Πόσες αριθμημένες θύρες έχει το στάδιο Αλκαζάρ; Επίσημα έντεκα. Ανεπίσημα όμως έχει άλλες τόσες. Όσες περίπου είναι και οι γειτονικές ταράτσες. Οι ταράτσες που πραγματικά γεμίζουν Κυριακή παρά Κυριακή. Όποτε δηλαδή παίζει η ΑΕΛ στην έδρα της. Οι ταράτσες δεν επηρεάζονται από το πόσο κόσμο έχει το γήπεδο. Οι ταράτσες έχουν το δικό τους κώδικα. Έχουν σχεδόν στάνταρ κόσμο και δικές τους συνήθειες. Υπάρχουν ταράτσες που είναι πιο δυναμικές στα συνθήματα. Υπάρχουν ταράτσες που είναι πιο μερακλίδικες με... σουβλάκια και μπίρες αλλά υπάρχουν και ταράτσες πριβέ που ο ιδιοκτήτης δεν ανοίγει σε πολλούς γνωστούς και απολαμβάνει τα παιχνίδια μόνος του. Όπως και να ’χει πάντως η αλήθεια είναι πως οι ταράτσες στα γήπεδα είναι ένας ξεχωριστός τομέας.
Εμείς αποφασίσαμε στο ματς με τον Λεβαδειακό να επισκεφτούμε μια για να μιλήσουμε με τους ανθρώπους που βρίσκονται εκεί. Η αλήθεια είναι πως δυσκολευτήκαμε αρκετά για να ανεβούμε. Ο ένας έλεγε πως είναι «γεμάτος» από κόσμο επάνω. Ο άλλος έλεγε πως ο... ιδιοκτήτης δεν ήταν εκεί τη συγκεκριμένη στιγμή και δεν έχει τα κλειδιά να μας ανοίξει. Ένας άλλος έκανε πως παρακολουθούσε τον αγώνα ρίχνοντας όμως και κλεφτές ματιές... να δει αν απομακρυνθήκαμε. Όλοι τους φυσικά έχουν απόλυτο δίκαιο καθώς δύσκολα κάποιος βάζει στο σπίτι του κάποιον άγνωστο και ειδικά για να παρακολουθήσει ποδόσφαιρο. Τελικά ένας ιδιοκτήτης μας είδε να... «κόβουμε» συνεχώς βόλτες πίσω από τις θύρες 10 και 11 και μας έκανε νόημα να ανέβουμε γρήγορα για να μην μας δούνε και άλλοι.
Η ΠΛΕΥΡΑ ΤΟΥ ΙΔΙΟΚΤΗΤΗ
Γύρω στα δέκα άτομα βρισκόταν εκείνη την ώρα επάνω φωνάζοντας συνθήματα ενώ το παιχνίδι είχε ξεκινήσει και η ΑΕΛ είχε την εδαφική υπεροχή έναντι του Λεβαδειακού.
«Άμα θέλετε ελάτε πιο δεξιά για να βλέπεται καλύτερα» μας λέει ο ιδιοκτήτης που μας εξήγησε ότι μόλις αγόρασε το σπίτι και το κάνει ανακαίνιση.
Μα δεν φοβάσαι μην γίνουν επεισόδια και σου κάνουν ζημιές στο σπίτι; Τον ρωτήσαμε εύλογα
- Μίλησα με τους γείτονες και μου είπαν πως τόσα χρόνια δεν είχαν κάποιο πρόβλημα σημαντικό και έτσι δεν φοβάμαι ιδιαίτερα.
Ο Χρήστος πήγαινε από μικρός στη θύρα 10 «αλλά πλέον το γεγονός πως θα ζω τα επόμενα χρόνια εδώ μου δίνει μεγάλο αβαντάζ» και φυσικά συμφωνήσαμε μαζί του.
«ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΗΛΑΔΑΚΗ»
Είπαμε να αρχίσουμε να μιλάμε με τους παρευρισκόμενους και να ... γίνουμε για μια ακόμη φορά ενοχλητικοί (το ύφος της δουλειάς βλέπεται) καθώς ο αγώνας ήταν εν εξελίξει και οι «βυσσινί» προσπαθούσαν να ανοίξουν το σκορ. «Βλέπεις απέναντι» μας λέει ο Αντώνης Λ. δείχνοντάς μας το κέντρο από τα επίσημα «Εκεί κάθεται ο Πηλαδάκης. Ε εμείς βλέπουμε καλύτερα από αυτόν αυτή τη στιγμή» και δεν έλεγε ψέματα καθώς η θέα από ψηλά σε συνδυασμό με την ατμόσφαιρα που δημιουργούσαν οι προβολείς και η ηχώ από τα συνθήματα των φιλάθλων έκαναν τα πάντα να φαίνονται ιδανικά (άσχετα αν το πρώτο γκολ το σημείωσαν οι φιλοξενούμενοι).
«Εγώ πηγαίνω πολλά χρόνια στο γήπεδο» υπογραμμίζει ο Νίκος Β. και συνεχίζει «η διαφορά δεν είναι δα και τόσο μεγάλη αλλά το μυστικό είναι πως αν καλομάθεις από τόσο ψηλά και πανοραμικά σου... κακοφαίνεται λίγο από πας να το δεις από την κερκίδα».
Η ΓΥΝΑΙΚΕΙΑ ΑΠΟΨΗ...
Στην παρέα βρισκόταν και μια γυναίκα, η Βάσω Π. που σχεδόν πάντα πήγαινε στο πέταλο. «Μου αρέσει να φωνάζω συνθήματα συνεχώς. Έτσι πρέπει να είναι το γήπεδο για μένα. Να γίνεσαι ένα με αυτό που βλέπεις». Τώρα όμως...; «Τίποτα δεν αλλάζει για μένα. Εδώ είμαστε φίλοι και εγώ συνεχίζω να φωνάζω τα συνθήματά μου. Κανένας δεν μας παρεξηγεί. Βοηθάω και τα παιδιά από το πέταλο από τη συγκεκριμένη πλευρά» απαντάει πριν καν ολοκληρώσουμε την ερώτησή μας με... αέρα οργανωμένου φιλάθλου.
Η ΤΣΙΚΝΑ, ΟΙ ΜΠΙΡΕΣ ΚΑΙ ΤΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ...
Και ενώ η ώρα περνούσε και η ΑΕΛ προσπαθούσε να «γυρίσει» το ματς από κάπου άρχισε να έρχεται μια δελεαστική μυρωδιά από σουβλάκια. «Κάποιος γείτονας ψήνει» μας λέει ένας από τους φιλάθλους «είναι συνιθησμένο φαινόμενο. Πολλοί βγάζουν τις μπιρίτσες τους και το απολαμβάνουν. Έτσι χρειάζεται. Αφού έχεις αυτή την πολυτέλεια καλό είναι να το απολαμβάνεις κιόλας τις δύσκολές αυτές οικονομικές ημέρες» ολοκλήρωσε δίνοντας μας την πάσα για την επόμενη ερώτηση.
* Μήπως τελικά ο βασικότερος λόγος όλων είναι το οικονομικό;
«Σε καμία περίπτωση δεν είναι ο βασικότερος αλλά είναι ένας σημαντικός» δηλώνει η Βάσω Π. συνεχίζοντας «μην ξεχνάμε πως τώρα με την οικονομική κρίση θα πρέπει να είμαστε όσο το δυνατόν γίνεται πιο προσεκτικοί με τα έξοδά μας. Σκέψου για να πάει μια οικογένεια στο γήπεδο χρειάζεται ένα ποσό το οποίο θα πρέπει να «κόψει» από κάπου αλλού. Επιλογές είναι αυτές».
Λίγο πιο δίπλα είναι ο Φέρντιναντ που ήρθε πριν πολλά χρόνια μετανάστης και δηλώνει φανατικός υποστηρικτής της ΑΕΛ «αν αγαπάς την ομάδα την αγαπάς και από την κερκίδα και από την ταράτσα» μας λέει κατηγορηματικά.
«ΠΡΟΒΕΣ» ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΙΝΟΥΡΙΟ ΓΗΠΕΔΟ
Αν μη τι άλλο ένα από τα κυριότερα θέματα που απασχολούν τους φιλάθλους της ΑΕΛ είναι το καινούριο γήπεδο πίσω από τη Νεάπολη.
«Φυσικά και δεν μας πειράζει που δεν θα έχουμε αυτή την εναλλακτική λύση» παίρνει το λόγο ο Αντώνης Λ. και ολοκληρώνει «ας γίνει το γήπεδο γιατί οι Λαρισαίοι χρειάζονται το καινούριο γήπεδο καθώς οι συνθήκες του Αλκαζάρ δεν είναι πλέον καλές. Θα είναι καλό και για την ομάδα αλλά και για τους φιλάθλους. Το καλό με μας είναι πως εμείς κάνουμε... πρόβες πανοραμικότητας εδώ από την ταράτσα».
Φεύγοντας ευχηθήκαμε να τα περνάνε τόσο παρεΐστικα πάντα και να απολαμβάνουν όσο το δυνατόν περισσότερο τις νίκες. Το ίδιο βράδυ «ψαχουλεύοντας» το λεξικό το μάτι πήγε στο λήμμα ταράτσα. Οι Τεγόπουλος και Φυτράκης γράφουν: προέρχεται από την ιταλική terrazza που σημαίνει επίπεδη στέγη στρωμένη με πλάκες ή μπετόν. Και συμπληρώνουμε εμείς: μια απολαυστική... εναλλακτική λύση για παρακολούθηση ποδοσφαιρικών αγώνων.
