και η αναγνώριση της σημασίας του λειτουργήματος που ασκούν οι εκπαιδευτικοί. Συμφώνησαν, επίσης, για την αναγκαιότητα κοινών δράσεων απέναντι σε πολιτικές που προωθούν αντεργατικές και αντιεκπαιδευτικές ρυθμίσεις».
Αναδείχθηκε, η αναγκαιότητα για την πραγματοποίηση δύο, τουλάχιστον, κοινών συναντήσεων των εκπαιδευτικών Ομοσπονδιών ετησίως για να καταγράφονται τα προβλήματα του χώρου και να υπάρχει, κατά το δυνατόν, κοινός βηματισμός και χάραξη σχεδίου δράσης.
Στο πλαίσιο της συζήτησης, οι Ομοσπονδίες έθιξαν ζητήματα, όπως:
«Ο κίνδυνος εφαρμογής των προβλέψεων του Ο.Ο.Σ.Α. και των «θεσμών» για την αύξηση του διδακτικού ωραρίου, τις περαιτέρω συγχωνεύσεις σχολείων και τμημάτων και την αξιολόγηση-χειραγώγηση, η περαιτέρω επιδείνωση του εργασιακού καθεστώτος των εκπαιδευτικών, η εμπορευματοποίηση της Παιδείας με τη θεσμοθέτηση του σχολείου της αγοράς (vouchers, ελεύθερη γονεϊκή επιλογή, παράδοση δημόσιων σχολείων από το Υπουργείο Παιδείας στην τοπική αυτοδιοίκηση και σε Μ.Κ.Ο., εισβολή hedge funds, ή private equity funds στα ιδιωτικά σχολεία), η λειτουργία, με ευθύνη της κυβέρνησης, των Κέντρων Μελέτης με παράνομα Φροντιστήρια στο δημοτικό, η μετατροπή των Φροντιστηρίων Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης σε Κέντρα Μελέτης με στόχο την εργασιακή εξαθλίωση των εκπαιδευτικών, η απαράδεκτη κατάσταση με την έκδοση τίτλων σπουδών από ιδιώτες, χωρίς κανένα έλεγχο της πολιτείας, στον χώρο των Πληροφορικής και των Κέντρων Ξένων Γλωσσών, ο κίνδυνος πλήρους απόσυρσης της πολιτείας από τον χώρο της ιδιωτικής εκπαίδευσης, η καθιέρωση Νέου τύπου Λυκείου, το Πιστοποιητικό Παιδαγωγικής Επάρκειας, η ανάγκη άμεσης θεσμοθέτησης της δίχρονης, δημόσιας, δωρεάν, υποχρεωτικής προσχολικής αγωγής και εκπαίδευσης στο δημόσιο νηπιαγωγείο από νηπιαγωγούς».