Ανασκουμπώθηκαν όλοι και έτρεξαν να βοηθήσουν. Δεν είναι δα και μικρό πράγμα την ώρα που τα σχολεία της ορεινής υπαίθρου κλείνουν και τα χωριά ερημώνουν, ξαφνικά ένα σχολείο, που είχε καταργηθεί, να ανοίγει και πάλι τις πόρτες του και μάλιστα, όπως όλα δείχνουν, στα επόμενα χρόνια θα αυξήσει το μαθητικό του δυναμικό.
Σήμερα το κατώφλι του περνούν 8 προνήπια και νήπια που μέχρι πρότινος θα έπρεπε να μεταφέρονται με ταξί στο Νηπιαγωγείο της Καλλιθέας, γεγονός δύσκολο για παιδιά αυτής της ηλικίας αλλά και εξαιτίας των αντίξοων καιρικών συνθηκών που επικρατούν στη περιοχή τους χειμερινού μήνες.
Η αναπληρώτρια διευθύντρια της Διεύθυνσης Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης κ. Σοφία Παπαδοπούλου αισθάνεται περήφανη και συγκινημένη που σε δύσκολους καιρούς ένα σχολείο άνοιξε, σκορπίζοντας χαρά και ελπίδα στους κατοίκους.
«Η ημέρα του αγιασμού ήταν μια πραγματική γιορτή για όλο το χωριό. Μικροί-μεγάλοι ήταν εκεί για να ευχηθούν στους μικρούς μαθητές, αλλά και να δηλώσουν ότι θα στηρίξουν με κάθε τρόπο αυτή την προσπάθεια. Εξάλλου, από την πρώτη στιγμή που έγινε γνωστό ότι θα λειτουργήσει το νηπιαγωγείο οι γονείς έτρεξαν να βοηθήσουν και να αγοράσουν πράγματα για τον εξοπλισμό, να βοηθήσουν εθελοντικά σε εργασίες όπως π.χ. ελαιοχρωματισμός κ.ά. Κονδύλι εξασφάλισε και ο Δήμος, προκειμένου να αγοραστεί επιπλέον εξοπλισμός και να διαμορφωθεί ο προαύλειος χώρος. Ήταν συγκλονιστική η εμπειρία που είχα εκείνη την ημέρα. Είδα γονείς να δακρύζουν από χαρά και ηλικιωμένους να εκφράζουν την ευγνωμοσύνη τους για κάτι που για τους περισσότερους είναι αυτονόητο» αναφέρει χαρακτηριστικά.
Όπως τονίζει η ίδια, η μόνη δυσκολία ήταν να εγκριθεί το αίτημα της επαναλειτουργίας του σχολείου, καθώς ήταν εκπρόσθεσμο. Όμως όλοι οι εμπλεκόμενοι, το Υπουργείο Παιδείας, η Περιφερειακή Διεύθυνση Εκπαίδευσης Θεσσαλίας, η Διεύθυνση Πρωτοβάθμιας, το ΠΥΣΠΕ εργάστηκαν για να γίνει πραγματικότητα.
Μάλιστα, η κ. Παπαδοπούλου τονίζει ότι τα στοιχεία των γεννήσεων δείχνουν ότι τα επόμενα χρόνια το μαθητικό δυναμικό της περιοχής θα αυξηθεί και θα φτάσει τους 10 με 12 μαθητές.
Θερμός υποστηρικτής της προσπάθειας επαναλειτουργίας του Νηπιαγωγείου των Καλυβίων ο περιφερειακός σύμβουλος Θ. Παιδής που όταν τον επισκέφτηκαν οι γονείς των παιδιών για να συζητήσουν μαζί του το ενδεχόμενο ανταποκρίθηκε άμεσα. «Όταν με επισκέφτηκαν οι μητέρες των παιδιών θεώρησα ότι το αίτημά τους ήταν δίκαιο και έτσι προσπάθησα να βοηθήσω. Επισκέφτηκαν τον περιφερειακό διευθυντή Εκπαίδευσης, την Προϊσταμένη της Πρωτοβάθμιας και θεωρώ ότι καταφέραμε κάτι πολύ σημαντικό».
Αυτή είναι η αλήθεια. Το άνοιγμα ενός σχολείο μόνο χαρά και ελπίδα μπορεί να φέρει. Όταν κλείνει ένα σχολείο, αυτό σταδιακά οδηγεί σε μαρασμό το χωριό, διότι τα παιδιά που δεν πηγαίνουν σχολείο στο χωριό τους, σιγά-σιγά αρχίζουν να απομακρύνονται από αυτό. Οι εμπειρίες τους σε ό,τι αφορά στην παραγωγική ώρα του μαθήματος αλλά και το παιδικό παιχνίδι του διαλείμματος, λαμβάνουν χώρα πλέον σε έναν άλλο τόπο, και αυτός ο τόπος συνδέεται με αυτές τις εμπειρίες που όλοι ανακαλούμε στη μνήμη μας, καθώς περνούν τα χρόνια. Επίσης, τα παιδιά που πηγαίνουν σχολείο σε άλλο μέρος από τον τόπο τους, σιγά-σιγά απομακρύνονται και από την ιστορία του χωριού τους. Κάπως έτσι βλέπουμε τα χωριά να ερημώνουν και να παραγκωνίζονται, γιγαντώνοντας τις πρωτεύουσες των δήμων. Ευτυχώς στη περίπτωση των Καλυβίων αυτό δεν ισχύει πια.
Της Νατάσας Πολυγένη
