Κάθε Λαρισαίος που ασχολείται με το ποδόσφαιρο ερασιτεχνικά κυρίως στις μικρές ηλικίες έχει ένα όνειρο... να φορέσει τη φανέλα της ΑΕΛ, να γίνει επαγγελματίας με την ομάδα που έχει συνδέσει το όνομά της με την πόλη και έχει φέρει πολλές διακρίσεις.
Αυτό το όνειρο το είχε από μικρή ηλικία ένας νέος ποδοσφαιριστής ο Σίμος Κιος που ξεκίνησε από την Πελασγιώτιδα και στη συνέχεια μεταγράφηκε στην ομάδα νέων της ΑΕΛ αγωνιζόμενος στη θέση του σέντερ μπακ, συνδυάζοντας τις μαθητικές του επιδόσεις με το καλό ποδόσφαιρο, έχοντας την ευτυχία να πανηγυρίσει έναν τίτλο με τη μικτή ομάδα παίδων της ΕΠΣΛ, το πανελλήνιο πρωτάθλημα των ενώσεων.
Όταν λοιπόν πέρασε στο Πανεπιστήμιο στο τμήμα των ΤΕΦΑΑ Θεσσαλονίκης εκπληρώνοντας το όνειρο των πανεπιστημιακών σπουδών συνέχισε με δίψα για το ποδοσφαιρικό του όνειρο παίζοντας δύο χρόνια στον Εθνικό Σοχού φεύγοντας από την ομάδα νέων της ΑΕΛ.
Και πριν λίγες μέρες θέλησε να δοκιμάσει στην ΑΕΛ (αν και στη Θεσσαλονίκη το όνειρο της συμμετοχής του στην επαγγελματική ομάδα παρέμεινε παντοτινό), όμως στη δεύτερή του προπόνηση σε μια προσπάθεια να αποκρούσει ένα σουτ κάνοντας προβολή με το δεξί πόδι το αριστερό του «κόλλησε» στο έδαφος και υπέστη κάταγμα περόνης και εξάρθρωμα αστραγάλου.
Αμέσως η ΠΑΕ ΑΕΛ κινήθηκε και ανέλαβε τα έξοδα της εγχείρησής του ενώ αυτό που προκάλεσε εντύπωση ήταν η επίσκεψη του τεχνικού Κρις Κόουλμαν αλλά και δύο (υποψήφιων) συμπαικτών του του Ναΐμ Ααράμπ και του Νίκου Καρανίκα.
Κάποιοι άλλοι τον πήραν τηλέφωνο και του ευχήθηκαν καλή ανάρρωση.
Τι του είπε ο Κόουλμαν; Ο νεαρός (21 χρονών, γεννήθηκε στις 6/6/1990) μας λέει: «Δεν περίμενα να δω τον προπονητή, ήρθε ξαφνικά μόνος του και αφού ρώτησε να μάθει πώς πήγε η εγχείρησή μου ζήτησε να είμαι δυνατός και να μην το βάλω κάτω».
* Πότε ελπίζεις να επανέλθεις;
«Οι γιατροί μου είπαν ότι σε πέντε με έξι μήνες θα είμαι απόλυτα καλά για να μπορώ να προσφέρω τις υπηρεσίες μου στην ομάδα».
* Αισθάνεσαι δυνατός;
«Ναι πρέπει να είμαι δυνατός για να το ξεπεράσω, έχω όνειρο να γίνω επαγγελματίας ποδοσφαιριστής και γι’ αυτό το όνειρο θα παλέψω. Δεν μπορώ να το βάλω κάτω. Θα περιμένω, θα κάνω υπομονή και ελπίζω στο τέλος το όνειρό μου που τώρα έγινε εφιάλτης την επόμενη χρονιά να γίνει πραγματικότητα. Για μένα το ποδόσφαιρο είναι τρόπος ζωής, μου αρέσει και το ευχαριστιέμαι».
Και στον επίλογο μας είπε: «Θα προσπαθήσω και πρέπει να τα καταφέρω και ευχαριστώ αυτός που με συμπαραστάθηκαν και μου έδωσαν κουράγιο. Πραγματικά είναι μια δύσκολη στιγμή για μένα αλλά, μέσα από τις δυσκολίες γίνεσαι πιο δυνατός».
