Ο Ανδρέας, ο Δημήτρης, ο Βαγγέλης, ο Γιάννης, ο Κώστας, ο Βαλεντίνος και ο Ντίνος είναι παιδιά που πάνε στην Α’ Γυμνασίου (στα 4ο, 8ο και 5ο Γυμνάσια) και το καλοκαίρι τους ενώνει η χαρά του παιχνιδιού στο πάρκο του Αγίου Αντωνίου (εκεί όπου ο Βασίλης - που έχει το αναψυκτήριο - τους έχει μεγαλώσει σαν να είναι δικά του παιδιά, αυτά και τόσα άλλα...), αλλά φέτος το καλοκαίρι και το Μουντιάλ του ποδοσφαίρου που συνεχίζει να διεξάγεται στα γήπεδα της Νοτίου Αφρικής.
Τα παιδιά αυτά δίνουν ραντεβού στις 5 μ.μ. το απόγευμα στο αναψυκτήριο, βλέπουν τον αγώνα και στη συνέχεια προσπαθούν να μιμηθούν κάποιες από τις περίτεχνες ντρίπλες του Μέσι ή τα σουτ του Φορλάν. Από τη θεωρία στην πράξη...
Και τελειώνουν τη βραδιά τους βλέποντας πάλι το παιχνίδι που θα δείξει η τηλεόραση, θα κάνουν τα σχόλιά τους και θα πουν τις αλήθειες που κάποιοι μεγάλοι δεν θα τολμούσαν, φοβούμενοι μην παρεξηγηθούν.
Τα λόγια των παιδιών είναι ο «καθρέφτης» της ψυχής τους, μακριά από τις υποκρισίες των μεγάλων, αλλά και πιστεύουν αυτά που λένε, ενώ πλάθουν και τα δικά του όνειρα στα πρότυπα (δυστυχώς, μερικές φορές και άσχημα) που τους «σερβίρει» η τηλεόραση.
Σε μια εποχή που οι γονείς σχεδόν της πλειοψηφίας των παιδιών τα βγάζουν δύσκολα, που ακόμα και το ημερήσιο μπάνιο στον κοντινό Αγιόκαμπο, λόγω της οικονομικής κρίσης (ας όψονται οι πολιτικοί που απ’ ό,τι φάνηκε κοιτούσαν μόνο το δικό τους πλουτισμό και την καταστροφή του λαού) είναι πολυτέλεια, οι τηλεοπτικές εικόνες του Μουντιάλ αποτελούν ένα θέμα συζήτησης, ίσως και μια διέξοδος από αυτά που λέγονται στο σπίτι για τις μειώσεις μισθών και συντάξεων.
Βρήκαμε αυτά τα παιδιά, μιλήσαμε μαζί τους και νομίζουμε ότι οι απόψεις τους απηχούν την πλειονότητα των μέσων παιδιών αυτών που πάνε να παίξουν στα πάρκα, στις γειτονιές, με διασκέδαση μια βόλτα στο φεστιβάλ του Πηνειού (πριν λίγες μέρες) και σχεδόν ποτέ δεν θα απολαύσουν κρουαζιέρες στην Καραϊβική ή διακοπές σε εξωτικά νησιά ή ένα Μουντιάλ από κοντά (εκτός αν έχουν μπάρμπα στον ΟΠΑΠ ή σε κάποιο... χορηγό).
Όταν τα καλέσαμε, με τη βοήθεια και του φωτογράφου της «Ε» Λεωνίδα Τζέκα, το πρώτο που μας εντυπωσίασε ήταν ότι τα είδαμε χωρίς κάποια φανέλα (εξαίρεση μια σημαία της Εθνικής που κρατούσαν). Και τους ρωτήσαμε γιατί δεν έχουν φανέλες...
Η απάντηση αφοπλιστική... «Τι να ζητήσουμε από τους γονείς μας τέτοια εποχή. Ο πατέρας μας σκέφτεται πώς θα μας πάει διακοπές, για μπλούζες του Μουντιάλ ήμασταν ή των ομάδων; Τώρα πλέον τα δώρα θα τα παίρνουμε στα γενέθλια, στις γιορτές και όταν παίρνουμε καλούς βαθμούς. Και αυτά θα είναι λιγότερης αξίας. Το ίδιο κάνουν όλοι οι φίλοι μας. Ο πατέρας και η μητέρα σκέφτονται πού θα μας πάνε λίγες μέρες διακοπές ή καμιά μέρα παραπάνω και εμείς θα τους προσθέσουμε έξοδα... Δεν είναι άδικο...».
Για κάποιους, θα προσθέσουμε εμείς, υπάρχει και το χωριό, ενώ κάποιοι θα δουν παραλίες σε διαφημιστικά φυλλάδια.
Και αφού κάναμε τον πρόλογο της κουβέντας, προχωρήσαμε στο κυρίως θέμα, το Μουντιάλ, και την εμφάνιση της Εθνικής.
Ο Γιάννης μας λέει: «Είδαμε τα περισσότερα παιχνίδια της διοργάνωσης και βέβαια όλα της Εθνικής. Στενοχωρηθήκαμε που αποκλείστηκε η ομάδα μας, αλλά η Αργεντινή ήταν καλύτερη».
Και ο Δημήτρης συμπληρώνει: «Ευτυχώς κερδίσαμε τη Νιγηρία... Καλά πήγαμε, η Αργεντινή δεν παιζόταν... Η ήττα από τη Νότιο Κορέα μας στεναχώρησε όλους, μας έριξε το ηθικό...».
Τι τους εντυπωσίασε μέχρι τώρα. Ο Ανδρέας λέει: «Θέλει και ρώτημα... Το 7-0 της Πορτογαλίας επί της Βόρειας Κορέας και ο Μέσι, ο Αγκουέρο και ο Τέβες».
Αμέσως τα παιδιά έδειξαν συμπάθεια προς την Αργεντινή, όπως και οι περισσότεροι Έλληνες (ίσως να είναι και το γεγονός ότι τους δύο λαούς του ενώνει η προσφυγή στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο για να βρουν έσοδα να πληρώσουν τα δανεικά...).
Για το προγνωστικά της κατάκτησης, ο Κώστας μας απαντάει: «Αργεντινή, Βραζιλία και ίσως Ολλανδία. Πιστεύω ότι είναι οι καλύτερες ομάδες».
Το Μουντιάλ επηρέασε τα παιδιά να παίζουν περισσότερο ποδόσφαιρο, αλλά ο Γιάννης υπέβαλε την ένστασή του: «Ναι, παίζουν τώρα περισσότερο ποδόσφαιρο, γιατί είναι αυτό τώρα της μόδας, αλλά το Σεπτέμβριο υπάρχει και το Μουντομπάσκετ, εκεί όπου η Εθνική έχει περισσότερες ελπίδες για διάκριση. Μην νομίζεται ότι δεν ασχολούνται τα παιδιά με το μπάσκετ, ελάτε το απόγευμα στις μπασκέτες του Αγίου Αντωνίου να δείτε πόσα παιδιά μαζευόμαστε. Ακόμα και τώρα που υπάρχει ποδοσφαιρικό Μουντιάλ...».
Αλλά αυτή τη στιγμή η Λάρισα δεν έχει ομάδα στην Α’ Εθνική. Ο Βαλεντίνος είπε: «Έχουμε δει μπάσκετ, μας αρέσει και δεν το ξεχνάμε...».
Και ο Ντίνος πρόσθεσε: «Μας αρέσει το ποδόσφαιρο, αλλά δεν μας αρέσει που βλέπουμε όλες τις ελληνικές ομάδες να έχουν τόσους ξένους παίκτες. Δεν υπάρχουν μικρά παιδιά, δεν μας δίνουν όνειρα να παίξουμε και εμείς. Θέλω η Α.Ε.Λ., αλλά και οι ομάδες της Ελλάδας, να προσέξουν τα Ελληνόπουλα, να δούμε ελληνικές ομάδες και όχι με μαύρους, κίτρινους και άλλες φυλές. Αυτούς ας τους βλέπουμε μόνο στο Μουντιάλ».
Στην παρατήρησή μας ότι είναι καλύτεροι, βρήκαμε τον Γιάννη σε πλήρη ετοιμότητα: «Ναι μπορεί να λένε ότι είναι καλύτεροι, αλλά υπάρχουν μεγάλες διαφορές. Εδώ στην Ελλάδα στα νέα παιδιά δεν δίνουν ευκαιρίες. Κοιτάτε ακόμα και στο Μουντιάλ πόσα παιδιά 20-22 χρονών παίζουν και πόσα είναι από την ομάδα τη δικιά μας. Μόνο ο Νίνης ήταν σε μας ενώ στις άλλες εθνικές υπήρχαν πολλοί νεότεροι. Επίσης υπάρχουν καλύτεροι προπονητές για τα νεαρά παιδιά και έχουμε την αίσθηση ότι οι ξένοι τα προσέχουν περισσότερο».
Πάντως, τα παιδιά δείχνουν και διστακτικότητα να πάνε σε μια ακαδημία για να αναδείξουν το ταλέντο τους. Ο Δημήτρης μας λέει: «Εδώ υπάρχει και ένα πρόβλημα, οι περισσότερες ομάδες έχουν ακαδημίες ποδοσφαίρου και περισσότερες θέλουν ένα πενηντάευρο για να πάμε. Νομίζω ότι για να αναδειχθούν ταλέντα θα πρέπει να βοηθήσουν και οι ακαδημίες. Να μειώσουν τις τιμές τους. Είναι ακριβές τώρα. Προτιμάμε γι’ αυτό τη λύση του πάρκου αλλά ποιος θα σε δει εδώ πέρα;»
Ο αθλητισμό συμβαδίζει με την εκπαίδευση και η κοινή γνώμη λέει ότι υπάρχει μεγάλη επιβάρυνση στο εκπαιδευτικό σύστημα με αποτέλεσμα να χάνουν τα παιδιά τη χαρά του παιχνιδιού. Ο Βαγγέλης μας απαντάει: «Η αλήθεια είναι ότι το χειμώνα δεν έχουμε ελεύθερο χρόνο, λίγο η υπερβολική ύλη που υπάρχει, λίγο η επιβολή των δύο ξένων γλωσσών δεν μας αφήνει να παίζουμε αρκετά και κυρίως να ασχοληθούμε με τον αθλητισμό. Γι’ αυτό το καλοκαίρι ξεδίνουμε και πετάμε τα βιβλία».
Αφήσαμε το μήνυμα που στέλνουν τα νέα παιδιά για το ελληνικό ποδόσφαιρο στον Κώστα που μας είπε: «Δεν θέλουμε απλά και μόνο η συμμετοχή της εθνικής σε μια τελική φάση του Μουντιάλ να είναι επιτυχία. Θέλουμε να παίζει κάθε τέσσερα χρόνια όπως κάνει παράδειγμα η Πορτογαλία μια χώρα παρόμοια με τη δικιά μας ενώ θέλουμε να παίζουν νέοι παίκτες και ιδιαίτερο στο ελληνικό πρωτάθλημα ελληνόπουλα, τα παιδιά της γειτονιάς μας».
Τελειώνοντας την κουβέντα τα παιδιά ακολούθησαν την...πεπατημένη πήγαν και το «έστρωσαν» στο παιχνίδι και τα ονόματα των Μέσι, Φορλάν, Ρονάλντο ήταν αυτά που άκουγες και δίπλα η ελληνική σημαία να θυμίζει ότι και η Ελλάδα συμμετείχε σ’ αυτό του Μουντιάλ. Στη χώρα μας αυτό που ξέρουμε είναι ότι κέρδισε τη συμπάθεια στα παιχνίδια με Νιγηρία, Αργεντινή αλλά τη λύπη στο παιχνίδι με τη Νότιο Κορέα. Όπως και να έχει, το Μουντιάλ απασχολεί τα παιδιά (αποτελεί μια από τις λίγες χαρές που τους έμεινε για το καλοκαίρι), αλλά πλέον δεν μπορούν να το χαρούν όπως θέλουν καταναλώνοντας προϊόντα, στα οποία μένει μόνο η διαφήμιση, που μάλλον ελάχιστα αγγίζει τους παιδικούς καταναλωτές...
Φωτ.: Λεων. Τζέκας
