Ένα όνειρο ζωής της αγαπημένης φίλης και συναδέλφου, Χαρίκλειας Μακρυγιάννη, πήρε σάρκα και οστά. Αρωγοί και συμπαραστάτες, σ’ αυτήν την τιτάνια προσπάθειά της, στάθηκαν τα αδέρφια της, Θεοδόσης, Λάμπρος και Μαρία Μακρυγιάννη-Νάνη και παρ’ όλο που ζουν όλα τα χρόνια στην Αθήνα, δεν ξεχνούν τη γενέθλια γη. Από τον Φεβρουάριο, στο Λονδίνο, όταν και την επισκεφθήκαμε με την Ελένη Χριστούλα, μιλούσε για τα σχέδιά της κι έλαμπε ολόκληρη. Και να που το πέτυχε. Τι ήταν αυτό; Ήταν πολλά παραπάνω από μια απλή εκδήλωση.
Ένα μνημόσυνο, ένα προσωπικό της χρέος στους δασκάλους της, που σε δύσκολους καιρούς υπηρέτησαν στο χωριό της καρδιάς της, στο ορεινό Φουντωτό. Όλα ήταν άψογα και σχεδιασμένα στην παραμικρή λεπτομέρεια. Στην αρχή εκκλησιαστήκαμε στον κατάμεστο ιερό ναό του Αγίου Χαραλάμπους. Άνθρωποι κατέφθασαν από τα όμορα χωριά, αλλά και από Αθήνα, Βόλο, Λάρισα, Σοφάδες, μέχρι κι από τον μακρινό Καναδά, ακόμη και μια νυφίτσα εκκλησιάστηκε μαζί μας, σουλατσάροντας στο υπέροχο ξύλινο ταβάνι της εκκλησίας. Και μετά ήρθαν τα κεράσματα, λουκούμια, ψωμάκια, το νόστιμο σιτάρι και το κρυστάλλινο νερό του χωριού κι ακολούθησε η ομιλία.
Η Χαρίκλεια, χαρούμενη γι’ αυτό που σχεδίασε και προσπάθησε τόσο πολύ, αναφέρθηκε με πολλή συγκίνηση στα δύσκολα εκείνα χρόνια και στις αντίξοες συνθήκες των δασκάλων, όλων όσοι κλήθηκαν να υπηρετήσουν σε τόσο απομακρυσμένα μέρη. Ήρθε όμως το πλήρωμα του χρόνου και για το Δημόσιο Σχολείο Φουντωτού, που ακολούθησε τη μοίρα της ελληνικής υπαίθρου. Το σχολείο μπορεί να έπαψε να λειτουργεί, αλλά είναι πλέον ένα όμορφο μουσείο, πεντακάθαρο και νοικοκυρεμένο, για να θυμίζει πως όταν κάποιος θέλει να συνεχιστεί η παράδοση και να μην ξεχαστεί η ελληνική ύπαιθρος, το πετυχαίνει και μάλιστα, με θαυμάσια αποτελέσματα. Ακολούθησε ένα υπέροχο γεύμα, στον ολάνθιστο κήπο του σπιτιού της, μέσα σε γέλια, χαρές και συγκίνηση, που περίσσευε.
Εμείς, ως Πολιτιστικό Κέντρο Εκπαιδευτικών νομού Λάρισας, με τον ακούραστο πρόεδρό μας, τον Αργύρη Γιουρούκη, δώσαμε μια υπόσχεση. Να στηρίζουμε τέτοιες αξιέπαινες προσπάθειες, για να μείνει ο τόπος μας ζωντανός και να συνεχιστεί η παράδοση, που μας κρατάει ενεργούς, ως έθνος. Θέλουμε να εκφράσουμε ένα μεγάλο «ευχαριστώ» και στους εκλεκτούς φίλους και συναδέλφους, που ήταν μαζί μας. Είθε με την πρώτη ευκαιρία ν’ ανηφορίσουμε ξανά στον ευλογημένο αυτόν τόπο, άλλωστε η πρόσκληση της Χαρίκλειας Μακρυγιάννη είναι ανοιχτή.
Αλεξάνδρα Βαλασσοπούλου
