κάνουν λόγο για τρομερές και αιματηρές σκηνές πάνω στο υπερφορτωμένο πλοίο που εγκαταλείφθηκε την περασμένη εβδομάδα από το πλήρωμά του, με απελπισμένους μετανάστες να "σφάζουν" ο ένας τον άλλο για να βάλουν στο χέρι τα τρόφιμα που μειώνονται συνεχώς.
Οι μετανάστες αυτοί περιλαμβάνονται στους σχεδόν 3.000 πολίτες του Μπανγκλαντές και μέλη της μουσουλμανικής μειονότητας Ροχίνγκια της Βιρμανίας, οι οποίοι αποβιβάσθηκαν τις τελευταίες ημέρες στις ακτές της νοτιοανατολικής Ασίας μετά τη σκληρυνση της πολιτικής της Ταϊλάνδης έναντι των διακινητών ανθρώπων.
Εξαντλημένοι επιζώντες, το σώμα των οποίων είναι συχνά γεμάτο μώλωπες και κοψίματα, αφηγήθηκαν τη δοκιμασία τους στους προσφυγικούς καταυλισμούς της επαρχίας Άτσεχ, στη βορειοδυτική Ινδονησία, όπου βρήκαν καταφύγιο.
Πολλοί επίδοξοι μετανάστες σκοτώθηκαν με ματσέτα, άλλοι έπεσαν στη θάλασσα για να ξεφύγουν από τη σφαγή, ενώ όσοι επέζησαν περισυλλέχθηκαν από ψαράδες που τους μετέφεραν στην ακτή. Οι δύο πλευρές αλληλοκατηγορύνται ότι η μία επιτέθηκε στην άλλη.
"Ξαφνικά οι Μπανγκλαντεσιανοί εμφανίστηκαν στην πάνω γέφυρα του πλοίου και επιτέθηκαν σε όσους βρίσκονταν εκεί", είπε η Ασίνα Μπεγκούν, μια 22χρονη Ροχίνγκια, που βρίσκεται στη Λάνγκσα, όπως και πολλοί άλλοι μετανάστες.
"Όσοι ήθελαν να σώσουν τη ζωή τους υποχρεώθηκαν να πηδήξουν στη θάλασσα, αλλά ο αδελφός μου δεν τα κατάφερε. Όταν τον βρήκαν, τον ξυλοκόπησαν και τον έσφαξαν. Μετά τον πέταξαν στη θάλασσα".
Οι Μπανγκλαντεσιανοί αμφισβητούν αυτή την εκδοχή.
Κατηγορούν τους Ροχίνγκια ότι είχαν ευνοϊκή μεταχείριση από τον καπετάνιο του πλοίου, ο οποίος δεν μιλούσε παρά μόνο μια βιρμανική γλώσσα, και έδινε σε όλους τους νερό και τροφή. Υποστηρίζουν πως αυτοί ήταν που δέχθηκαν επίθεση από τους Ροχίνγκια, από τους οποίους ζητιάνευαν κάτι να φάνε.
Ο Μοχαμάντ Μουράντ Χουσέιν, ένας απ' αυτούς τους Μπανγκλαντεσιανούς, αφηγείται πώς όλοι οι Ροχίνγκιας βρίσκονταν στην πάνω γέφυρα και οι Μπανγκλαντεσιανοί, που αποτελούσαν τον κύριο όγκο των επιβατών, ήταν στην κάτω γέφυρα.
Όταν ξέσπασαν οι συγκρούσεις, οι Ροχίνγκια επιχείρησαν να εμποδίσουν τους Μπανγκλαντεσιανούς να ανέβουν στην πάνω γέφυρα, χτυπώντας τους με ματσέτες και ρίχνοντάς τους νερό με πιπέρι, υποστηρίζει ο Χουσέιν.
"Από εκεί ψηλά, μας έριχναν ζεστό νερό, νερό με πιπέρι, όσους ανέβαιναν τους χτυπούσαν με τσεκούρι", λέει ο 30χρονος μετανάστης το σώμα του οποίου είναι γεμάτο πληγές.
"Στο τέλος καταλάβαμε ότι θα πεθαίναμε. Τότε αποφασίσαμε να πολεμήσουμε και να τους ρίξουμε στο αμπάρι μας". Καθώς οι μάχες κλιμακώνονταν, το πλοίο έπαιρνε νερό και άρχιζε να βυθίζεται. Τότε ήταν που πολλοί απελπισμένοι πήδηξαν στη θάλασσα, θυμάται.
Ο Μοχάμαντ Αμίχ, ένας πρόσφυγας Ροχίνγκια, κατηγορεί από την πλευρά του τους Μπανγκλαντεσιανούς ότι επιτέθηκαν στα μέλη της κοινότητάς του όταν αυτά επέμειναν ότι το νερό που απέμενε έπρεπε να φυλαχθεί για τα παιδιά.
Ο Αμίχ αφηγείται πως μάταια προσπάθησε να κρυφτεί ανάμεσα στις γυναίκες που ήταν εκεί. "Με χτύπησαν στο κεφάλι και με πέταξαν στη θάλασσα. Μετά κολύμπησα μέχρι τα αλιευτικά".
Πολλοί από τους μετανάστες έχουν φύγει εδώ και δύο μήνες και σκέπτονται την οικογένειά τους.
"Δεν μπορούμε να καλέσουμε τους συγγενείς μας. Δεν ξέρουν αν ζούμε ή αν πεθάναμε. Σκέπτονται πιθανόν πως είμαστε όλοι νεκροί", λέει ο Μοχάμαντ Μεσάρ Άλι, μετανάστης από το Μπανγκλαντές.
Η γεωργία έκανε
τα οστά μας αδύναμα
σαν ξυλαράκια
ΒΑΛΤΙΜΟΡΗ
Οι σημερινοί άνθρωποι μπορεί να είναι παχύτεροι από τους νεολιθικούς προγόνους τους, τα οστά τους όμως είναι ελαφρύτερα και αδύναμα. Αιτία είναι το καθισιό που απολαμβάνουμε χάρη στην εφεύρεση της Γεωργίας, επιβεβαιώνει μια ακόμα μελέτη. Το θετικό είναι ότι αυτή η σκελετική αδυναμία δεν είναι γραμμένη στα γονίδιά μας, και θεωρητικά μπορεί να αποκατασταθεί.
Η νέα μελέτη, την οποία δημοσιεύουν αμερικανοί και ευρωπαίοι ερευνητές στην επιθεώρηση PNAS, έρχεται να προστεθεί σε άλλες πρόσφατες έρευνες, οι οποίες απέδιδαν στη γεωργία τόσο την εξασθένιση του σκελετικού συστήματος όσο και τα ορθοδοντικά προβλήματα του σύγχρονου ανθρώπου.
Ο λόγος είναι ότι τα οστά δεν είναι στατικές αλλά δυναμικές δομές, αφού αντιδρούν στις μηχανικές τάσεις και απορροφούν περισσότερο ασβέστιο για να γίνουν πιο χοντρά και πυκνά.
Αριστερά, εγκάρσια τομή στο μηριαίο οστό ενός παλαιολιθικού κυνηγού - τροφοσυλλέκτη. Δεξιά, το αντίστοιχο οστό ενός ανθρώπου του Μεσαίωνα (Πηγή: Christopher B. Ruff et al.)
«Υπήρχαν πολλές ενδείξεις ότι οι αρχαιότεροι άνθρωποι είχαν ισχυρότερα οστά, όπως και ότι η εξάσκηση με βάρη αποτρέπει την απώλεια οστικής μάζας στους σύγχρονους ανθρώπους. Αυτό που δεν γνωρίζαμε είναι το εάν η μετάβαση σε πιο αδύναμα οστά τα τελευταία 30.000 χρόνια ήταν αποτέλεσμα της γεωργίας, της διατροφής, της αστικοποίησης, της εξημέρωσης των ζώων ή άλλων μεταβολών του τρόπου ζωής» λέει ο Κρίστοφερ Ραφ, καθηγητής Λειτουργικής Ανατομίας και Εξέλιξης στο Πανεπιστήμιο «Τζονς Χόπκινς» στις ΗΠΑ.
Η ομάδα του χρησιμοποίησε φορητό μηχάνημα ακτίνων Χ για να εξετάσει οστά 1.842 ατόμων που έζησαν στην Παλαιολιθική Εποχή, τη Νεολιθική, στην εποχή της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, το Μεσαίωνα, τη Βιομηχανική Επανάσταση και τον 20ό αιώνα.
Η ανάλυση έδειξε ότι η δύναμη των μακρών οστών του ποδιού άρχισε να μειώνεται στην Ευρώπη πριν από περίπου 7.000 χρόνια, όταν οι νεολιθικοί κυνηγοί - τροφοσυλλέκτες άρχισαν να υιοθετούν τις πρακτικές της Γεωργίας. Η εξασθένιση συνεχίστηκε για 2.000 χρόνια και σταμάτησε γύρω στο Μεσαίωνα -οι άνθρωποι εκείνης της εποχής είχαν πια τα αδύναμα οστά των σημερινών ανθρώπων.
Το σημαντικό είναι ότι τέτοιες δραματικές αλλαγές δεν καταγράφηκαν στα μακρά οστά του άνω άκρου -ισχυρή ένδειξη ότι η απώλεια οστικής μάζας που παρατηρήθηκε στα πόδια δεν ήταν αποτέλεσμα μεταβολών στη διατροφή, αλλά αποτέλεσμα μεταβολών στη μηχανική καταπόνηση των ποδιών.
Επιπλέον, η ανάλυση έδειξε ότι οι περιοχές των οστών του ποδιού που συνδέονται με κινήσεις μπρος-πίσω, δηλαδή με τη βάδιση και το τρέξιμο, εξασθένισαν ταχύτερα από ό,τι οι περιοχές που σχετίζονται με πλάγιες κινήσεις.
Αυτό ισχυροποιεί τη θεωρία ότι τα ανθρώπινα πόδια εξασθένισαν λόγω της μειωμένης ανάγκης για περπάτημα και αναζήτησης τροφής.
Ο Δρ Ραφ επισημαίνει πάντως ότι ακόμα και οι σημερινοί άνθρωποι θα μπορούσαν θεωρητικά να αποκτήσουν τα στιβαρά οστά των προγόνων τους, τουλάχιστον αν περπατούν περισσότερο από μικρή ηλικία.
Το βασικό είναι σκελετός ισχυροποιείται όσο περισσότερο χρησιμοποιείται: όπως επισημαίνει ο ερευνητής, «η διαφορά της δύναμης των οστών στα δύο χέρια ενός επαγγελματία παίκτη τένις είναι περίπου η ίδια με τη διαφορά ανάμεσα σε εμάς και τους παλαιολιθικούς ανθρώπους.
