Του Άρη Γκουτρουμάνη
Την αντίθεσή του στο μέτρο της υποχρεωτικότητας των μικρών ποδοσφαιριστών και την πλήρη ταύτισή του με την πρόταση του Δ.Σ. της ΕΠΣΛ για μείωση (ή ακόμα και κατάργηση όπως ζήτησαν στην πλειοψηφία τους τα σωματεία στην πρόσφατη Γ.Σ.) των μικρών ποδοσφαιριστών εξέφρασε ο πρώην τεχνικός των Μικτών Παίδων και Προπαίδων ΕΠΣΛ Ηλίας Σελιώνης. Ο Λαρισαίος τεχνικός που αναμένεται να αναλάβει τη θέση του επικεφαλής προπονητή στις ακαδημίες του Άγιαξ επισήμανε ότι ποδόσφαιρο με επιβολή μέτρων διά ροπάλου δεν νοείται και τόνισε ότι το μέτρο αυτό ουσιαστικά αποτελεί θηλιά στο λαιμό των σωματείων.
«Από την εποχή που θεσπίστηκε το συγκεκριμένο μέτρο από την ΕΠΟ και από την ΕΠΣΛ με τα όρια ηλικιών και την υποχρεωτική συμμετοχή συγκεκριμένου αριθμού μικρών ποδοσφαιριστών ήμουν αντίθετος, διότι δεν μπορείς διά ροπάλου να επιβάλλεις μέτρα για να αναβαθμίσεις το ποδόσφαιρο. Πρέπει να αναδεικνύουμε τα νέα παιδιά από μόνοι μας με πρωτοβουλία των παραγόντων και κυρίως των προπονητών. Για μένα ήταν λανθασμένο αυτό το μέτρο και φαίνεται αγωνιστικά στις ομάδες αφού αν για παράδειγμα η υποχρεωτική συμμετοχή ήταν για 2 ή 3 μικρούς παίκτες τότε μία ομάδα έπρεπε να έχει περίπου 8 στο ρόστερ της. Όποιος είχε τους καλύτερους μικρούς ανέβαινε κατηγορία ή έκανε καλή πορεία. Οι μικροί δηλαδή ήταν βαρόμετρο για την πορεία κάποιας ομάδας και έδωσαν έτσι το έναυσμα σε ορισμένα σωματεία που είχαν μικρούς παίκτες και ακαδημίες να επιδοθούν στο λεγόμενο «εμπόριο των βρεφών».
-Όταν λέτε «εμπόριο βρεφών» τι εννοείτε;
«Έψαχναν δηλαδή οι ομάδες να βρουν μικρούς παίκτες αφού ήταν υποχρεωτική η συμμετοχή τους, πήγαιναν σε συλλόγους που είχαν ακαδημίες και εκεί γίνονταν ένα παζάρι. Οι ομάδες της Λάρισας κατά κανόνα δεν έχουν πρόβλημα, γι΄ αυτό δεν τους ενοχλεί αυτό το μέτρο, γιατί έχουν μεγάλη δεξαμενή παιδιών για να πάρουν. Σκεφτείτε όμως τις ομάδες στα χωριά. Αναγκάζονται δυστυχώς σε τέτοιες λύσεις.
Παράλληλα πολλές φορές δημιουργούνταν και αγωνιστικά προβλήματα. Όταν για παράδειγμα έκανες αλλαγή έναν μικρό ποδοσφαιριστή από αντίδραση δεν έρχονταν στις προπονήσεις ή και στα παιχνίδια ακόμα. Δηλαδή έδινες το δικαίωμα στους μικρούς να ελέγχουν αυτοί την κατάσταση, να πηγαίνουν όποτε θέλουν, να πιέζουν την ομάδα και τον προπονητή και σε αρκετές περιπτώσεις να υπάρχει και η παρέμβαση του γονιού.
Έτσι δεν γίνεται ποδόσφαιρο. Τι θα πει μικρός και μεγάλος; Είναι λάθος αυτός ο διαχωρισμός. Από 14 χρόνων που επιτρέπεται να παίζεις δεν πρέπει να υπάρχουν διαχωρισμοί. Ο αείμνηστος Κουκουλίτσιος έκανε δελτίο στα 14, εμείς παίζαμε μικροί 16,5 χρονών και δεν υπήρχε τότε αυτή η υποχρεωτικότητα. Πώς όμως τότε αν και δεν υπήρχε η υποχρεωτικότητα των μικρών τα ταλέντα έβγαιναν; Αν είσαι καλός παίζεις. Θα μου πεις ένας ποδοσφαιριστής 20 χρονών είναι μικρός; Γιατί γι΄ αυτήν την ηλικία μιλάμε τώρα. Δεν είναι, αλλά δύσκολα μπορείς να βρεις με τις σημερινές συνθήκες στην περιφέρεια παιδιά να πάνε στις ομάδες.
Πιστεύω ότι ήταν λάθος και στη Δ’ Εθνική γιατί όταν μία ομάδα ανέβαινε στη Γ’ Εθνική οι μικροί δεν μπορούσαν να σηκώσουν το βάρος και το ρόστερ άλλαζε ριζικά».
- Για την άρση της υποχρεωτικότητας των ομάδων Α’ και Α1 ΕΠΣΛ;
«Η υποχρεωτικότητα αυτή είναι που πιέζει τους παράγοντες. Πολλοί δεν έχουν καταλάβει ότι απαιτείται πολύ περισσότερη δουλειά και τρέξιμο στους μικρούς. Υπήρχαν ομάδες που δήλωναν συμμετοχή μαζί με άλλη ομάδα και δεν είχαν ούτε έναν δικό τους παίκτη. Αυτή η εικονική συμμετοχή είναι καλή;
-Μήπως η μείωση των μικρών επηρεάσει τις μικτές ομάδες;
«Θα επηρέαζε όταν θα έλεγε η Ένωση ότι θα έπρεπε να αγωνίζεται και ένας μικρός της ηλικίας των μικτών ομάδων όχι των 20 χρόνων. Για να βρω εγώ δηλαδή τη δεξαμενή για τους Νέους που είναι 16 χρόνων πήγα στα παιδικά πρωταθλήματα. Οι περισσότεροι δεν έπαιζαν σε ανδρικές ομάδες.
Ίσως η υποχρεωτική συμμετοχή ενός ή δύο ατόμων στις ηλικίες των μικτών για να μπορεί να βρει η μικτή εύκολα παίκτες να είναι καλό αλλά έτσι όπως είναι οργανωμένο το τοπικό ποδόσφαιρο βρίσκεις εύκολα ταλέντα και στο πρωτάθλημα υποδομής γιατί είναι αναβαθμισμένο».
