Ο κ. Βούλγαρης εξηγεί ότι ουσιαστικά αυτοκαταργήθηκε το μέτρο, στα ελληνικά σχολεία κατά τη δεκαετία του ΄80 και μετά, καθώς μεγάλο ποσοστό της εκπαιδευτικής κοινότητας, δεν έβρισκε ουσία σε αυτό. Δηλαδή, στα απολυτήρια όλων των μαθητών εμφανίζεται και μόνο η διαγωγή ως κοσμιοτάτη και αργότερα «εξαίρετη», με την είσοδο και διδασκαλία της δημοτικής γλώσσας στα σχολεία, αποτελώντας έτσι ένα στοιχείο «διακοσμητικό»!
Σύμφωνα με όσα προβλέπει το εκπαιδευτικό μέτρο των χαρακτηρισμών της διαγωγής των μαθητών, θα πρέπει να συνεδριάσει ο Σύλλογος Διδασκόντων και να αποφασίσει με μια «επαρκώς αιτιολογημένη άποψη» για κάθε μαθητή, ποιος θα είναι ο χαρακτηρισμός διαγωγής που θα καταγραφεί μαζί με την επίδοσή του στα μαθήματα, στο απολυτήριό του.
Ο κ. Βούλγαρης, εξηγεί ότι: «Στο εκπαιδευτικό σύστημα τη δεκαετία του ΄60 και του ΄70, παρατηρήθηκε πως τον χαρακτηρισμό «κοσμία» χρέωναν σε μαθητές με αριστερή ιδεολογία.
Κριτήριο αξιολόγησης της προσωπικότητας του μαθητή, ήταν τα πολιτικά του πιστεύω, με ό,τι μπορεί να σήμαινε αυτό για τη μελλοντική του πορεία. «Στιγματιζόταν» λοιπόν και ο χαρακτηρισμός αυτός τον περιθωριοποιούσε».
Και καταλήγει: «Το σχολείο σήμερα έχει ανάγκη από ουσιαστικές παρεμβάσεις για τη διαπαιδαγώγηση των μαθητών και όχι να κρατά τέτοιους όρους…».
Αποδεικνύεται ότι το μέτρο φθίνει στην ουσία του, στην πορεία των χρόνων για να φτάσει σήμερα να το κρίνει «αναχρονιστικό» η κυβέρνηση.
Η ΑΛΛΗ ΑΠΟΨΗ
Από την άλλη ο πρόεδρος του παραρτήματος Λάρισας της Πανελλήνιας Ένωσης Θεολόγων, κ. Δημήτρης Οικονόμου, υποστήριξε στην «Ε», πως: «Εφόσον καταργηθεί θα πρέπει να προταθεί ένα άλλο αξιακό σύστημα, το οποίο βέβαια δεν θα στηρίζεται ούτε στα πολιτικά φρονήματα ούτε στις γνωστικές ικανότητες του μαθητή, αλλά στη συμπεριφορά του.
Πώς θα αξιολογούμε έναν μαθητή που παρουσιάζει παραβατική συμπεριφορά; Πώς θα κριθεί το ήθος του, η συμπεριφορά του μέσα στο σχολείο;
Δεν χρειάζεται να τα καταργήσουμε όλα απ΄ το σχολείο, καθότι ο ρόλος του αφορά και στη διαπαιδαγώγηση των μαθητών…».
Να σημειωθεί ότι το μέτρο της διαγωγής εκτιμάται ότι υπάρχει από τη σύσταση του ελληνικού κράτους, με το σκεπτικό ότι η εκπαίδευση των Ελλήνων στα σχολεία έχει και ηθικοπλαστικό χαρακτήρα.
Υπέρ της κατάργησης τέτοιου είδους χαρακτηρισμών στους μαθητές, εμφανίζεται ο πρόεδρος του Συνδέσμου Φιλολόγων Λάρισας κ. Αναστάσιος Μάττος, υποστηρίζοντας στην «Ε», ότι «αποτελούν προσωπικά δεδομένα…» και επισημαίνοντας παράλληλα πως η εκπαιδευτική κοινότητα, από τη δεκαετία του ’80 και μετά ποτέ δεν μείωσε διαγωγή μαθητή σε απολυτήριο, κάτω από «κοσμιοτάτη».
Δήλωσε επίσης: «Αυτοί οι χαρακτηρισμοί αποτελούν ένα δάκτυλο πίσω από το οποίο κρυβόμαστε. Η ουσία είναι ότι θα πρέπει να ληφθεί φροντίδα για την αγωγή των παιδιών μέσα στο σχολείο. Να εντοπιστούν τα προβλήματα συμπεριφοράς μαθητών και να λυθούν με ανάλογη προσέγγιση, με ψυχολόγους…κ.α.».
Ο υπουργός Παιδείας κ. Κ. Γαβρόγλου, υποστήριξε ότι θα καταθέσει διάταξη στη Βουλή για την κατάργηση του μέτρου του χαρακτηρισμού της «διαγωγής», καθώς όπως είπε: «Είναι ένα εντελώς αναχρονιστικό μέτρο, ένα μέτρο που χρησιμοποιήθηκε ενάντια και στους αριστερούς αλλά και ενάντια σε πάρα πολύ δημιουργικούς πολίτες αυτής της χώρας».
Είκοσι οκτώ βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, ζήτησαν την κατάργησή του, ως «μέτρο ξεπερασμένο» καταθέτοντας μεταξύ των επιχειρημάτων τους τα εξής: «Αυτό το μέτρο χρησιμοποιήθηκε για την περιθωριοποίηση μαθητών, πολλές φορές λόγω των ιδεών τους, την πολιτική δράση τους, τη θρησκεία, το χρώμα τους κλπ. Ο Ελευθέριος Βενιζέλος καθώς και νυν βουλευτές του Κοινοβουλίου έχουν τιμωρηθεί ως μαθητές με τον χαρακτηρισμό της διαγωγής τους ως κοσμίας.
-Τα τελευταία χρόνια, στην πλειοψηφία των σχολείων έχει καταστεί ανενεργή η διάταξη αυτή και δεν επιβάλλεται το αυταρχικό και εκδικητικό αυτό μέτρο στους μαθητές, ούτε και σε ιδιαίτερα ακραίες περιπτώσεις.
-Ωστόσο υπάρχουν ακόμη κάποια ελάχιστα σχολεία, δημόσια και ιδιωτικά, που για να καλύψουν την παιδαγωγική τους ανεπάρκεια ή για να τιμωρήσουν για όλη του τη ζωή έναν απόφοιτο της μη αρεσκείας τους, εφαρμόζουν συχνά την υποβάθμιση της διαγωγής των μαθητών και χωρίς μάλιστα να έχουν εφαρμόσει πλήρως τις διατάξεις του Υπουργείου και τις σχετικές αποφάσεις του ΣτΕ».
-Τον μαθητή που τυχόν έχει παραβατική συμπεριφορά, το εκπαιδευτικό σύστημα διαθέτει άλλα εργαλεία να τον τιμωρήσει, με σεβασμό των παραπάνω δικαιωμάτων των μαθητών και γονέων τους: π.χ. μπορεί να του επιβάλει αλλαγή σχολικού περιβάλλοντος. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να τον περιθωριοποιεί στιγματίζοντάς τον με τον κακό χαρακτηρισμό της διαγωγής του. Με δεδομένο ότι το σχολείο οφείλει να παιδαγωγεί, τι είδους αγωγή δίνουν κάποια συγκεκριμένα σχολεία όταν υποβιβάζουν τη διαγωγή ενός 12χρονου μαθητή Α΄ Γυμνασίου ή ενός εφήβου της Γ΄ Λυκείου; Η αναγραφή άλλωστε της διαγωγής στο σχολικό απολυτήριο που είναι δημόσιο έγγραφο γενικής χρήσης δημοσιοποιεί καθ’ όλη την υπόλοιπη ζωή του μαθητή ένα προσωπικό δεδομένο του και ως τέτοια είναι παράνομη».
Της Λένας Κισσάβου
