Ο δρομέας μεγάλων αποστάσεων από το Μεταξοχώρι Αγιάς Δημήτρης Παρλαπάνος μετείχε στον Επιδαύρειο αγώνα και με μια επιστολή στην «Ε» μας γράφει τις εντυπώσεις του:
«Με δύο φίλους μου δρομείς, τους Θανάση Δρόσο και Θανάση Κρίγκα, αποφασίσαμε ν’ αφήσουμε το όμορφο Μεταξοχώρι και τη μαγευτική Αγιά και να τρέξουμε στον Επιδαύρειο δρόμο μετά από το περσινό κάλεσμα του μεγάλου αθλητή, διοργανωτή και ανθρώπου Βλάση Καραβασίλη.
Στο λεωφορείο προς Επίδαυρο ο ακούραστος και γεμάτος γνώση Κ. Σάμιος μας μιλούσε για το μοναδικό μεγαλείο του αρχαίου πολιτισμού.
Φτάσαμε στο μικρό θεατράκι, όλα έτοιμα! Οι διοργανωτές μας περίμεναν με ένα τεράστιο χαμόγελο. Τα νούμερα, η σήμανση, τα νερά, οι πληροφορίες για τον αγώνα, όλα τέλεια!
Ξεκινά ο αγώνας και τρέχουμε δίπλα από τη θάλασσα, ένα αεράκι δροσερό σύμμαχός μας, οι πορτοκαλιές να ευωδιάζουν, ο κόσμος να χειροκροτεί, ένιωθα ότι έτρεχα στον παράδεισο. Στους σταθμούς νερά και πολλή ενθάρρυνση!
Φτάνω στο αρχαίο μονοπάτι, παντού σήμανση και εθελοντές, ένας τυφλός να έτρεχε δεν θα χανόταν.
Φτάνω στην είσοδο του αρχαίου θεάτρου και γίνεται ένα θαύμα. Όλη η κούραση της διαδρομής έχει εξαφανιστεί, νιώθω ότι πετάω, μια ήρεμη, γλυκιά, ακατανίκητη, Θεία δύναμη με ωθεί στον τερματισμό.
Τερματίζω! Ο Σάμιος με το μικρόφωνο στο χέρι λέει τα καλύτερα για τον κάθε τερματίζοντα. Το μετάλλιο! Στη συλλογή μου από τους σαράντα αγώνες που έτρεξα είναι το καλύτερο με διαφορά. Μεγάλο και σκαλισμένο περίτεχνα, πάνω του το αρχαίο θέατρο και ο Ασκληπιός.
Η οργανωτική επιτροπή με πολλή αγάπη και καλοσύνη μας ανακοίνωσε τους χρόνους μας, χωρίς ίχνος ταραχής, άγχους, νεύρων, όπως συμβαίνει σε άλλους αγώνες. Όλα με το χαμόγελο.
Μ’ αυτόν τον αγώνα και σ’ αυτόν το θεϊκό χώρο της Επιδαύρου μέσα μου συντελέστηκε μια μεγάλη κάθαρση. Από άγχος, ανασφάλεια, μικροπρέπεια, μίσος, κακία, γέμισα γαλήνη, ηρεμία, χαμόγελο, θετική σκέψη και μεγάλη βοήθεια να γνωρίσω καλύτερα τον εαυτό μου!
«Τρία πράγματα απωθούν την επιθετικότητα από τον άνθρωπο, η γνώση, η τέχνη και ο αθλητισμός» λέει ο Αριστοτέλης.
Τις ίδιες σκέψεις με μένα κάνουν και οι δύο φίλοι μου και συναθλητές.
Βλάση Καραβασίλη, Κώστα Σάμιε και όλους τους ανθρώπους που γνωρίζω, όπως Γιάννουλη και Μέλα, αλλά κι αυτούς που δεν γνωρίζω, τους αθλητές που τρέξαμε μαζί, σας ευχαριστώ!
Επίσης, τον φίλο, πολύ φίλο, Κώστα Παλάντζα, που μ’ έχει βοηθήσει σε πολλά! Σας ευχαριστώ που με κάνατε να αισθανθώ και να γίνω καλύτερος άνθρωπος! Θερμά συγχαρητήρια! Άξιοι!
Απ’ τους καλύτερους αγώνες.
Υ.Γ. Έχω πιει πολύ χυμό πορτοκάλι στη ζωή μου. Ο συγκεκριμένος ήταν ο καλύτερος του κόσμου! Η ελληνική γη είναι άγια και θεϊκή, βγάζουμε τα καλύτερα προϊόντα, προτιμήστε την Ελλάδα μας. Και του χρόνου με υγεία να ξαναζήσουμε την ξεχωριστή αυτή εμπειρία».
