Η ΕΛΜΕ Λάρισας, με αφορμή ψήφισμα της ΟΛΜΕ, σε ανακοίνωσή της για την ειδική αγωή αναφέρει τα εξής: Στις 30.01.2013 δημοσιεύτηκε στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως ο Νόμος 4115/2013 του Υ.ΠΑΙ.Θ.Π.Α.. Το άρθρο 39 του νόμου προβλέπει τη μετατροπή των Ειδικών Σχολείων σε Κέντρα Υποστήριξης, τα οποία θα εξυπηρετούν μια ενότητα σχολικών μονάδων, όλων των βαθμίδων, η οποία θα ονομάζεται Σχολικό Δίκτυο Εκπαίδευσης και Υποστήριξης (ΣΔΕΥ) και θα δημιουργείται με απόφαση του περιφερειακού διευθυντή.
Επιπλέον, προβλέπει σε κάθε σχολείο γενικής παιδείας τη δημιουργία μιας Διαγνωστικής Επιτροπής Εκπαιδευτικής Αξιολόγησης και Υποστήριξης (Ε.Δ.Ε.Α.Υ), η οποία θα είναι υπεύθυνη για την αξιολόγηση και την υποστήριξη των μαθητών του σχολείου.
Το παρακάτω απόσπασμα αρκεί για να καταλάβουμε «που το πάει» το Υπουργείο Παιδείας:
«Σήμερα ωστόσο, η Ειδική Αγωγή διεθνώς δεν ορίζεται πλέον ως ένα διαφοροποιημένο σχολείο και συνεπώς διαφοροποιημένο πρόγραμμα σπουδών, αλλά σαν επιπρόσθετες ειδικές υπηρεσίες, τόσο παιδαγωγικές, όσο και σχολικές ψυχολογικές υπηρεσίες υποστήριξης του κοινού συμβατικού σχολείου για συμπερίληψη όλων των μαθητών και υπηρεσίες αντιμετώπισης των εμποδίων εκπαίδευσης και υποστήριξης των μαθητών αυτών, αλλά και των οικογενειών τους.»
Ο νόμος αυτός βρίσκει τα σχολεία της γενικής και ειδικής εκπαίδευσης υποστελεχωμένα όσο ποτέ άλλοτε και με σοβαρά προβλήματα χρηματοδότησης.
Οι θεσμοί που προβλέπονταν από προηγούμενους νόμους, όπως η αξιολόγηση μέσω των ΚΕΔΔΥ, η παράλληλη στήριξη, τα τμήματα ένταξης, η διδασκαλία κατ’ οίκον, η μεταφορά των μαθητών, η επαγγελματική κατάρτιση και η παροχή ειδικών θεραπειών στα πλαίσια του σχολείου, έχουν συρρικνωθεί τρομακτικά λόγω των περικοπών σε προσλήψεις και χρηματοδότηση. Τα ειδικά σχολεία και τα ΚΕΔΔΥ λειτουργούν σχεδόν αποκλειστικά με αναπληρωτές. Η παράλληλη στήριξη διεκπεραιώνεται μέσω ΕΣΠΑ με προγράμματα τα οποία μπορούν να ανακληθούν οποιαδήποτε στιγμή, όπως έγινε κατά το σχολικό έτος 2011-2012 στην Περιφέρεια Στερεάς Ελλάδας.
Με άλλα λόγια, το υπουργείο, χωρίς να εξασφαλίζει στοιχειωδώς τη λειτουργία των σχολικών μονάδων που υπάρχουν ήδη, διαλύει ολοκληρωτικά τους θεσμούς της ειδικής εκπαίδευσης και εισηγείται τη λειτουργία ενός δήθεν καινούριου ενταξιακού «Σχολείου για όλους», το οποίο για να λειτουργήσει χρειάζεται χρηματοδότηση, προσωπικό και προσλήψεις πολλαπλάσια των σημερινών.
Η Ελλάδα έχει υπογράψει την Ευρωπαϊκή συμφωνία «Σχολείο για όλους», για την ενταξιακή εκπαίδευση, από το 1996 στη Σαλαμάνκα. Υπήρχε ο χρόνος και υπήρχαν και τα χρήματα για να εφαρμοσθεί, υπήρξε ακόμη και η προσπάθεια να δημιουργηθεί νομικό πλαίσιο με τον Ν.
2817/2000. Δεκατρία χρόνια μετά, η ένταξη δεν ολοκληρώθηκε ποτέ στο ελληνικό σχολείο. Είναι βέβαιο ότι δεν πρόκειται να εφαρμοσθεί στο ζοφερό μέλλον, την ώρα που προαναγγέλλονται απολύσεις εκπαιδευτικών, ενώ σε όλα τα σχολεία της χώρας εξακολουθούν να υπάρχουν κενά, μαθήματα που δεν γίνονται και ειδικότητες που δεν λειτουργούν, και ακόμη, ελλείψεις σε μελάνι, χαρτί και αίθουσες!
Η διεθνής εμπειρία διδάσκει ότι σε χώρες στις οποίες εφαρμόστηκαν αντίστοιχα μοντέλα ένταξης, τον πρώτο καιρό επικράτησε χάος στα σχολεία και στη συνέχεια ήρθε ως «σωτήρας», να δώσει τη λύση ο ιδιωτικός τομέας, με την ίδρυση ιδιωτικών σχολείων και ιδρυμάτων, με πανάκριβα δίδακτρα, για όσους βέβαια μπορούσαν να πληρώσουν. Οι υπόλοιποι στον «Καιάδα».
Ζητάμε:
• Να εξασφαλιστεί η λειτουργία, η οικονομική στήριξη και η στελέχωση όλων των σχολείων και μονάδων ειδικής αγωγής που υπάρχουν ήδη.
• Να καταργηθεί ο Ν. 4115/2013.
• Να καθιερωθεί η Ειδική Εκπαίδευση ως υποχρεωτική και αποκλειστικά Δημόσια και Δωρεάν από την ηλικία των 3 χρόνων.
• Να παρέχονται δωρεάν από το δημόσιο η διάγνωση, η αξιολόγηση και όλες οι ειδικές θεραπείες που χρειάζονται οι μαθητές, ώστε να μην επιβαρύνονται οι οικογένειές τους ούτε ένα ευρώ.
• Να στελεχωθούν τα Τμήματα Ένταξης και να διευρυνθεί η λειτουργία τους στα σχολεία γενικής εκπαίδευσης όλων των βαθμίδων.
• Να ιδρυθούν ΣΜΕΑΕ σε όλες τις περιοχές της χώρας –όχι μόνο στις πρωτεύουσες των περιφερειακών ενοτήτων.
• Να μονιμοποιηθούν οι συμβασιούχοι της ειδικής αγωγής, όλων των ειδικοτήτων και να γίνουν όλοι οι αναγκαίοι διορισμοί ώστε να στελεχωθεί η ειδική εκπαίδευση με μόνιμους εργαζόμενους.
