Του Κ. Γκιάστα
Ο πιο extreme και μάλιστα... διπλά, Έλληνας ποδηλάτης είναι Λαρισαίος. Τον λένε Δημήτρη Οικονόμου είναι 22 ετών και είναι αθλητής του Ποδηλατικού Γυμναστικού Συλλόγου Λάρισας. Και λέμε διπλά Extreme γιατί όχι μόνο κατάφερε να κερδίσει ένα από τους πιο δύσκολους αγώνες στο Downhill αλλά το έκανε αυτό και με σπασμένο χέρι.
Πριν από λίγες ημέρες λοιπόν στο δεύτερο πανελλήνιο OPEN Downhill που έγινε στην Καλαμπάκα ο Λαρισαίος ποδηλάτης κατέφερε να αναδειχθεί πρώτος με τη λάσπη να τον καθυστερεί μόλις 48 δευτερόλεπτα σε σχέση με τον περσινό «στεγνό» του χρόνο, σε μία διαδρομή που ήταν κατά 100 μέτρα περίπου μεγαλύτερη (3’.50’’). Όμως αυτό που εξέπληξε τους πάντες δεν ήταν τόσο ο χρόνο όσο ο τρόπος με τον οποίο το πέτυχε αυτό.
Από τις προηγούμενες ημέρες είχε ένα ατύχημα. Χτύπησε στο χέρι και το σουβενίρ του ήταν ένα κάταγμα στο σκαφοειδές οστό. Ωστόσο έσφιξε τα δόντια του και έτρεξε κανονικά και μάλιστα τα πήγε περίφημα.
«Δεν ήθελα να χάσω το συγκεκριμένο αγώνα» μας λέει και συνεχίζει: «Πονούσα όμως είχα τη θέληση να τρέξω και το έκανα. Πίστευα σε αυτή τη διάκριση και είχα δουλέψει γι’ αυτήν».
Με το που επέστρεψε στη Λάρισα την επόμενη ημέρα έκανε και επέμβαση που τον αφήνει με νάρθηκα και αρκετές ημέρες αποκατάσταση μπροστά. Όμως πλησιάζει και το πανελλήνιο πρωτάθλημα του Downhill και προσπαθεί με κάθε τρόπο να το προλάβει. «Ξέρω πως είναι πολύ δύσκολο να το καταφέρω αλλά θα προσπαθήσω. Θέλω να δώσω βαθμούς στο σύλλογό μου στον Ποδηλατικό Γυμναστικό Σύλλογο Λάρισας που τους χρειάζεται».
-Πόσο εύκολο είναι να τρέχεις με σπασμένο χέρι;
* Πολύ (γελάει). Φυσικά και με δυσκόλευε πολύ αλλά με τόση αδρεναλίνη που έχεις εκείνη την ώρα δεν καταλαβαίνεις και πολλά. Ο πόνος περνάει σε δεύτερη μοίρα. Το Downhill είναι ένας αγώνας γεμάτος κατάβαση και εμπόδια. Βρίσκεσαι σε μια διαρκή ένταση και κοιτάς μόνο τη διαδρομή που είναι πολύ δύσκολη. Αυτήν είναι η μαγεία άλλωστε του συγκεκριμένου αγωνίσματος.
- Πάντα έτρεχες στο Downhill;
* Όχι έχω κάνει Mountain, Δρόμου, Πίστα. Ασχολούμαι με την ποδηλασία από το 2003 και βρίσκομαι στον Ποδηλατικό ΓΣ Λάρισας. Αλλά επέλεξα το Downhill.
- Τι το διαφορετικό έχει το Downhill από το Mountain;
* Έχει συμπυκνωμένη ένταση και αυτό μου αρέσει. Με γεμίζει καθώς είναι με τόση αδρεναλίνη που χρειάζεσαι πολλά λεπτά για να ηρεμήσεις. Είναι πιστεύω το αγώνισμα που μου ταιριάζει και γι’ αυτό τα πάω καλά.
- Πόσο δύσκολο είναι το συγκεκριμένο αγώνισμα και τι είδους προπόνηση κάνεις καθημερινά;
* Θεωρώ πως ο βαθμός δυσκολίας είναι μεγάλος και ο βαθμός επικινδυνότητας επίσης. Όσον αφορά τώρα στις προπονήσεις κάθε μέρα κάνω φυσική κατάσταση και μια φορά την εβδομάδα κάνω προπόνηση στο Downhill συγκεκριμένα.
- Σε τι επίπεδο είναι η ποδηλασία αυτή τη στιγμή στη Λάρισα και στην Ελλάδα;
* Στη Λάρισα υπάρχει ο Ποδηλατικός που κάνει σπουδαίο έργο. Έχει αθλητές ικανότατους και διοίκηση δυνατή για να πετύχει στο μέλλον. Τώρα το πρόβλημα στην Ελλάδα είναι η εύρεση χορηγών που δυσκολεύει γενικότερα τον ερασιτεχνικό αθλητισμό.
- Εσύ έχεις χορηγούς;
* Εγώ μαζί με τον φίλο μου Δημήτρη Γκαλιούρη (έμπειρος ποδηλάτης) διατηρούμε ένα κατάστημα με ποδήλατα το DrBike και αυτόματα γίνεται το ίδιο το μαγαζί μας χορηγός μου. Γίνομαι εγώ δηλαδή ο χορηγός του εαυτού μου.
Η ορεινή ποδηλασία είναι ένα άθλημα, στο οποίο ο αθλητής - αναβάτης, οδηγεί ένα ποδήλατο (mountain bike) ειδικά κατασκευασμένο, για εκτός δρόμου διαδρομές μέσα στη φύση, σε δασικούς δύσβατους δρόμους, αλλά και μονοπάτια.
Απαιτεί πολύ καλή φυσική κατάσταση, αντοχή, ισορροπία, αυτονομία και -φυσικά- ποδηλατικές δεξιότητες. Επίσης, συχνά απαιτείται από τον ποδηλάτη, η δυνατότητα επιδιόρθωσης του ποδηλάτου σε περίπτωση βλάβης. Η τεχνική στην ποδηλασία συνήθως μαθαίνεται από πολύ μικρή ηλικία.
Η Ελλάδα προσφέρεται για ορεινή ποδηλασία, σχεδόν σε όλες τις εποχές του χρόνου και ειδικότερα άνοιξη - καλοκαίρι - φθινόπωρο. Το ανάγλυφό της, προσφέρει μια πλειάδα μονοπατιών και δασικών δρόμων, στους οποίους μπορεί ν' απολαύσει κανείς ορεινή ποδηλασία, σε όλες τις κλίσεις και σε όλα τα εδάφη.
Η ορεινή ποδηλασία περιλαμβάνει:
Διαδρομές αντοχής (cross country):Περιλαμβάνουν ποικιλόμορφο έδαφος με ανάβαση και κατάβαση, φυσικά εμπόδια, δράση σε όλες τις παραμέτρους. Ο συγκεκριμένος τύπος ορεινής ποδηλασίας είναι ο μοναδικός που συμπεριλαμβάνεται στο ολυμπιακό πρόγραμμα (ανδρών και γυναικών) από τους ολυμπιακούς αγώνες της Ατλάντα το 1996.
Ελεύθερη κατάβαση (Downhill): Στο συγκεκριμένο αγώνισμα η αδρεναλίνη είναι στα κόκκινα. Η τεχνολογία εξοπλισμού και η τεχνική των αναβατών σε αφήνουν άφωνο.
