Η ημερίδα, που έγινε στο Χατζηγιάννειο Πνευματικό Κέντρο, είχε θέμα «τα Μαθηματικά στο Λύκειο, διδακτέα ύλη, επιστημονικές προεκτάσεις και δημιουργικές δραστηριότητες» και έγινε με τη συμμετοχή Μαθηματικών τόσο από τη Λάρισα όσο και από τους νομούς Καρδίτσας, Μαγνησίας και Τρικάλων.
Στο πλαίσιο της ημερίδας, ο ομότιμος καθηγητής Εφαρμοσμένων Μαθηματικών του Τμήματος Χημικών Μηχανικών Πανεπιστημίου Πατρών, Γεώργιος Δάσιος ανέφερε στην εισήγησή του, ότι για περισσότερο από 350 χρόνια, η επιστημονική και τεχνολογική ανάπτυξη εδράστηκε επάνω στις έννοιες του Απειροστικού Λογισμού που εισήγαγαν οι Newton και Leibniz.
Οι δύο έννοιες-πυλώνες αυτής της μαθηματικής δομής ήταν αυτές της παραγώγου και του ολοκληρώματος, δύο έννοιες που αλληλοαναιρούνται, αφού η κάθε μία είναι αντίστροφη της άλλης. Από ό,τι γνωρίζαμε μέχρι πρόσφατα, οι έννοιες αυτές καθορίζονται μόνο για ακέραιες τιμές μιας παραμέτρου, που ονομάζεται «τάξη». Είναι όμως εξόχως εντυπωσιακό το γεγονός, ότι μπορούμε να επεκτείνουμε τις έννοιες της παραγώγου και της ολοκλήρωσης για τάξεις που είναι οποιοσδήποτε μη ακέραιος αριθμός . Οι εφαρμοσμένες δυνατότητες που ανοίγονται από αυτή την επέκταση, φαίνονται να είναι απεριόριστες και για αυτόν ακριβώς τον λόγο η μελέτη αυτής της μαθηματικής θεωρίας βρίσκεται σήμερα στις πρώτες γραμμές της παγκόσμιας έρευνας.
Ο ομότιμος καθηγητής Τομέα Μαθηματικής Ανάλυσης του Τμήματος Μαθηματικών Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, Σωτήρης Ντούγιας, επισημαίνοντας τους στόχους της εισήγησής του ανέφερε ότι «τους ορισμούς των τοπικών και ολικών ακροτάτων μιας συνάρτησης, τις ικανές και αναγκαίες συνθήκες για την ύπαρξη των τοπικών ακροτάτων, εξετάζοντας αναλυτικά όλες τις περιπτώσεις με παραδείγματα και αντιπαραδείγματα. Με τη βοήθεια των τοπικών ακροτάτων μελέτησε την εύρεση των ολικών ακροτάτων και απέδειξε ένα σημαντικό θεώρημα των ενδιάμεσων τιμών της παραγώγου του Darboux». Τέλος δόθηκαν μερικές σημαντικές εφαρμογές των ακροτάτων.
Ο σχολικός σύμβουλος Μαθηματικών Τρικάλων και Καρδίτσας, Δ. Ντρίζος, ανέπτυξε μια πρόταση για τον ρόλο των Μαθηματικών Δραστηριοτήτων στο Λύκειο, με στόχο τη δημιουργική μάθηση και την ανάπτυξη διερευνητικής σκέψης. Η πρότασή του υποστηρίχθηκε με συγκεκριμένες δραστηριότητες και προβλήματα, που η διαπραγμάτευσή τους εστιάζεται στη σύνθεση γνώσεων από διαφορετικές περιοχές και αντικείμενα των σχολικών μαθηματικών. Με ειδικές αναφορές και επισημάνσεις του, ανέδειξε την ουσιώδη διαφορά του διερευνητικού τρόπου προσέγγισης της γνώσης από την ισοπεδωτική απομνημόνευση. Αναφέρθηκε επίσης στον ρόλο της γεωμετρικής εποπτείας στη διδασκαλία της Ανάλυσης αλλά και στη σύνδεση μαθηματικών εννοιών και προτάσεων με τον φυσικό κόσμο.
