Του Άρη Γκουτρουμάνη
Φτωχότερη είναι η ποδοσφαιρική οικογένεια της Λάρισας μετά τον θάνατο των προέδρων του Τοξότη Λάρισας Σταύρου Τουρλακόπουλου και του Άρη Λάρισας Διονύση Τόμπορη. Δύο παραδοσιακών παραγόντων που έβαλαν τη δική τους σφραγίδα στον χώρο, με ανιδιοτελή προσφορά και σημαντικό έργο. Ιδιαίτερα ευαισθητοποιημένοι για το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο το οποίο υπηρέτησαν επί σειρά ετών, οι απόψεις και οι προτάσεις τους είχαν πάντα βαρύνουσα σημασία.
Δεν είναι τυχαίο ότι τόσο ο Τοξότης όσος και ο Άρης είναι δύο σωματεία που δίνουν μεγάλη βαρύτητα στα τμήματα υποδομής γιατί τόσο ο Σταύρος Τουρλακόπουλος όσο και ο Διονύσης Τόμπορης πίστευαν ακράδαντα ότι εκεί βρίσκεται το μέλλον. Και πράγματι η σημερινή πραγματικότητα τους δικαιώνει.
Η «Ε» ανατρέχοντας στο αρχείο της θυμήθηκε τις απόψεις των δύο αυτών παραγόντων στη μεγάλη έρευνα που είχε διεξάγει το καλοκαίρι του 2011 με θέμα «Τον μαρασμό των ομάδων της Λάρισας» που ήταν και οι τελευταίες τοποθετήσεις στον Τύπο τόσο του Σταύρου Τουρλακόπουλου όσο και του Διονύση Τόμπορη.
-Γιατί οι ομάδες της πόλης της Λάρισας τα τελευταία χρόνια καταρρέουν αγωνιστικά; Γιατί η πορεία τους είναι καθοδική; Γιατί δεν μπορούν να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις των καιρών; Τι γίνεται με την αξιοποίηση των ταλέντων; Αυτά ήταν τα ερωτήματα της μεγάλης έρευνας που ακόμα και σήμερα παραμένουν επίκαιρα.
Ας θυμηθούμε τι είχαν πει τότε ο Σταύρος Τουρλακόπουλος όσο και ο Διονύσης Τόμπορης:
Σταύρος Τουρλακόπουλος: «Τα τελευταία τρία χρόνια -περνάμε μία οικονομική κρίση που μαστίζει όλο τον κόσμο. Οι παράγοντες δεν είχαν καμία βοήθεια από πουθενά αλλού και όσοι μπορούσαν έβαζαν το χέρι στην τσέπη για να αντεπεξέλθουν στις υποχρεώσεις τους. Τώρα όποια πόρτα και να χτυπήσεις δεν υπάρχουν σπόνσορες, δεν υπάρχει τίποτα. Κι έτσι όταν αδυνατεί το οικονομικό δεν μπορεί μία ομάδα να προχωρήσει. Προχωρούν εκείνες οι ομάδες που μπορούν να πληρώσουν τους καλούς ποδοσφαιριστές. Οι υπόλοιπες κατηφορίζουν. Στα χωριά όμως τα πράγματα είναι διαφορετικά. Το χωριό έχει μόνο μία ομάδα και μπορεί να τη βοηθήσει και να τη στηρίξει, ενώ εδώ στη Λάρισα οι ομάδες είναι πάρα πολλές.
Επίσης δεν υπάρχει κόσμος να προσφερθεί και να βοηθήσει έστω ηθικά αν όχι οικονομικά. Δεν μπορούμε να συγκεντρώσουμε ένα διοικητικό συμβούλιο. Εκλέγεται ένα συμβούλιο 11μελές, 9μελές κλπ. και από κει μετά όλοι εξαφανίζονται και μένουν 2-3. Γιατί όταν η ομάδα ξεκινάει να πάει κάπου και δεν έχει τουλάχιστον 5 άτομα από το Δ.Σ...».
-Για τα ταλέντα: «Θα ’πρεπε να αξιοποιούνται πιο πολύ. Τα ταλέντα της Λάρισας δυστυχώς δεν τα προωθήσαμε όσο θα ’πρεπε να τα προωθήσουμε. Όταν είχα αναλάβει εγώ την ΑΕΛ είχα μαζέψει όλα τα ταλέντα του νομού όπως οι Βαλαώρας, Πλίτσης, Μουσιάρης, Πατσιαβούρας, Καναράς, Μανδραβέλης, Μουφίκος, Λίταινας. Προωθήθηκαν και έπαιξαν στην πρώτη ομάδα οι περισσότεροι. Εμείς τα αξιοποιήσαμε αλλά από κει και μετά δεν έδιναν σημασία στα ταλέντα. Δεν ξέρω γιατί. Ανεβαίνοντας οι ομάδες κατηγορίες κοίταζαν να παίρνουν έτοιμους, φτασμένους ποδοσφαιριστές χωρίς να υπολογίζουν ότι αν δεν κάνεις υποδομή δική σου δεν μπορείς να πας μπροστά. Εγώ τότε καμάρωνα τα δικά μου ταλέντα, τα δικά μου παιδιά. Δεν είχα ξένους ποδοσφαιριστές. Τον μόνο ξένο που είχα ήταν ο Κουμαριάς και πάλι έπαιξε τρία χρόνια. Είχα πάρει από Καρδίτσα τον Μπουντόλο, από την Κατερίνη τον Λιάπη που είχε προσφέρει πάρα πολλά και μπορώ να πω ότι ίσως να χρωστάμε την άνοδο τότε και σ’ αυτόν γιατί σε κάθε παιχνίδι σκόραρε.
Η ΑΕΛ έχει απαιτήσεις να πάρει έτοιμους ποδοσφαιριστές, βέβαια έχει δημιουργήσει τμήματα υποδομής αλλά αν τα παιδιά δεν προωθηθούν σταδιακά στην πρώτη ομάδα για να πάρουν το βάπτισμα του πυρός… Θυμάμαι τον Καραπιάλη, τον έβαζε για 10 λεπτά ο προπονητής και όταν ρωτήθηκε ο προπονητής, «γιατί τον Καραπιάλη κ. προπονητά δεν τον βάζεις ένα ημίχρονο», απάντησε: Άκουσε να δεις ο Καραπιάλης είναι ένα μικρό γαϊδουράκι που αν του φορτώσεις το σαμάρι θα γονατίσει. Κι άμα γονατίσει δεν ξανασηκώνεται. Αυτός θέλει 10-10 λεπτά, μετά 20 λεπτά κ.ο.κ. Κι έτσι γίνεται μεγάλος ποδοσφαιριστής. Έναν μεγάλο ποδοσφαιριστή δεν πρέπει να τον φορτώνεις απότομα βάρος.
Εμείς σαν Τοξότης βγάλαμε κάποια παιδιά όπως ο Φάνης Γκέκας, ο Κώστας Χαλκιάς, ο Γιώργος Καφφές και τώρα ακολουθούν δυο παιδιά που έχω στην ΑΕΛ τον Δημήτρη και τον Αντώνη Βούζα και έπεται συνέχεια. Εγώ δεν θέλω να πάνε αλλού εκτός από την ΑΕΛ. Την ΑΕΛ την υπηρέτησα δύο χρόνια 1977-79. Το 1979 την έκανα ΠΑΕ και την ανέλαβε ο Αντώνης Καντώνιας».
Διονύσης Τόμπορης (πρόεδρος Άρη Λάρισας): «Ο πρώτος λόγος είναι οικονομικός. Μέχρι πρότινος οι περιφερειακοί δήμοι διακινούσαν ποσά. Βοηθούσαν δηλαδή τις ομάδες τους ποικιλοτρόπως και ποικιλομόρφως. Όταν λοιπόν έχεις ένα μπάτζετ σε μία ομάδα 10.000 ευρώ και αυτά τα αντλείς από τον δήμο το περίσσευμά σου το τοποθετείς. Δηλαδή βρίσκεις και 2-3 ανθρώπους να βάλουν 2.000-3.000 ευρώ να κάνεις ορισμένες μεταγραφές, οπότε αυτομάτως κάνοντας μεταγραφές έχεις σαφώς πιο καλή και πιο ανταγωνιστική ομάδα. Τώρα λοιπόν που κόπηκαν αυτά θα αρχίσει η συρρίκνωση υπό την έννοια ότι θα γυρίσουμε στο υγιές ποδόσφαιρο. Και το υγιές ποδόσφαιρο είναι ότι δεν παίρνω λεφτά, δεν δίνω λεφτά».
-Δηλαδή ότι υφίσταντο τα τελευταία χρόνια οι ομάδες της πόλης της Λάρισας θα το υποστούν από δω και πέρα οι ομάδες των καλλικρατικών δήμων.
«Βέβαια, γιατί δεν μπορούν να δώσουν λεφτά τώρα στις ομάδες. Θα αρχίζουν και θα παίρνουν κιόλας για τη χρήση των γηπέδων για παράδειγμα κ.λπ. Αυτό που έκανε το ΕΑΚΛ θα γίνει και σε μας εδώ. Μην κοιτάνε που δεν το έχουν πει ακόμα. Θα το πούνε. Για να χρησιμοποιείται τις εγκαταστάσεις θα πληρώνεται τόσα. Πόσοι θα αντέξουν;
Δεύτερον, οι οικονομικοί παράγοντες πού είναι; Όλοι έχουν αποσυρθεί. Όταν έχουν προβλήματα στις επιχειρήσεις τους και στα σπίτια τους δεν θα πάνε να ξοδέψουν τα λεφτά τους για να κλοτσάει ο άλλος την μπάλα και να κάνει το κέφι. Γιατί κάπου έχουμε χάσει την έννοια του ερασιτεχνισμού. Θα δούμε πολλά. Έχουν αρχίσει ήδη οι βολιδοσκοπήσεις για συγχωνεύσεις».
-Για τα ταλέντα: «Τα ταλέντα της Λάρισας δεν έχουν την ανάλογη πορεία και εξέλιξη. Αυτό οφείλεται στο ότι ορισμένοι παράγοντες, όχι όλοι, το βλέπουν ευκαιριακά. Δηλαδή δεν έχουν εμπιστοσύνη στο «προϊόν» που δίνουν και ό,τι αρπάξουν. Αλλά ο άλλος δεν δίνει τα λεφτά που ζητούν κι έτσι κόβουν το δρόμο στα παιδιά αντί να το δώσει το παιδί κάνοντας άλλη συμφωνία ή και με λιγότερα λεφτά. Έτσι στέκονται εμπόδιο στην εξέλιξη των παιδιών με αποτέλεσμα να επέρχεται η απογοήτευση. Πέραν αυτού όμως δεν υπάρχει σωστή κατανομή στις μικτές ΕΠΣΛ. Δεν υπάρχει δηλαδή επαφή γιατί κακά τα ψέματα από τις μικτές θα κληθούν στις Εθνικές όσοι αξίζουν. Και δω δηλαδή το βλέπουν ευκαιριακά. Ανάλογα από πού παίρνουμε ψήφους παίρνουμε και παίκτες. Οι μικτές δεν είναι για να προωθηθούν οι επαγγελματικές ομάδες. Είναι για να προωθηθούν τα παιδιά των ερασιτεχνικών ομάδων».
