Του Χρήστου Αρχοντούλη
«Μόλις τελείωσε ο τελικός έτρεξα και πήρα την ελληνική σημαία για να πανηγυρίσω, μια ημέρα πριν την 25η Μαρτίου, γιατί η πατρίδα μου περνά δύσκολες στιγμές και ήθελα να στείλω το μήνυμα, ότι δεν το αξίζουν αυτό οι Έλληνες που είναι και παραμένουν πάντα ένας υπερήφανος λαός και θα βρεθεί ο δρόμος της ανάκαμψης».
Στην άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής χθες το μεσημέρι ο Γιώργος Γκαλίτσιος που ήταν πολύ χαρούμενος, καθώς το βράδυ του Σαββάτου πρόσθεσε μια ακόμη… κούπα στη συλλογή του.
Στο “Ρουά Μποντουέν” των Βρυξελλών ο Λαρισαίος ποδοσφαιριστής γεύθηκε το νέκταρ της κατάκτησης του πρώτου Κυπέλλου στην ιστορία της Λόκερεν!
Έχοντας συμπληρώσει σχεδόν τρεισήμισι μήνες παρουσίας στο Βέλγιο, οι φιλοδοξίες όχι μόνο δεν περιορίστηκαν στη συμμετοχή του στο αρχικό σχήμα του συλλόγου της ανατολικής Φλάνδρας αλλά όπως αποδείχθηκε, έφταναν ακόμη ψηλότερα.
Με το καλημέρα κέρδισε με τις εμφανίσεις του την εμπιστοσύνη του προπονητή του, Πέτερ Μαές. Ο πρώην μπακ του Απόλλωνα Λάρισας, όπου έκανε τα πρώτα του ποδοσφαιρικά βήματα, της ΑΕΛ, του Ολυμπιακού και του Πανιωνίου, ήταν ηγέτης στα μετόπισθεν της Λόκερεν και αποτέλεσε τον παίκτη κλειδί στην κατάκτηση της κούπας.
Οι “Tricolores” μολονότι από το 19΄ αγωνίζονταν με 10 παίκτες λόγω αποβολής του Μπενζαμέν κατάφεραν να υπερισχύσουν της Κόρτραϊκ στον τελικό χάρη στο γκολ του Τυνήσιου, Χαμντί Χαρμπαουΐ, στο 77' και πανηγύρισαν για πρώτη φορά την κατάκτηση του κυπέλλου, στα 89 χρόνια από την ίδρυση του συλλόγου.
Ο Γιώργος Γκαλίτσιος λοιπόν πρόσθεσε ένα ακόμη τρόπαιο στη συλλογή του, καθώς είχε κατακτήσει το Κύπελλο Ελλάδας τόσο με την ΑΕΛ(2007), όσο και με τον Ολυμπιακό(2009), ενώ με την ομάδα του Πειραιά αναδείχθηκε και πρωταθλητής στην Α΄ Εθνική την περίοδο 2008-2009.
Για τη σημαντική αυτή διάκριση στο εξωτερικό, για τους ανθρώπους που στάθηκαν στο πλευρό του, όταν πήρε την απόφαση να μετακομίσει στο Βέλγιο, αλλά και για την ΑΕΛ, τον Μιχάλη Ζιώγα και τον αδελφό του Αλέξανδρο, ο 26χρονος αμυντικός επισήμανε στην «Ε» τα εξής:
-Ποια είναι τα συναισθήματα που νιώθεις;
«Είναι πολύ σημαντική αυτή η επιτυχία για την ομάδα και για όλη την πόλη. Είναι ο πρώτος τίτλος και θα μείνει στην ιστορία.
Επίσης ήταν το τρίτο κύπελλο στη καριέρα μου συν το πρωτάθλημα και είναι όμορφο για κάθε ποδοσφαιριστή να γεμίζει τη συλλογή του με τίτλους.
H στήριξη του κόσμου ήταν εκπληκτική, 17.000 φίλαθλοι ήταν κοντά μας. Τέτοιοι τίτλοι ανεβάζουν επίπεδο την ομάδα και η συμμέτοχη στο Europa League είναι πολύ σημαντική. Νιώθω υπέροχα διότι είμαι μόλις τρεις μήνες στη Λόκερεν και δώσαμε με τους συμπαίκτες μου μεγάλη χαρά στον κόσμο».
-Πού αφιερώνεις το τρόπαιο;
«Το αφιερώνω στην οικογένειά μου που είναι πάντα δίπλα μου και χάρηκα που ήρθε ο πατέρας μου για να με δει. Έτρεξα και τον αγκάλιασα μόλις τελείωσε ο τελικός. Οι γονείς μου και τα αδέλφια μου βρίσκονται στο πλευρό μου. Επίσης θα ήθελα να αναφερθώ σε δυο ανθρώπους που με στήριξαν στις δύσκολες στιγμές και ήταν πάντα εκεί για μένα και αναφέρομαι στον Πωλ Κουτσολιάκο και στον Μάκη Μίχα.
Αλλά και στην κοπέλα μου, που μου έφερε γούρι…».
-Στο τιμόνι της ΑΕΛ είναι ο Μιχάλης Ζιώγας, προπονητής που σε βοήθησε σημαντικά να αναδείξεις το ταλέντο σου. Πιστεύεις ότι μπορούν να έρθουν καλύτερες ημέρες για την ομάδα;
«Ελπίζω και εύχομαι η ΑΕΛ να έχει μια καλύτερη πορεία στη συνέχεια του πρωταθλήματος, γιατί δεν της αξίζει όλο αυτό που περνά, σύμφωνα με την ένδοξη ιστορία της και τις δυνατότητες που έχει.
Ο κ. Ζιώγας είναι ένας άνθρωπος που δουλεύει πάρα πολύ και έχει τα φόντα να την οδηγήσει στον δρόμο των επιτυχιών, αλλά χρειάζεται να βοηθήσει και ο κόσμος προς αυτή την κατεύθυνση.
Αντιλαμβάνομαι σίγουρα πόσο δύσκολα είναι τα πράγματα, όμως πιστεύω ότι και οι παίκτες έχουν συνειδητοποιήσει ότι από δω και πέρα κάθε παιχνίδι θα είναι στην κυριολεξία και ένας τελικός.
Όμως η ΑΕΛ στο παρελθόν, στα πέτρινα χρόνια, έχει αναγεννηθεί μέσα από τις στάχτες της και με τη δυναμική που έχει, αλλά και τον κόσμο στο πλευρό της είμαι αισιόδοξος και πεπεισμένος ότι θα καταφέρει στο τέλος να πετύχει τους στόχους της».
-Ποιες είναι οι συμβουλές που δίνεις στον αδελφό σου Αλέξανδρο;
«Καταρχήν είμαι πολύ χαρούμενος γιατί υπέγραψε επαγγελματικό συμβόλαιο και έχει το μέλλον μπροστά του.
Αυτό που επανειλημμένα τονίζω, είναι να ευχαριστηθεί αυτό που κάνει και να το διασκεδάζει, με την έννοια ότι στο ποδόσφαιρο πρέπει να έχεις το κεφάλι χαμηλά, να δουλεύεις πάρα πολύ, να κάνεις υπομονή και να εκμεταλλεύεσαι τις ευκαιρίες που θα σου δοθούν, ενώ θα υπάρξουν καλές αλλά και δύσκολες στιγμές, που πρέπει να βρίσκεις τα ψυχικά αποθέματα και να αντιδράς ψύχραιμα».
*Ένα ακόμη τρόπαιο στην οικογένεια Γκαλίτσιου, όπου τη λαμπρή καριέρα του πατέρα Γιάννη στην ΑΕΛ (σ.σ. κατέκτησε κύπελλο και πρωτάθλημα Ελλάδος) ακολουθεί και ο Γιώργος, ενώ και στον Αλέξανδρο σίγουρα θα του δοθούν οι ευκαιρίες για να νιώσει παρόμοιες στιγμές.
Όμως στην καθαρά ποδοσφαιρική οικογένεια Γκαλίτσιου, οφείλουμε να κάνουμε αναφορά και στον τρίτο γιο το Νίκο Γκαλίτσιο, που αγωνίζεται στον Σμόλικα Φαλάνης και είναι υπερήφανος για τα αδέλφια του, ενώ σύντομα θα γίνει και… χαζομπαμπάς.
Κλείνοντας, για όλα τα παραπάνω τα εύσημα ανήκουν σε έναν ακόμη άνθρωπο τη μητέρα τους Φιλιώ που είναι άξια συγχαρητηρίων γιατί έβγαλε παιδιά με άριστους χαρακτήρες, που τόσο την ίδια όσο και τον σύζυγό της, τους κάνουν να περπατούν με το κεφάλι ψηλά…
