Οι παρέες είναι γνωστό ότι γράφουν την ιστορία του τόπου και όταν αυτές κουράζονται ή διαλύονται τότε χάνεται ένα μεγάλο κομμάτι. Μια παρέα λοιπόν συγκεντρώθηκε σε μια ατμόσφαιρα κεφιού που την αποτελούσαν παράγοντες και ποδοσφαιριστές της Ενώσεως Αγίου Κωνσταντίνου (Ε.Α.Κ.), ομάδα η οποία ιδρύθηκε το 1951-1952 και του Πολυδάμαντα, ομάδα όπως μετονομάστηκε το 1982.
Παρευρέθηκαν σ’ αυτήν την όμορφη συγκέντρωση τα ιδρυτικά μέλη Βελισάριος Αγγελόπουλος, Σταύρος Τουρλακόπουλος, Ανδρέας Γιωτόπουλος, Κων/νος Αρσενόπουλος , οι ποδοσφαιριστές (Ε.Α.Κ.): Ανδρέας Γιωτόπουλος, Αχιλλέας Αγγελής, Κων/νος Αγγελής, Γεώργιος Χουλιαρόπουλος και οι ποδοσφαιριστές του Πολυδάματνα: Κων. Παπαδογούλας, Κων. Σδράλης, Ιωάνν. Γκόγκος, Θεόδωρος Γκόγκος, Βασίλειος Γκόγκος, Κων. Κουτές, Απόστολος Έξαρχος, Ερωτόκριτος Χουλιαρόπουλος, Μιχαήλ Πανάγος, Σίμος Κουλαξής, Μάκης Πουτακίδης, Ρίζος Λέλης, Γεώργιος Χουλιαρόπουλος και ο κολλητός της παρέας και μπασκετμπολίστας που έγραψε ιστορία με τον ΓΣΛ και τον Άρη (που αναδείχθηκε πρωταθλητής Ελλάδας) Μιχαήλ Σπηλιώτης.
Το ψητό αρνί και το κοκκινέλι έδωσαν την ευκαιρία να «λυθούν γλώσσες» και ο Γιώργος Χουλιαρόπουλος, που ήταν και ο συνδετικός κρίκος των δύο περιόδων, καθόσον αγωνίστηκε και στην πρώτη ομάδα ΕΑΚ 1951-1952 και στον Πολυδάμαντα 1982-1987 πήρε πρώτος το λόγο.
Τι να πει, μόνο εγκώμια για την παρέα που έγραψε ιστορία... Εκθείασε την προσφορά κατ’ αρχάς του κ. Σταύρου Τουρλακόπουλου στην Ένωση Αγίου Κωνσταντίνου, αλλά και τη μετέπειτα προσφορά του στο ποδόσφαιρο της Λάρισας, ξεκινώντας από τον Πανθεσσαλικό, κατόπιν την Α.Ε. Λάρισας, την οποία ως πρόεδρος ανέβασε στην Α’ εθνική και κατόπιν στον Τοξότη, του οποίου και μέχρι σήμερα είναι ο βασικός χρηματοδότης με πολλά ταλέντα όπως ο Χαλκιάς, ο Γκέκας, παιδιά της Εθνικής ομάδας και πολλοί άλλοι.
Κατόπιν ο Γ. Χουλιαρόπουλος αναφέρθηκε στον κ. Ανδρέα Γιωτόπουλο (εκπαιδευτικό), ο οποίος εκτός από μέλος του συμβουλίου ήταν η ψυχή της ομάδας, ως ποδοσφαιριστής, και στα δύσκολα έπαιρνε την ομάδα στις πλάτες του.
Σειρά στα λεγόμενα του Γιώργου Χουλιαρόπουλου (που η γλώσσα του ήταν «ροδάνι» ανάλογα με τα πολλά χρόνια ποδοσφαιρικής του δράσης...) είχε ο Αχιλλέας Αγγελής, ο αμυντικός της ομάδας της ΕΑΚ, φαινόμενο για την εποχή. Ήταν απροσπέλαστος.
Κατόπιν αναφέρθηκε στον πιτσιρικά Κων/νο Αγγελή, τερματοφύλακα, που έβγαζε μάτια για πολλά χρόνια αλλά και στον εαυτό του φυσιολογικά (έδωσε καταπληκτική πάσα) καθώς έχουν χαρακτηριστικό ότι και οι δύο γεννήθηκαν την ίδια χρονολογία, τον ίδιο μήνα, την ίδια ημέρα και την ίδια ώρα (δύο πρώτα ξαδέλφια που έχουν χαρακτηριστικά δίδυμων αδελφών..).
Στη συνέχεια, αφού αναφέρθηκε και στον κ. Κων. Αρσενόπουλο, πρόεδρο του Πολυδάμαντα, τον ευχαρίστησε για την προσφορά του στην ομάδα, αλλά και στις διάφορες κατεξοχήν κοινωνικές και πολιτιστικές εκδηλώσεις, καθώς ήταν και γραμματέας της κοινότητας Σκοτούσας.
Τέλος, αναφέρθηκε στον οικοδεσπότη και εμπνευστή της εκδήλωσης και πρόεδρο της Ενώσεως Αγίου Κωνσταντίνου. Ήταν ο άνθρωπος που δεν κουράστηκε ποτέ, αρκεί που δούλευε για την ομάδα. Είχε μετατρέψει το γήπεδο και τα γύρω λιβάδια σε μια απέραντη «κυψέλη» και όλα τα παιδιά του χωριού έπαιζαν και γυμνάζονταν κάθε απόγευμα. Κατόρθωσε να φέρει όλο το χωριό, μικρούς και μεγάλους, κοντά στην ομάδα.
Στη συνέχεια πήραν το λόγο οι κ. Τουρλακόπουλος, Γιωτόπουλος, και Κων. Αγγελής, οι οποίοι αναφέρθηκαν σε διάφορα εύθυμα περιστατικά της εποχής της Ε.Α.Κ. μέσα σε χειροκροτήματα που προκάλεσαν γέλια αλλά και συγκίνηση με τα δάκρυα να φεύγουν από ορισμένους. Ευχαρίστησαν τον πρόεδρο (Αμερικάνο), χαιρέτισαν με χαρά την παρουσία όλων και κυρίως την προσφορά των παρόντων ποδοσφαιριστών στον Πολυδάμαντα.
Την όμορφη εκδήλωση έκλεισε ο πρόεδρος και οικοδεσπότης κ. Βελισάριος Αγγελόπουλος, ο οποίος, αφού ευχαρίστησε όλους τους παρευρεθέντες, αναφέρθηκε σε ιστορικά γεγονότα, ξεκινώντας από τον αρχαίο ολυμπιονίκη Σκοτουσαίο Πολυδάμα, συνέχισε με τη θεά Θέτιδα, το γιο της Αχιλλέα, τις περίφημες αμαζόνες της περιοχής Φαρσάλων και Σκοτούσας, κατέληξε με τα περίφημα άλογα της πεδιάδας των Φαρσάλων και της Βαμβακούς, που αποτελούσαν κατά το πλείστον το ιππικό του Μ. Αλεξάνδρου. Ο δε περίφημος Βουκεφάλας, το άλογο του Μ. Αλέξανδρου, ήταν από τη θεσσαλική αυτή πεδιάδα.
Η όμορφη συγκέντρωση άφησε τους πάντες ευχαριστημένους και μακάρι να ξαναγίνει από την παρέα που έγραψε την δικιά της ιστορία στο φαρσαλινό ποδόσφαιρο και έδωσε πνοή σε μια περιοχή που τώρα δυστυχώς βρίσκεται σε αθλητικό μαρασμό. Τα άσχημα της αστυφιλίας...
