Η στήριξή τους μας δίνει δύναμη, για τις μεγάλες συγκρούσεις που έρχονται, αφού τα μνημόνια που πνίγουν τις ζωές μας και την εκπαίδευση ταυτόχρονα είναι «παρόντα», ρυθμίζουν τα οικονομικά μας, κατεδαφίζουν τα εργασιακά και ασφαλιστικά μας δικαιώματα και μετατρέπουν την εκπαιδευτική διαδικασία σε «πρόγραμμα προσαρμογής» στις απαιτήσεις του ΟΟΣΑ. Καινούργιες συγχωνεύσεις σχολείων, ξεπάγωμα της αξιολόγησης, μηδενικοί διορισμοί, αύξηση ωραρίου(;) πάλι και «φυσικά» ούτε κουβέντα για οικονομική αναβάθμιση του εκπαιδευτικού.
Υπάρχει όμως και η «άλλη» πλευρά. Ο επαναπατρισμός εκπαιδευτικών στο συντηρητικό χώρο, αφού σφόδρα απογοητεύτηκαν από τους τριτομνημονιακούς , ο εγκλωβισμός στην ουσία πολλών εκπαιδευτικών στο μνημονιακό μπλοκ ( ΝΔ, ΠΑΣΟΚ , ΣΥΡΙΖΑ).
Άρα υπάρχει πολλή δουλειά μπροστά μας. Ανασκουμπωνόμαστε και προχωράμε, οι εκλεγμένοι στο ΔΣ, όλη η παράταξη, όσοι μας στήριξαν και όσοι «το σκέφτηκαν» και πολλοί ακόμα που η επίθεση που θα υποστούμε θα μας φέρει στην ίδια όχθη, στους καινούργιους αγώνες.
Στην συγκρότηση του ΔΣ η παράταξη μας κατέθεσε την άποψή της - όπως κάνει πάντα- και αυτό που διεκδίκησε ήταν η θέση του αντιπροέδρου. Θέση που δόθηκε με πρόταση της ΔΑΚΕ και ψήφους 5-3 και μια αποχή (ΠΑΜΕ) στην ΠΕΚ. Έτσι ήρθε και έδεσε, και το παζλ συμπληρώθηκε. Όλοι οι μνημονιακοί δουλεύουνε μαζί!
Υ.Γ. Καλά θα κάνουν αυτοί που άλλαξαν όνομα (γιατί άραγε;), αυτοί που χειροκροτούσαν το μνημόνιο του Γιωργάκη, αυτοί που στη συνέλευση πανηγύριζαν που ο Αρχιεπίσκοπος διόρισε το νέο Υπουργό Παιδείας, να σκέφτονται περισσότερο προτού εκστομίσουν οτιδήποτε για αγωνιστές που «δεν το βάζουν κάτω» και ούτε πρόκειται να συνθηκολογήσουν όπως ο «ευρύς χώρος» της σοσιαλδημοκρατίας το συνηθίζει...
Οι Αγωνιστικές Παρεμβάσεις-Συνεργαζόμενοι είναι παντός καιρού.
Το έχουν αποδείξει με την παρουσία τους στις μικρές και στις μεγάλες μάχες του κλάδου. Αν νομίζουν οι πρώτο και δευτερομνημονιακοί των Σαμαροβενιζέλων ότι ξεπλύθηκαν από τους τριτομνημονιακους των Τσιπροκαμμένων είναι γελασμένοι και θα το διαπιστώσουν πολύ σύντομα».