Ειδικότερα αναφέρονται τα εξής:
«Η δολοφονία του Νίκου Τεμπονέρα συνέβη στην «αυγή» της επέλασης του νεοφιλελευθερισμού στη χώρα, που δρομολογήθηκε το 1990 από την κυβέρνηση Μητσοτάκη. Μια πολιτική δολοφονία τότε που όλες οι εργατικές, κοινωνικές και δημοκρατικές κατακτήσεις παραδόθηκαν, για να συνθλιβούν, στο βαρύ χέρι της αγοράς. Τότε που στην Παιδεία άρχισε ο χορός των αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων που κατά κύματα συνεχίζονται μέχρι τις μέρες μας. Μια πολιτική δολοφονία μέσα στη φλόγα της εξέγερσης και του κινήματος του 1990-91, με τις μαζικές καταλήψεις και τα συγκλονιστικά συλλαλητήρια, ένα ακόμα μεγαλειώδες κίνημα ενάντια στη συντηρητική αντεργατική ,αντιεκπαιδευτική πολιτική. Ένα κίνημα που κατάφερε να νικήσει! Τότε που οι εκπαιδευτικοί διάλεξαν όχθη και βρέθηκαν στο ίδιο ρεύμα με τα παιδιά που βγήκαν στον δρόμο.
Το Γενάρη του 1991 ο Νίκος Τεμπονέρας, υπερασπίζοντας τους μαθητές του, την παιδεία και τις δημοκρατικές ελευθερίες, όρθωσε το ανάστημά του απέναντι στον κρατικό αυταρχισμό και τη βάρβαρη πολιτική κυβέρνησης και κεφαλαίου. Ταυτίστηκε με ένα κίνημα και μια ολόκληρη γενιά αγωνιστών. Έγινε το σύμβολο του συλλογικού ανθρώπου που υπερασπίζεται χωρίς όρους και προϋποθέσεις το δικαίωμα του αγώνα ενάντια σε « θεούς και δαίμονες» για την ανατροπή της κοινωνικής βαρβαρότητας και την επικράτηση του δίκιου. Ο εργαζόμενος που υπερασπίστηκε τον συλλογικό αγώνα μέσω του σωματείου. Δεν φοβήθηκε και δεν έσκυψε το κεφάλι, δεν λογοδότησε στη διοίκηση, την εξουσία, στους νοικοκυραίους της εποχής και στους φασίστες. Ο Δάσκαλος που υπερασπίστηκε το παιδί για να υπάρχει ελπίδα, ξεπερνώντας τους περίκλειστους τοίχους της σχολικής αίθουσας και της δημοσιοϋπαλληλικής διδασκαλίας. Γι’ αυτό, ο Νίκος Τεμπονέρας ζει και θα ζει στους αγώνες μας». Καταλήγοντας, η Αγωνιστική Παρέμβαση δηλώνει ότι ο αγώνας ενάντια ενάντια στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές της λιτότητας, των μνημονίων, της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΔΝΤ, θα συνεχιστεί.