Κάποιοι από τους νεαρούς έδιναν με χαμόγελο και μια εφηβική αδιαφορία απίθανες απαντήσεις. Πιο σημαντικό άλλωστε ήταν για κάποιους απλά να βγεις στο «γυαλί» στην εποχή του «Τροχού της Τύχης» και της Ρούλας Κορομηλά, παρά το τι θα πεις. Δίχως ποτέ να μαθαίνουμε, τι απάντησαν οι υπόλοιποι, τα κανάλια έπαιρναν τις πιο «σοκαριστικές» απαντήσεις και με καλεσμένους στο πάνελ ψυχολόγους, πολιτικούς, τραγουδιστές, ηθοποιούς και γενικά επί παντός επιστητού αναλυτές προσπαθούσαν με περισπούδαστες ατάκες και βαθυστόχαστες έννοιες να αναλύσουν το ερώτημα «πού οδηγούμαστε;».
«Δάκρυζε» η ψυχή τους λέει, γιατί η τότε νέα γενιά, βάσει των τυχαίων εκπροσώπων της στην TV, μπέρδευε την Μπουμπουλίνα με την 28η Οκτωβρίου. Και φτάνουμε στο σήμερα που όλοι «σοκάρονται» και προβληματίζονται, γιατί τα παιδιά είναι βυθισμένα «λένε» στον κόσμο της κοινωνικής δικτύωσης και του διαδικτύου. Τους επηρεάζει αυτό στη γνώση; Τους αφαιρεί το δικαίωμα στην άποψη; Τους κλέβει τα συναισθήματα; Τους μειώνει την αντίληψη για θέματα πολιτικού και κοινωνικού ενδιαφέροντος; Κι αν ναι σε τι βαθμό;
Γι’ αυτό τον λόγο επιχειρήσαμε να κάνουμε ένα μικρό γραπτό τεστ. Ζητήσαμε από παιδιά δύο σχολικών τάξεων να μας απαντήσουν σε κάποια ερωτήματα για τη σημερινή ημέρα του Πολυτεχνείου. Το ένα δείγμα είναι από τη Γ’ τάξη του 6ου Γυμνασίου και το άλλο από τη Γ΄ τάξη του 6ου Λυκείου.
ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ
* Για το τι γνωρίζουν για την ημέρα εκείνη λένε:
…«Εκείνη τη μέρα οχήματα της δικτατορίας μπήκαν μέσα στο Πανεπιστήμιο για να σταματήσουν την αντίσταση των φοιτητών»
…«Είναι μια μέρα επανάστασης με τους φοιτητές να εκφράζουν τη δυσαρέσκειά τους για τη δικτατορική κυβέρνηση. Τα παιδιά μπήκαν μέσα στο Πολυτεχνείο και διεκδίκησαν τη Δημοκρατία θυσιάζοντας ακόμα και τη ζωή τους»
…«Αποτελεί ένα ορόσημο στην ιστορία του ελληνικού έθνους. Φοιτητές αγανακτισμένοι από τους περιορισμούς και τα προβλήματα, επαναστάτησαν ζητώντας την καθιέρωση του δημοκρατικού καθεστώτος. Εισέβαλε όμως ο στρατός σκοτώνοντας πολλούς από τους μαθητές. Ο σκοπός όμως επετεύχθη»
…«Η ημέρα συγκλόνισε πολύ κόσμο. Συνδέεται με την αιματοχυσία με τα τανκς που μπήκαν στο Πολυτεχνείο σκοτώνοντας φοιτητές που μετέδιδαν μηνύματα μέσω του ραδιοφώνου.
…«Είναι ιστορική ημέρα. Οχήματα της δικτατορίας μπήκαν στο Πανεπιστήμιο για να σταματήσουν την επανάσταση των φοιτητών που είχαν μείνει μέσα στο κτίριο»
…«Επαναστάτησαν για τη Χούντα. Μια πολιτική που ασκούταν από ένα μόνο άτομο και με βία»
*Σχετικά με την πηγή πληροφόρησης τονίζουν συνολικά πως έχουν μάθει όσα γνωρίζουν από «Το σχολείο, τους γονείς, τους παππούδες» άλλοι μέσω διαδικτύου και φυσικά άλλοι μέσω των σόσιαλ μίντια όπως λένε. «Δυστυχώς υπάρχουν λίγες πληροφορίες γιατί οι περισσότεροι ξεχνάνε τα σημαντικά» τονίζουν άλλοι και δεν ξεχνάνε να αναφέρουν και τις σχολικές γιορτές.
*Απαντώντας στο τι σημαίνει για τους ίδιους αυτή η ημέρα και πόσο επίκαιρο βρίσκουν το μήνυμα που έστειλαν οι φοιτητές υπογραμμίζουν:
…«Μερικές φορές νιώθω περίεργα και άσχημα. Ανατριχιάζω για τον άδικο χαμό των παιδιών. Αισθάνθηκα φόβο. Πόσο σκληρός γίνεται ο άνθρωπος για τον άλλο άνθρωπο»
…«Είναι μια μέρα θρήνου και συγκίνησης. Μια μέρα που το ελληνικό έθνος δείχνει άλλη μια φορά το ότι δεν υποτάσσεται ποτέ σε καθεστώτα που είναι απάνθρωπα»
… «Έτσι πρέπει να ξεσηκωθούμε ενάντια στα μέτρα που μας επέβαλαν οι δανειστές. Η δύναμη του λαού είναι μεγάλη. Να σταματήσουμε να σκύβουμε το κεφάλι»
…«Είναι επίκαιρο καθώς στις μέρες μας οι άνθρωποι κοιτάζουν μόνο το προσωπικό τους συμφέρον. Στην απάνθρωπη κοινωνία που ζούμε γίνονται συνεχώς πόλεμοι και χύνεται αίμα. Έτσι γίνονται οι άνθρωποι κτήνη και δεν σέβονται τον άλλον».
…«Είναι επίκαιρο και αγγίζει τους πάντες γιατί ο άνθρωπος πρέπει να είναι ελεύθερος και να υπερασπίζεται τα πιστεύω του. Να μην μένει με σταυρωμένα τα χέρια σε ένα πιεστικό και άδικο καθεστώς. Να επιλέγει αυτός το μέλλον του και τους νόμους του για να μην τον καταπατούν οι δυνατοί».
…«Σημαίνει πολλά για εμάς τους εφήβους και μας δείχνει ότι πρέπει να υπερασπιζόμαστε και να κάνουμε θυσίες για ό,τι αγαπάμε και σ’ αυτήν την περίπτωση την πατρίδα μας. Δεν φοβήθηκαν, δεν έφυγαν τρομαγμένοι. Είναι πρότυπο για εμάς»
ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΛΥΚΕΙΟΥ
*Για το τι γνωρίζουν από εκείνη την ημέρα λένε:
… «Στις 17 Νοεμβρίου οι φοιτητές ύστερα από διαρκή αγώνα επαναστάτησαν ενάντια στο καθεστώς της δικτατορίας»
…«Από νωρίς το πρωί κόσμος ήταν στους δρόμους. Μοιράζονταν έντυπα σε τραμ, λεωφορεία, αυτοκίνητα. Κόσμος φώναζε συνθήματα υπερασπιζόμενος τη δημοκρατία γιατί τι είναι η Ελλάδα χωρίς τη δημοκρατία; Μόλις έφτασε το βράδυ ο αγώνας φούντωνε. Ο κόσμος φώναζε πιο δυνατά. Άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους όταν ένα άρμα μάχης εισέβαλε στην είσοδο του πολυτεχνείου. Οι πόρτες έπεσαν και ο αγώνας άρχιζε να αλλάζει πορεία. Είχε πάρει τη μορφή πολέμου με αρκετά θύματα»
…«Η εξέγερση του Πολυτεχνείου ήταν μαζί και δυναμική εκδήλωση λαϊκής αντίθεσης στο καθεστώς της χούντας των συνταγματαρχών».
…«Στις 17 Νοέμβρη συνέβη ένα ιστορικό γεγονός για τη χώρα μας. Αρκετοί φοιτητές εξεγέρθηκαν κατά της δικτατορίας που έπληττε εκείνη την περίοδο την κοινωνία».
*Όσον αφορά στις πηγές αυτές δεν αλλάζουν από τα παιδιά των Γυμνασίων. Με τις σχολικές γιορτές, το μάθημα της ιστορίας στο σχολείο, προβολή βίντεο ντοκουμέντων, εφημερίδων και διαδικτύου. Άλλοι από περιγραφές γονέων και παππούδων.
*Σχετικά με το τι σημαίνει γι’ αυτούς αυτή η μέρα και πόσο επίκαιρο θεωρούν το μήνυμα των φοιτητών τονίζουν μεταξύ άλλων:
…«Είναι μια μέρα απόδοσης φόρου τιμής στους πεσόντες που θρυμμάτισαν τους δικτατορικούς πυλώνες που τρέφονται από τα σπλάχνα του ελληνικού λαού»
…«Για μένα αυτή η ημέρα είναι η επανάσταση της ψυχής. Ένας διαφορετικός εμφύλιος πόλεμος. Οι νέοι της εποχής πάλεψαν για να είμαι εγώ ελεύθερη σήμερα. Να μπορώ να εκφράζομαι, να κρίνω, να αποφασίζω μαζί με τους συμπολίτες μου για το μέλλον της χώρας μου».
… «Μας έμαθαν να είμαστε δυναμικοί και να πολεμάμε για το καλύτερο»
…«Στη σύγχρονη πραγματικότητα το Πολυτεχνείο και οι αγωνιστές του αμφισβητούνται από μεγάλο ποσοστό της κοινωνίας, κυρίως εκείνοι που έγιναν μετά μέλη κομματικών παρατάξεων. Το μήνυμα είναι επίκαιρο όσο ποτέ. Η αφύπνιση που αναζητάμε στην εποχή μας να βρίσκεται σε ένα νέο πολυτεχνείο»
…«Ως νέος έρχομαι στη θέση εκείνων που σκοτώθηκαν για την ελεύθερη έκφραση. Γι’ αυτό κάθε φορά λέω από μέσα μου: «Ευχαριστώ εσένα νέε, μεγάλε, παιδί που ήσουν εκεί για μένα, για τους γονείς μου, για τον συμμαθητή μου να παλέψεις με σκοπό την ελευθερία, το ψωμί και την παιδεία. Θα σε τιμώ και θα μιλάω για σένα και στα παιδιά μου…».
