Η ΑΕΛ στην περίπου πενηντάχρονη ιστορία της (48 για την ακρίβεια...) θρήνησε θύματα που έφυγαν σε νεαρή ηλικία και ανάμεσα σ’ αυτά και ένα φίλαθλο που τη «χρυσή» δεκαετία της ομάδας (1980-1990) ήταν ο εμψυχωτής της κερκίδας, ο άνθρωπος που έδινε τον παλμό και ανέπνεε μόνο για την ομάδα.
Ο λόγος για τον Γιάννη Παπαϊωάννου (γνωστό ως «Καλαμάρα») που όλοι όσοι τον έζησαν τον θυμούνται ανεβασμένο στα κάγκελα ή στο κέντρο του γηπέδου πριν τον αγώνα να δίνει το σύνθημα μιας εντυπωσιακής κερκίδας.
Ο θάνατός του στις 11 Οκτωβρίου 2003 ήρθε ξαφνικά και ο σύνδεσμος φιλάθλων «Αλκαζάρ» πήρε μια πρωτοβουλία να τιμήσει τη μνήμη του χθες στη Θύρα-3 του γηπέδου Αλκαζάρ τελώντας τρισάγιο.
Μια κίνηση που έδειξε ότι και οι συνδεσμίτες σέβονται αυτούς που πρόσφεραν στην οργάνωση της κερκίδας που πάντα ήταν ο 12ος παίκτης της ΑΕΛ και η λαρισινή ομάδα έχε κύριο χαρακτηριστικό τον παθιασμένο κόσμο με την ομάδα και δεν είναι τυχαίο ότι στην πόλη δεν δημιουργήθηκε κανένας σύνδεσμος άλλης ομάδας.
Στην τέλεση του μνημοσύνου παρόντες ήταν τα μέλη του ΣΦ Αλκαζάρ, ορισμένοι συγγενείς και φίλοι του εκλιπόντος (συγκινητική η στιγμή για τον Σπύρο Θεοχαρίδη τον φίλο και συνοδοιπόρο γα πολλά χρόνια του Γιάννη Παπαϊωάννου) και ο πρόεδρος της ερασιτεχνικής ΑΕΛ Αντώνης Γραββάνης.
Γα να τιμάται η μνήμη του ο ΣΦ «Αλκαζάρ» κατασκεύασε και μια μαρμάρινη στήλη.
.
