Του Κ. Γκιάστα
Φωτ. Β. Ντάμπλης
Κάποια παιδιά δεν «κολλάνε» στις οθόνες με τις ώρες. Δεν τους συγκινούν τόσο τα games και το ίντερνετ. Αντιστέκονται προς το παρόν. Επιλέγουν να κρατήσουν κάποιες από τις συνήθειες του παρελθόντος.
Μαθαίνουμε πως δίνουν ραντεβού σ’ ένα πατάρι καταστήματος παιχνιδιών επί της οδού Κουμουνδούρου στο κέντρο της Λάρισας κι εκεί αρχίζουν ένα παιχνίδι φαντασίας και ρόλων που τους δίνει τη χαρά της διαδραστικότητας.
Σε μια επίσκεψή μας, αυτό που βλέπουμε, ξεπερνάει κάθε εικόνα που είχαμε σχηματίσει στο μυαλό. Δεκάδες παιδιά όλων των ηλικιών ήταν εκεί.
Κάποιοι από το Δημοτικό, άλλοι από το Γυμνάσιο, παιδιά Λυκείου, φοιτητές αλλά και άνθρωποι που νιώθουν ακόμα παιδιά. Άλλωστε λένε για τα αγόρια πως είναι μικροί άντρες και οι άντρες... μεγάλα παιδιά.
Πλησιάζουμε τρία από τα «μεγάλα παιδιά» και ζητάμε να μας εξηγήσουν τι συμβαίνει εκεί.
Αρχικά τοποθετείται ο 22χρονος Γιώργος που είναι φοιτητής. «Εδώ κυρίως ασχολούμαστε με τις κάρτες» μας δείχνει μια Yu Ji Oh και αρχίζει να μας γεμίζει πληροφορίες. Ομως όταν βλέπει πως δεν αντιλαμβανόμαστε και πολλά, το κάνει πιο… λιανά. «Θυμάσαι τις κάρτες Υπέρ Ατού; Ε, είναι η εξέλιξή τους και έρχονται από την Κίνα. Κάποιες είναι σπάνιες και αξίζουν περισσότερο. Έχω ακούσει πως υπάρχει κάρτα που στοιχίζει ακόμα και 3.500 δολάρια».
Απέναντί του ως αντίπαλος, ένας 17χρονος συνονόματός του. «Εγώ ξεκίνησα τις κάρτες εδώ και τρεις μήνες και έχω πραγματικά ενθουσιαστεί γιατί είναι ζωντανό παιχνίδι και βλέπεις τον αντίπαλό σου».
Παρατηρητής στο παιχνίδι τους, ο 25χρονος Βαγγέλης. Τελείωσε υδραυλικός αλλά ψάχνει για δουλειά όπως η μισή Ελλάδα. «Περνάω την ώρα μου εδώ και μιλάμε λίγο με τα παιδιά. Είναι ωραίο γιατί είναι πιο αμφίδρομο». Τους ζητάμε μια σύγκριση με το ίντερνετ και τα games. «Καμία σχέση το ένα με το άλλο. Υπάρχει μεγάλη διαφορά καθώς εδώ προκύπτουν και φιλίες. Τον κοιτάς τον άλλο στα μάτια».
Κάποια άλλα παιδιά όμως επιλέγουν πιο δίπλα να ασχοληθούν με ένα επιτραπέζιο παιχνίδι ρόλων.
Τα παιχνίδια ρόλων είναι σε μεγάλο βαθμό σαν τις ραδιοφωνικές περιπέτειες, εάν εξαιρέσουμε μια πολύ σημαντική λεπτομέρεια: προωθούν την αλληλεπίδραση. Ένας παίκτης αναλαμβάνει την αφήγηση και ένα τμήμα του διαλόγου, αλλά οι άλλοι παίκτες δεν κάθονται απλά φανταζόμενοι τα γεγονότα αντιθέτως, συμμετέχουν πραγματικά. Κάθε παίκτης ελέγχει τις ενέργειες ενός χαρακτήρα στο πλαίσιο της ιστορίας, αποφασίζει για τις ενέργειες του, και λαμβάνει αποφάσεις βασισμένος στην προσωπικότητα του χαρακτήρα και τις εκάστοτε επιλογές στο παιχνίδι.
«Υπάρχουν στοιχεία παιχνιδιών ρόλων σε παραδοσιακά παιχνίδια για παιδιά, όπως το "κλέφτες και αστυνόμοι", "καουμπόηδες και Ινδιάνοι", τα παιχνίδια ρόλων προσθέτουν πολυπλοκότητα και επιμονή σε αυτή τη βασική ιδέα. Σ’ αντίθεση με αυτά τα παραδοσιακά παιχνίδια, οι συμμετέχοντες σε ένα παιχνίδι ρόλων δημιουργούν συγκεκριμένους χαρακτήρες και μια εξελισσόμενη πλοκή» μας εξηγούν τα αδέρφια Θώμη και Βαγγέλης Καραμούστος που είναι ιδιοκτήτες του εν λόγω καταστήματος.
Και την ώρα που μιλάμε για καουμπόηδες και ινδιάνους, να σου και μια «μάχη» με μινιατούρες μοντελισμού πιο κει με στρατηγική και σκέψη.
Κάποια παιδιά τελικά, δεν έχουν την ανάγκη του ίντερνετ όλη την ώρα. Τουλάχιστον όχι την ώρα του παιχνιδιού τους. Έχουν ακόμα τη φαντασία τους ζωντανή και την εκφράζουν σε ένα πατάρι. Κάπου στο κέντρο της Λάρισας...
