Η Ισλανδία έχει μπει τις τελευταίες μέρες ως χώρα στη σκέψη των φιλάθλων της ΑΕΛ καθώς η κλήρωση του δευτέρου προκριματικού γύρου του Γιουρόπα Λίγκ την έφερε αντιμέτωπη με την KR Ρέικιαβικ και ο πρώτος αγώνας θα γίνει στις 16 Ιουλίου στο Ρέικιαβικ.
Η «Ε» είχε επισκεφθεί πριν τρία χρόνια τέτοια εποχή την πρωτεύουσα της Ισλανδίας με αντιπροσωπεία της Προεδρίας της Δημοκρατίας και δίνουμε μία «γεύση» από τι θα βρει η λαρισινή ομάδα (και όσοι φίλαθλοι την ακολουθήσουν μια και ναυλώθηκε τσάρτερ) στο συγκεκριμένο ταξίδι.Στην Ισλανδία το σπάνιο θέαμα είναι οι παγετώνες που καλύπτουν το μεγαλύτερο μέρος του νησιού στο οποίο κυριαρχεί το σεληνιακό τοπίο μια και δεν υπάρχει ούτε ένα δένδρο. Πράσινο υπάρχει μόνο στο Ρέικιαβικ.
Μία χώρα με έκταση ίση με την Ελλάδα αλλά με πληθυσμό ίση με τη Λάρισα και τέτοια εποχή το θερμόμετρο δεν ξεπερνάει τους 10 βαθμούς Κελσίου και η μέρα διαρκεί 22 ώρες (δίχως βαριές κουρτίνες και μάσκα στο πρόσωπο δεν μπορείς να κοιμηθείς).
Για τους Ισλανδούς τα ψάρια να είναι καλά, αλλά και τα 200 περίπου ηφαίστειά τους, που ενώ βρίσκονται στους πάγους και σε συνθήκες κλιματιστικού (που οφείλονται στις ψυχρές μάζες αέρα που φέρνει ο Βορράς), εντούτοις έχουν λύσει το ενεργειακό τους πρόβλημα με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Η γη που κατοικείται κοχλάζει από ενέργεια και δεν έχουν κάνει τίποτε άλλο από το να εγκλωβίσουν τη θερμότητα που αναβλύζει παντού σε τεράστιους αγωγούς και εργοστάσια και στη συνέχεια να τη διοχετεύουν στα σπίτια τους, στα εργοστάσια, στις επιχειρήσεις.
Προσέχουμε το μέτρο σύγκρισης, για παράδειγμα, με την Ελλάδα και αντιλαμβανόμαστε το βιοτικό επίπεδο των κατοίκων της χώρας των πάγων. Έχει έκταση 103.000 τετρ. χιλιόμετρα, λίγο μικρότερη δηλαδή από την Ελλάδα, και κατοικείται από 250.000 ανθρώπους. Οι κάτοικοι μιας πόλης σαν τη Λάρισα περίπου, ζουν και δραστηριοποιούνται σε μια γη όση η Ελλάδα. Το επίπεδο ζωής πολύ υψηλό, αν και η οικονομική κρίση την έχει κλονίσει, χωρίς στρατό (τι να τον κάνουν άλλωστε;), τα δίνουν όλα στην Παιδεία, τη Δημόσια Υγεία, στα δικαιώματα των εργαζομένων και γενικότερα στην κοινωνική πρόνοια, θέση που τους επιτρέπει να ...αδιαφορούν για Ευρωπαίους και Αμερικανούς, στους οποίους όμως εξάγουν προϊόντα αλιείας (60% την εξαγωγή της χώρας) βιομηχανικά προϊόντα και δη προϊόντα αλουμινίου.
Η Ισλανδία δεν είναι μια χώρα στην οποία θα μπορούσε εύκολα να ζήσει κάποιος από τις χώρες της Βαλκανικής ή της Κεντρικής Ευρώπης. Η νοοτροπία των λαών είναι που κάνει τη διαφορά. Εκείνοι απομονωμένοι, αλλά με περιβαλλοντικά πλεονεκτήματα στο Βορρά και στους αιώνιους πάγους που καλύπτουν το μεγαλύτερο μέρος του νησιού και δημιουργούν θερμοκρασίες κάτω από τους μείον 30 βαθμούς Κελσίου. Εμείς σε συνθήκες θερμοκηπίου, με άλλη ζωή και προτεραιότητες, με νοοτροπία περίεργη και δυσνόητη για τους Ισλανδούς. Να έχουμε ως προτεραιότητα την συστηματική υποβάθμιση του περιβάλλοντός μας και να χτίζουμε ο ένας πάνω στον άλλον. Στην Ισλανδία η απόσταση των κατοικιών μεταξύ τους (το 99,9% είναι μονοκατοικίες) δεν είναι μικρότερη από ένα έως δύο χιλιόμετρα. Τεράστιοι δρόμοι, παρκάρεις όπου και όπως θέλεις, έχεις τις ανέσεις και τον κρατικό μηχανισμό πάντα στο πλευρό σου.
Η Ισλανδία είναι η κατ’ εξοχήν χώρα των ψαράδων. Το ψάρεμα του σολομού και του μπακαλιάρου εδώ, αλλά κυρίως η επεξεργασία του για να διοχετευθεί σε ευρωπαϊκές χώρες, είναι τέχνη και ιεροτελεστία μαζί. Πάνω από 300 πλοία, ο αλιευτικός στόλος περνάει στην παραγωγή για εξαγωγή πολλών χιλιάδων τόνων σε καθημερινή βάση. Για τους Ισλανδού το ψάρεμα της φάλαινας δεν αφήνει ενδοιασμούς. Μαζί με τη Νορβηγία και την Ιαπωνία έχουν κάνει ένα «συνασπισμό» και αντιστέκεται σε όσους αγωνίζονται για την απαγόρευση της αλιείας της. Παρ’ όλα αυτά όμως, η Ισλανδία, σε συνεργασία πάντα με τον FAO, εξεδήλωσε το ενδιαφέρον της για την προώθηση κώδικα περιβαλλοντικά αποδεκτών μεθόδων εκμετάλλευσης του θαλάσσιου πλούτου. Εξαιτίας της θέσης της δεν έπαιξε και σπουδαίο ρόλο στην ευρωπαϊκή ιστορία. Ενδιαφέρεται όμως για την ιστορία των άλλων χωρών, ιδιαίτερα δε για την Ελληνική, αφού στα σχολεία διδάσκεται η Αρχαία ελληνική Ιστορία, ο πρόεδρος της χώρας δε, δηλώνει φιλέλληνας και γνώστης και της νεότερης πολιτικής Ιστορίας.
Εκείνο που θαυμάζει κανείς στην Ισλανδία, εκτός από το υψηλό επίπεδο ζωής των κατοίκων της, δεν είναι άλλο από το αποτέλεσμα που φέρνει για την οικονομία της η εκμετάλλευση της θερμικής ηφαιστειακής ενέργειας. Ένα σύντομο άνοιγμα της στρόφιγγας στο Σταθμό Γεωθερμικής Ενέργειας μπορεί να θερμάνει ολόκληρες χώρες για έτη πολλά. Μια επίσκεψη στο Σταθμό Γεωθερμικής Ενέργειας «Svartsengi Power Plant», λίγο έξω από το Ρέικιαβικ και οι Ισλανδοί μάς απέδειξαν πώς, στην κυριολεξία, «παίζουν» με τους ηφαιστειακούς σεισμούς. Προκάλεσαν μπροστά μας για επίδειξη έναν τέτοιο, ο θόρυβος και η ενέργεια του οποίου «τάραξε τα σωθικά μας». Για εμάς ήταν κάτι το τρομακτικό, γι’ αυτούς πηγή ζωής και δύναμης. Πάνω από 200 ηφαίστεια βρίσκονται στο μεγαλύτερο μετά τη Βρετανία νησί τής Ευρώπης. Το σπουδαιότερο από αυτά είναι το Enja. Η παραλία τού νησιού χαρακτηρίζεται από τα πολλά φιόρδ της. Οι ποταμοί της είναι μικροί και σχηματίζουν θεαματικούς, αλλά και πολύτιμους για την οικονομία τής χώρας, καταρράκτες, που χρησιμοποιούνται για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας.
Η Ισλανδία, όπως και όλες οι βόρειες χώρες, είναι μια ιδιαίτερη χώρα. Με το μεγαλύτερο μέρος τής γης να είναι πετρώδες, χωρίς ίχνος βλάστησης, ηφαιστειακή λάβα που δίνει την εικόνα σεληνιακού τοπίου. Οι αστροναύτες τής ΝΑSA εδώ εκπαιδεύονται για την προσομοίωση με τη Σελήνη. Το έδαφος, μαύρο και κακοτράχαλο, δεν περπατιέται. Χιλιόμετρα ολόκληρα διασχίσαμε και η αίσθηση που είχαμε ήταν σαν να διασχίζαμε άλλον πλανήτη. Το μεγαλύτερο μέρος τού πληθυσμού τής Ισλανδίας κατοικεί στο Ρέικιαβικ και σε άλλες δυο - τρεις μεγαλουπόλεις. Εκεί συναντάς τα μοναδικά σημεία με αρκετό πράσινο.
Οι Ισλανδοί μπορεί να βρίσκονται στην «απομόνωση», αλλά διαθέτουν υψηλότατο βιοτικό επίπεδο. Αυτό δεν φαίνεται να το αλλάζουν με τίποτα. Και αυτή είναι ίσως η απάντηση στο ερώτημα γιατί δεν επιθυμούν να ενταχθούν στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Από την πίτα τής οποίας δεν θέλουν κανένα κομμάτι, αν και η οικονομική κρίση της τελευταίας χρονιάς θα τους έφερε προβληματισμό.
