προσβασιμότητα των ΑμεΑ στην πόλη μου” τα παιδιά έζησαν μια πρωτόγνωρη γι’ αυτά εμπειρία.
Όπως σημειώνεται από την Εθελοντική Ομάδα «Στήριξη», «οι μαθητές “περπάτησαν” με αναπηρικό καρότσι τη διαδρομή από το Αρχαίο Θέατρο μέχρι το κτίριο της Περιφέρειας Θεσσαλίας και αντίστροφα συνοδευόμενα από τη δασκάλα τους Θάλεια Μπαρλαγιάννη η οποία είχε τη συμπαράσταση και βοήθεια των συναδέλφων της Βάσως Βαλιάκα και Θάνου Ανδρεάδη. Αξιοσημείωτη είναι η παρουσία της διευθύντριας του 26ου Δημοτικού σχολείου Λάρισας Κατερίνας Σταγιάννη η οποία στηρίζει με θέρμη τέτοιες πρωτοβουλίες.
Στο διαφορετικό αυτό “μάθημα” συμμετείχε επικουρικά και η Εθελοντική Ομάδα «Στήριξη» με τους (μόνιμους πια) εκπροσώπους της Βασίλη Πιπέρη (ΑμεΑ) η συγγραφέας και ενεργή εθελόντρια Άννα Κορτέση και ο Φώτης Βακιρτζηδέλης.
Κατά τη διάρκεια της διαδρομής οι δάσκαλοι αλλά και ο Βασίλης Πιπέρης έδειχναν και εξηγούσαν στα παιδιά τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι που έχουν κινητικά προβλήματα και κινούνται με αναπηρικά αμαξίδια. Μπροστά στο Δημαρχείο τα παιδιά έκαναν μια στάση και διαπιστώνοντας ότι δεν υπάρχει ράμπα για την υποδοχή των ΑμεΑ θέλησαν να μάθουν το γιατί.
Κλήθηκε και ανταποκρίθηκε άμεσα ο αντιδήμαρχος Γιώργος Σούλτης και κατεβαίνοντας κάτω μίλησε με τα παιδιά. Παραδέχθηκε το πρόβλημα και υποσχέθηκε ότι είναι στα σχέδια του Δήμου να λυθεί.
Επιστρέφοντας στο σημείο εκκίνησης – μπροστά στο Αρχαίο Θέατρο – τα παιδιά άκουσαν τους δασκάλους τους και έκαναν ερωτήσεις αλλά και τις παρατηρήσεις τους. Στη συνέχεια έκαναν ένα μικρό διάλειμμα στο οποίο τους προσφέρθηκαν διάφορα snacks και χυμοί, προσφορά λαρισαϊκού σούπερ μάρκετ.
Αμέσως μετά συνομίλησαν με τον Βασίλη Πιπέρη ο οποίος τους μίλησε για το πολυτιμότερο αγαθό, την υγεία, και για τα προβλήματα των ανθρώπων που κινούνται με αναπηρικό αμαξάκι. Τα παιδιά του έκαναν εύστοχες ερωτήσεις και ο Βασίλης έδινε σοβαρές και απαντήσεις αλλά διανθισμένες με το γνωστό του χιούμορ.
Η Άννα Κορτέση τους μίλησε για την αξία του εθελοντισμού και το πόσο σημαντικό είναι να βοηθάμε τον συνάνθρωπο μας όταν το έχει ανάγκη. Τα προέτρεψε να κάνουν ότι μπορούν για να είναι δίπλα σε κάθε άνθρωπο που τους χρειάζεται. Τη στιγμή εκείνη συνέβη και ένα γεγονός που έδειξε στην πράξη τα λόγια της.
Ένας ηλικιωμένος κύριος έπεσε ακριβώς μπροστά στο Αρχαίο Θέατρο και η Άννα με αστραπιαία ταχύτητα έτρεξε να τον βοηθήσει να σηκωθεί και να καθήσει σε ένα παγκάκι. Αφού διαπίστωσε ότι δεν έχει κάτι σοβαρό του πρόφερε έναν χυμό και έμεινε δίπλα του τα λίγα λεπτά που χρειάστηκε να συνέλθει και να φύγει ο άνθρωπος αυτός.
Συνεχίζοντας την επαφή της με τα παιδιά τους χάρισε από ένα αντίτυπο του βιβλίου της με τίτλο «Μεταξύ σοβαρού και αστείου με προσωπική αφιέρωση στο κάθε παιδί κάτι που τα ενθουσίασε και το εκδήλωσαν με τον δικό τους τρόπο, χαρίζοντας της μια αγκαλιά.
Η πιο τρυφερή στιγμή όμως ήταν όταν στο τέλος όλης αυτή της διαδικασίας τα παιδιά αφιέρωσαν στον Βασίλη Πιπέρη ένα όμορφο τραγούδι.
Και φυσικά στο τέλος δεν έλειψαν και οι αναμνηστικές φωτογραφίες και η υπόσχεση μας ότι θα είμαστε δίπλα τους σε κάθε άλλη αντίστοιχη δράση. Σαν επίλογο θα μπορούσαμε να πούμε: Το σχολείο όπως θα έπρεπε να είναι».