Της Λένας Κισσάβου
Ημέρα της «κρίσης» σήμερα με τις βαθμολογίες των υποψηφίων των πανελληνίων εξετάσεων, να αναρτώνται και την αγωνία τους να λαμβάνει τέλος. Κάποιοι θα πιάσουν το στόχο τους, κάποιοι μαθητές όχι. Επιτυχία από τη μία, αποτυχία από την άλλη, με συναισθήματα ανάμικτα για το μέλλον. Όσοι είδαν ότι η βαθμολογία τους ανοίγει την πόρτα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, αναμφιβόλως θα... πλέουν σε πελάγη ευτυχίας και αντίθετα όσοι δεν τα κατάφεραν θα νιώσουν απογοήτευση.
Και οι δύο όμως περιπτώσεις παιδιών, σύμφωνα με τον γραμματέα της Ελληνικής Εταιρείας Κλινικής Κοινωνικής Ψυχολογίας, κ. Γιώργο Γιαννούση, στη σημερινή ειδικά εποχή, διακατέχονται από ένα κοινό συναίσθημα, την αβεβαιότητα της επαγγελματικής αποκατάστασης. Ειδικότερα υποστηρίζει: «Η τριτοβάθμια εκπαίδευση οδηγούσε παλαιότερα, σε μια θέση εργασίας, κατά 90%, αλλά όχι πλέον...
Σήμερα τα παιδιά που έχουν πετύχει στις πανελλήνιες εξετάσεις και θα περάσουν σε μια σχολή της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, διακατέχονται από την ίδια αβεβαιότητα με τα παιδιά που δεν θα περάσουν σε κάποια σχολή, όσον αφορά στην επαγγελματική τους αποκατάσταση».
Οι επιτυχόντες θα χαίρονται μεν, αλλά βλέπουν πιο έντονα από κάθε άλλη προηγούμενη γενιά, αβέβαιο το μέλλον τους μετά τις σπουδές, ενώ από την άλλη τα παιδιά που δεν θα περάσουν κάπου, βρίσκονται ήδη πιο νωρίς σε μια τέτοια κατάσταση και καλούνται να κινητοποιηθούν πιο σύντομα ή να ξαναπροσπαθήσουν να δώσουν πανελλήνιες και να παρατείνουν τον χρόνο για την επαγγελματική τους επιλογή.
«Οι πανελλήνιες αποτελούν σημαντικό σταθμό αλλά δεν είναι η μοναδική ευκαιρία. Η αβεβαιότητα που υπάρχει στο εργασιακό περιβάλλον, αποδυνάμωσαν την ισχύ τους, στην εποχή μας.
Και οι δύο περιπτώσεις παιδιών καλούνται σήμερα να διαχειριστούν το ίδιο πράγμα, από διαφορετική πλευρά», τονίζει ο κ. Γιαννούσης.
«Όσοι δεν τα κατάφεραν στις πανελλήνιες, δεν σημαίνει ότι έχασαν το παιχνίδι της ζωής» αναφέρει ο ίδιος, συμπληρώνοντας πως: «Η αποτυχία είναι αυτή που θα κινητοποιήσει τα παιδιά να σκεφτούν καλύτερα το επαγγελματικό τους μέλλον...
Έχουν τον χρόνο να σκεφτούν και να αναδιαμορφώσουν και να αναπροσαρμόσουν το επαγγελματικό τους πλάνο και ακόμη και να αλλάξουν κατεύθυνση. Η αποτυχία της πρώτης χρονιάς δίνει ευκαιρία να στοχαστούν τι πραγματικά θέλουν και να βρουν έναν δρόμο που θα τους αντιπροσωπεύει καλύτερα στην προσωπικότητά τους.
Οι γονείς βιάζονται να πετύχουν κάτι τα παιδιά τους όμως το κάθε πράγμα για κάποιο λόγο γίνεται για μια δεύτερη ευκαιρία...».
Η αποδοχή των γονιών και η στήριξη στο παιδί τους, είναι ένας από τους τρεις βασικότερους πυλώνες της αγάπης, για να καταφέρει το παιδί να προχωρήσει με πίστη στο εαυτό του.
«Το καλύτερο που έχουν να κάνουν οι γονείς είναι να ενθαρρύνουν το παιδί τους να πιστεύει στον εαυτό του. Να καταφέρει να βρει την αυτονομία του (βρίσκοντας πρώτα τη δική του επιθυμία). Να του δώσουν ερεθίσματα και να το βοηθήσουν να ακολουθήσει τα επαγγελματικά όνειρά του, ακόμη κι αν τους φαίνονται παράξενα, μακριά από τη δική τους λογική», καταλήγει ο κ. Γιαννούσης.
ΤΟ ΚΛΕΙΔΙ
Συμβουλεύοντας, εξηγεί ότι: «το κλειδί για τους νέους ανθρώπους, για την επαγγελματική τους επιτυχία, είναι να μπορούν να αναπτύσσονται πολύπλευρα και να αναπτύξουν δεξιότητες που να τους κάνουν να είναι ευέλικτοι και ευπροσάρμοστοι σε διαφορετικά εργασιακά περιβάλλοντα».
