Ενημερώθηκαν για τον ρόλο του αντιστασιακού Tύπου, το βαρύ όπλο της Εθνικής Αντίστασης, που τροφοδοτούσε με εφημερίδες, περιοδικά και βιβλιαράκια, την Αθήνα και άλλες περιοχές της Ελλάδας και τα νησιά και εξυπηρετούσε την κυβέρνηση της Ελεύθερης Ελλάδας, τις αντιστασιακές οργανώσεις και τον στρατό. Έγινε λόγος για τα μυστικά τυπογραφεία που δημιουργήθηκαν αρχικά στις πόλεις και στη συνέχεια σε ελεύθερα βουνά της Θεσσαλίας, καθώς η πίεση των κατακτητών εμπόδιζε τον ημερήσιο Τύπο να ανταποκριθεί στον εθνικό έργο που είχε αναλάβει, να δίνει δηλαδή πληροφορίες για την πραγματική έκβαση του αγώνα, για τις βαρβαρότητες των κατακτητών, τις επιχειρήσεις των συμμάχων, να εμψυχώνει τον λαό και να καλλιεργεί την εθνική ομοψυχία και τον αγώνα για ελευθερία. Οι μαθητές εργάστηκαν σε ομάδες, ως νέοι δημοσιογράφοι και ετοίμασαν τα δικά τους ρεπορτάζ. Προσέγγισαν το υλικό με καινοτόμες βιωματικές τεχνικές, όπως «διάδρομος εσωτερικών φωνών ή συνείδησης». Η ομάδα σχημάτισε δύο παράλληλες γραμμές, αφήνοντας ένα διάδρομο στη μέση, στον οποίο περπατούσαν ένα αγόρι και ένα κορίτσι που έπρεπε να πάρουν μια απόφαση. Στην προκειμένη περίπτωση τα παιδιά μεταφέρθηκαν στην περίοδο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και έπρεπε να αποφασίσουν τη συμμετοχή τους ή μη στην ΕΠΟΝ. Καθώς περπατούσαν με αργό ρυθμό, άκουγαν φωνές και σκέψεις που πιθανολογούσαν οι συμμαθητές τους ότι είχαν στο μυαλό τους ή εκείνοι είχαν σκεφθεί για αυτούς. Αυτές οι φωνές θα τους βοηθούσαν να πάρουν τη δική τους απόφαση και συνάμα με παιγνιώδη τρόπο να προσεγγίσουν την τοπική ιστορία.
Το αρχειακό υλικό κατά κύριο λόγο αντλήθηκε από το αρχείο του Δημητρίου Ηρακλείδη, ενός σημαντικού Αγιώτη πολιτικού που πρωτοαναμείχθηκε στην πολιτική το 1920. Το πρόγραμμα έκλεισε με επίσκεψη των μαθητών στο παλιό παρθεναγωγείο, το σημερινό πολιτιστικό κέντρο του Μεταξοχωρίου και περιήγηση στο γραφικό χωριό. Οι μαθητές επέστρεψαν στο σχολείο πλούσιοι σε γνώσεις, εμπειρίες, εικόνες και συναισθήματα. Υπεύθυνες καθηγήτριες: Δεληζώνα Ζωή, Κανάκη Βικτωρία, Καρρά Αποστολία.