«Ένα δικό μας, πενήντα δικά τους»... Αυτό θα σου απαντήσει ένας Λαρισαίος αν τον ρωτήσεις για την κατάκτηση του πρωταθλήματος του 1988.
Και κάπως έτσι είναι τελικά τα πράγματα στο χώρο του ελληνικού ποδοσφαίρου. Κάθε χρόνο τα ίδια. Τίποτα δεν αλλάζει και οι εκπλήξεις ολοένα και μειώνονται. Γι’ αυτό και η αξία της κατάκτησης του τίτλου της πρωταθλήτριας την περίοδο 1987 – 1988 είναι απλά τεράστια.
Σαν σήμερα λοιπόν πριν από 23 ολόκληρα χρόνια το ενδιαφέρον όλου του ελληνικού ποδοσφαίρου ήταν συγκεντρωμένο στο στάδιο Αλκαζάρ.
Εκεί για την προτελευταία αγωνιστική του πρωταθλήματος η ΑΕΛ αντιμετώπιζε τον Ηρακλή. Με νίκη σφράγιζε την πρώτη θέση. Μετά από ένα χαμένο πέναλτι των φιλοξενουμένων, αρκετά νεύρα και μεγάλη αγωνία ήρθε η στιγμή της λύτρωσης. Ο αείμνηστος Γιώργος Μητσιμπόνας με ανάποδο ψαλίδι έκανε το 1-0 λίγο πριν τη λήξη και το όνειρο γινόταν πραγματικότητα. Η ΑΕΛ ήταν πρωταθλήτρια.
Προπονητής της ομάδας ήταν ο Γιάτσεκ Γκμόχ. Βέβαια όχι με γλυκό φινάλε. Στην τελευταία αγωνιστική μέσα στην Τούμπα με τον ΠΑΟΚ δεν ήταν καθώς η συνεργασία τελείωσε μια εβδομάδα νωρίτερα. Στα πανηγύρια μετά τον Ηρακλή δεν πήγε. Είχε συμφωνήσει με τον Ολυμπιακό και αυτό «πλήρωσε». Όπως και να ’χει όμως στην πορεία αυτή του ανήκει το μερίδιο επιτυχίας που ανήκει σε κάθε προπονητή.
Εμείς τον αναζητήσαμε να μας πει δύο πράγματα για εκείνη την ομάδα και το δέχθηκε με μεγάλη χαρά. Σας παραθέτουμε λοιπόν την κουβέντα μας:
* Κύριε Γκμοχ αν μπορούμε να πούμε πως υπήρχε μυστικό επιτυχίας, ποιο ήταν αυτό;
- Το μυστικό ήταν ένα, αγόρι μου. Το νέο κύμα ποδοσφαιριστών που ήρθαν από τον κάμπο. Η διοίκηση του Καντώνια έψαξε και πήρε τους καλύτερους του κάμπου. Αυτό έδωσε το καλύτερο ύφασμα και βγήκε το κορυφαίο φόρεμα. Τα παιδιά που ήρθαν ήταν διψασμένα για διάκριση. Ήταν από φτωχές οικογένειες με φιλότιμο. Ήρθαν από τα πρωταθλήματα της ΕΠΣ. Ζιώγας, Κολομητρούσης, Τσιώλης, Καραπιάλης, Αλεξούλης, Αγορογιάννης. Απ’ όλα τα καλά είχε ο κάμπος. Μόνο με δύο ξένους. Γιάννης Βαλαώρας ήταν το αστέρι των προηγουμένων ετών που τους καθοδηγούσε. Ούτε στα όνειρά τους οι αντίπαλοι δεν φανταζόταν τι μπορούσαμε να τους κάνουμε. Επίσης οι παίκτες αυτοί είχαν το καλό της επαφής με τους φιλάθλους. Ήταν από τα χωριά και την πόλη και έβγαιναν έξω συνομιλούσαν με τους Λαρισαίους. Μόλις χάναμε κατέβαζαν τα κεφάλια, ντρέπονταν πώς να στο πω. Όλα αυτά συν τις δικές μου γνώσεις στο τέλος μας έδωσαν τον τίτλο.
* Γιατί πλέον η Λάρισα δεν βγάζει ποδοσφαιριστές;
- Η ποδοσφαιρική παγκοσμιοποίηση είναι το μεγάλο πρόβλημα. Αυτό μπλοκάρει τους ντόπιους ποδοσφαιριστές. Έρχονται παίκτες με λιγότερες απαιτήσεις από άλλες ηπείρους. Σε αυτό κάνουν μεγάλη ζημιά οι μάνατζερ. Υπάρχουν και καλοί μάνατζερ δεν λέω αλλά κυρίως από εκεί γίνεται η ζημιά. Έχουν σαν στόχο να πουλήσουν όσο το δυνατόν περισσότερο ξένους παίκτες καθώς έχουν μεγαλύτερο κέρδος από αυτό. Αυτό βλάπτει τη Λάρισα, και την κάθε Λάρισα και στο τέλος τις Εθνικές ομάδες.
Αν το αλλάξει αυτό ο Πλατινί με τον Μπλάτερ τότε υπάρχουν ελπίδες να ξαναδούμε τέτοιες ομάδες που επηρεάζουν τις τοπικές κοινωνίες. Όπως επηρέασε και η ΑΕΛ τότε τη Λάρισα και όλη την Ελλάδα με το κατόρθωμά της.
* Μπορεί να «ξανασπάσει» κάποια επαρχιακή ομάδα στο μέλλον το κατεστημένο;
- Το ντόπιο ποδόσφαιρο είναι σκοτωμένο αυτή τη στιγμή με αυτό που γίνεται. Όχι δεν νομίζω τώρα. Είναι πάρα πολύ δύσκολο. Αν αλλάξει η νομοθεσία και οι ομάδες στηρίζουν τις ΕΠΣ και τα παιδιά από την περιφέρεια, ίσως κάτι να γίνει.
* Τι έφταιξε και υποβιβάστηκε η ΑΕΛ κατά τη γνώμη σας;
- Πολλές φορές οι αγορές από μόνες τους δεν πετυχαίνουν. Χρειάζονται άνθρωποι με γνώσεις για το ποιους αγοράζεις και τι στόχους έχεις. Επίσης οι αλλαγές προπονητών δεν αφήνουν κανέναν να δει τι μπορεί να κάνει και πώς μπορεί να βοηθήσει.
Φέτος οι μεταγραφές έγιναν πολύ βιαστικά, λόγω της πίεσης που υπήρχε από το περιβάλλον των φιλάθλων. Δεν έγιναν όποτε θα έπρεπε και έτσι δεν υπήρχε χρόνος για καλό μοντάρισμα. Ίσως ο πρόεδρος κ. Πηλαδάκης να απορροφήθηκε από το γήπεδο περισσότερο απ’ όσο θα έπρεπε. Χρειαζόταν και προσοχή στο στήσιμο της ομάδας.
* Μιλήσατε για το γήπεδο. Ήρθατε να το δείτε;
- Βασικά θέλω να δώσω πολλά συγχαρητήρια για την κίνηση του κ. Πηλαδάκη. Δείχνει φανταστικό το γήπεδο και είναι μια πολύ μεγάλη επιτυχία για την ΑΕΛ. Εγώ δεν ήρθα, όχι. Δεν με κάλεσε κανένας. Δεν με πήρε ούτε ένα τηλέφωνο κάποιος να έρθω. Δεν πειράζει.
* Το πρωτάθλημα της Λάρισας πού θα το τοποθετούσατε στον πίνακα των προσωπικών σας επιτυχιών;
- Είναι μια από τις μεγαλύτερες επιτυχίες που είχα. Έγινε με μια επαρχιακή ομάδα και αυτό δεν μπορεί να το ξεχάσει κανένας. Η περιφέρεια γιόρτασε. Κάποιοι βέβαια πήγαν να μας την κλέψουν με διάφορους τρόπους όμως δεν τους πέρασε.
* Στην τελευταία αγωνιστική δεν ήσασταν στον πάγκο. Υπάρχει μια γεύση πικρίας...;
- Δεν θέλω να μιλήσω γι’ αυτό. Ο χρόνος περνάει και βλέπουμε όλοι - και εγώ φυσικά- την ιστορία με άλλη όψη. Ο χρυσός θα εκτιμηθεί μετά από χρόνια.
* Τι μήνυμα θέλετε να στείλετε στους Λαρισαίους;
- Θέλω να πω και κάτι τελευταίο. Θέλω να στείλω θερμές ευχές σε όλους τους φίλους μου στη Λάρισα. Μην παρεξηγηθούν κάποιοι αν τους ξέχασα να τους αναφέρω. Να πιστέψετε το εξής: την ΑΕΛ την πονάω γιατί την έχω μέσα στην καρδιά μου. Είναι γραμμένη στην καρδιά μου, πώς να σου το πω. Δεν θα ξεχάσω πως όταν είχε υποβιβαστεί στην Γ’ Εθνική είχα στεναχωρηθεί πολύ. Έτσι και τώρα με στεναχώρησε που υποβιβάστηκε. Ευχαριστώ μέσα από την ψυχή μου όλους όσοι δουλέψαμε μαζί και κάναμε κάτι ιστορικό.
Επίσης κάτι τελευταίο και ολοκληρώνω. Οι παίκτες που άξιζαν και πρόσφεραν (σ.σ. διότι σημείωσε πως πολλοί είναι παλαίμαχοι αλλά λίγοι άξιζαν και πρόσφεραν) πραγματικά στην ομάδα στο παρελθόν αξίζει και τώρα να είναι κοντά στην ΑΕΛ για να βοηθήσουν.
ΤΟ ΧΡΥΣΟ ΓΚΟΛ
Η σύνθεση της ΑΕΛ στο ιστορικό ματς με τον Ηρακλή ήταν η εξής: Μιχαήλ, Αγορογιάννης, Κολομητρούσης, Μητσιμπόνας, Γκαλίτσιος (75΄ Αθανασίου), Βουτυρίτσας, Αλεξούλης, Τσιώλης (79΄ Παπαντωνίου), Ζιώγας, Καραπιάλης, Βαλαώρας.
* Η Λάρισα εκείνη τη χρονιά είχε μια ομάδα σχεδόν εξ ολοκλήρου με ντόπιο υλικό. Ο μόνος Έλληνας που δεν ήταν από τη Λάρισα ήταν ο Μιχαήλ από τις Σέρρες. Δύο οι ξένοι. Ο Κανιέμπα και ο Τσίγκοφ. Ο τελευταίος μάλιστα (πέτυχε μόλις 4 γκολ σε 11 αγώνες) ήταν ο λόγος (βλ. κωδεΐνη) για τον οποίο κόπηκε επί πενθημέρου όλη η Ελλάδα στα δύο. Το πριμ της επιτυχίας ήταν σχεδόν 1,5 εκ. δραχμές για κάθε παίκτη. Πρώτος σκόρερ της ΑΕΛ ο Ζιώγας με 16 γκολ ενώ όλου του πρωταθλήματος ο Χένρικ Νίλσεν, ο Δανός της ΑΕΚ, με 21.
Η ΕΠΙΣΗΜΗ ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ
Κατάταξη Ομάδα Βαθμοί Τέρματα Παρατηρήσεις
1. Α.Ε.Λ. 43 51-22 Κύπελλο Πρωταθλητριών
2. ΑΕΚ 40 51-31 Κύπελλο ΟΥΕΦΑ
3. ΠΑΟΚ 39 60-27 Κύπελλο ΟΥΕΦΑ
4. Ο.Φ.Η. 37 54-41
5. Παναθηναϊκός 36 47-34 Κύπελλο Κυπελλούχων
6. Ηρακλής 34 42-32
7. Εθνικός 32 27-28
8. Ολυμπιακός 31 39-41
9. Άρης 27 39-41
10. Πανιώνιος 26 32-34
11. Απόλλων Καλαμαριάς 24 23-39
12. Διαγόρας Ρόδου 23 25-38
13. Λεβαδειακός 23 32-46
14. Βέροια 23 24-35 υποβιβάζεται
15. Πανσερραϊκός 21 24-42 υποβιβάζεται
16. Παναχαϊκή 20 32-53 υποβιβάζεται
