Υπήρξε «ανάστημα» της Θεσσαλίας, καθώς γεννήθηκε στην Αχλαδιά Καρδί-τσας και αποφοίτησε το 1953 από το εξατάξιο (τότε) Γυμνάσιο Καρδίτσας. Σπούδασε Φιλολογία με υποτροφία τού ΙΚΥ στη Φιλοσοφική Σχολή τών Αθηνών και Φιλοσοφία με υποτροφία τής Γερμανικής Κυβέρνησης στο Πανεπιστήμιο Χαϊδελβέργης Γερμανίας (1963-1967), όπου έγραψε και τη διδακτορική διατριβή του με θέμα «Η ποίηση ως πρόβλημα γνώσης στον Αριστοτέλη».
Συνδύαζε την επιστημονική γνώση με την ανθρωπιά, την εμβρίθεια με την α-πλότητα, τη σοβαρότητα με την ανθρώπινη ζεστασιά. Ανήκει στην ευλογημένη γενιά που στη δεκαετία τού 1960 ανηφόρησε προς τις Ανώτατες Σπουδές με μόνη την «αρματωσιά της αγάπης»• με συντρόφους τη φτώχεια και την ασημότητα. Κι όμως, κατά τις σπουδές που έκαμε στην Ελλάδα και στο Εξωτερικό, κέρδισε γρήγορα την εκτίμηση των πιο διάσημων ανθρώπων της Επιστήμης.
Ύστερα από τις λαμπρές σπουδές του στη Φιλοσοφία, αφήνει ανεκμετάλλευτες τις σπουδαίες γνωριμίες του και «ρίχνεται στη δουλειά». Έπρεπε -μας έλεγε- να ετοιμαστεί σωστά, προτού διεκδικήσει πανεπιστημιακή Έδρα. Έτσι, ώριμος πια και πολυγραφότατος κερδίζει το 1981 την επίζηλη Έδρα της Φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Αργότερα, δίδαξε Φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο του «Κλεινού Άστεως», κάτι που το θεωρούσε ξεχωριστή τιμή.
Μέσα στις μεγάλες επιτυχίες του έμεινε φιλικός και προσιτός, όπως πολλοί από τους φίλους και δασκάλους του, με πρώτον και καλύτερον τον φιλόσοφο και παιδαγωγό Ευάγγελο Παπανούτσο, που το 1980 είδε τον Α΄ τόμο τού Αφιερώματός του με κύριο Επιμελητή τον Βασ. Κύρκο. Το 1983 εκδόθηκε ο Β΄ τόμος (επίσης ογκώδης) αυτού του Αφιερώματος. Το δίτομο αυτό έργο αποτελεί ξεχωριστή τιμή για τον Δάσκαλο και μεγάλη προσφορά στην Επιστήμη, αφού αποτελεί συναγωγή σπουδαίων επιστημονικών εργασιών μαθητών και φίλων τού Ε. Παπανούτσου.
Όλα τα χρόνια της λαμπρής σταδιοδρομίας του ο Βασ. Κύρκος διατήρησε στενούς δεσμούς με την Καρδίτσα και τις άλλες θεσσαλικές πόλεις• κράτησε ζωντανές τις παλαιές φιλίες και δημιούργησε νέες με πνευματικούς ανθρώπους. Πρόθυμα ανταποκρινόταν στην πρόσκληση Πολιτιστικών Φορέων για πραγματοποίηση ομιλιών και για εισηγήσεις του σε Συνέδρια, παρά τις οικογενειακές και ακαδημαϊκές υποχρεώσεις του.
Φεύγοντας από τη ζωή ο Βασ. Κύρκος, άφησε στην οικογένειά του (στη σύζυγό του Ελένη, στα παιδιά τους Αντώνη και Σταμάτη και στα εγγόνια τους), στους φίλους του και στην επιστημονική κοινότητα ως παρακαταθήκη ευρύτατο έργο, καθώς και τη ζωηρή μνήμη ενός ανθρώπου με επιστημονική συνέπεια και θεσσαλικό ήθος. Το 2011 οι Θεσσαλοί επιστήμονες, με τη φροντίδα τού Λαρισαίου φιλολόγου Ιω. Ν. Ηλιούδη, του προσέφεραν τον αφιερωματικό τόμο «Θετταλών αμητός» από τις Εκδόσεις «Μυρμιδόνες» (με 25 συνεργασίες), κοντά σε πολλές άλλες τιμές, που του αποδόθηκαν από τους πανεπιστημιακούς κύκλους.
Μία από τις εργασίες αυτού του Αφιερώματος αναφέρεται αναλυτικά στη ζωή και στο συγγραφικό έργο του Βασ. Κύρκου. Από αυτή την εργασία τού αναπληρωτή καθηγητή του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων κ. Κων. Θ. Πέτσιου μεταφέρουμε εδώ τις εξής πληροφορίες: Ότι, πέρα από τη ζωντανή διδασκαλία του στα Πανεπιστήμια και αλλού, ο αείμνηστος φίλος μας ως το 2011 είχε παρουσιάσει 174 δημοσιεύματα (156 βιβλία - άρθρα - επιστολές, και 18 προλόγους σε βιβλία άλλων συγγραφέων), και ότι είχε υπό δημοσίευση 56 ακόμη εργασίες.
Με την ευδόκιμη προφορική διδασκαλία, το ευρύ συγγραφικό έργο, τις γόνιμες διαπροσωπικές σχέσεις του, καθώς και με την αγαθή μνήμη τών συγγενών του, των μαθητών του, των συναδέλφων και των φίλων του ο Βασ. Κύρκος κέρδισε επαξίως την «αθανασία», μια «γήινη αθανασία», που είναι και η μόνη δυνατή μέσα στα ανθρώπινα μέτρα.
ΝΙΚΟΣ Π. ΚΑΤΟΙΚΟΣ
καθηγητής Φιλολογίας
