Του Σωτ. Κέλλα
Η πετυχημένη διοργάνωση του Run Greece στη Λάρισα την Κυριακή 20 Οκτωβρίου με εκατοντάδες Λαρισαίους να βγαίνουν στους δρόμους για να τρέξουν αλλά κυρίως τα χίλια παιδιά που πήραν μέρος έκαναν πολλούς Λαρισαίους που πέρασαν από το άθλημα του στίβου να αναπολήσουν στιγμές που κυρίως το Αλκαζάρ γέμιζε από παιδιά που ήθελαν να τρέξουν , να κάνουν άλματα ή να πηδήσουν ύψος και μέσα από αυτή τη διαδικασία η Λάρισα αναδείκνυε πρωταθλητές.
Ένας παλιός παράγοντας που όχι απλά έζησε αυτή την παραγωγική διαδικασία του λαρισινού στίβου αλλά ο ίδιος συντέλεσε στην ανάδειξη πρωταθλητών ήταν ο Γιώργος Ζημιανίτης ως παράγοντας του ΓΣΛ με απόλυτα πετυχημένη θητεία.
Με τη ευκαιρία λοιπόν της σπίθας που άναψε το Run Greece για τον λαρισινό στίβο βρήκαμε τον Γιώργο Ζημιανίτη αλλά παράλληλα βρήκαμε και τις ρίζες του λαρισινού στίβου.. .
Μας αποκαλύπτει…«Ήταν το 1952 όταν ήμουν φοιτητής στο 1ο έτος της Παιδαγωγικής Ακαδημίας Λάρισας έχοντας φιλία με τον Πολυχρόνη Νταλάση έναν αθλητή βάδην από τα Τρίκαλα. Ασχολιόμουν με τον στίβο στο άθλημα των 400 μέτρων και τότε ο αείμνηστος Νίκος Σακελλαρίου πρόεδρος του ΓΣΛ μας κάλεσε στο σπίτι του στην οδό Κουμουνδούρου.
Μάλιστα μας εντυπωσίασε όταν μας έδειξε χαρτιά αθλητών με παλμούς αθλητών στο μήκος και το ύψος (βλέπετε υπήρχε μια προεργασία που γινόταν στο άθλημα ακόμα και πριν την Κατοχή).
Και είπε ότι το Αλκαζάρ θα γίνει το γήπεδο του στίβου και θα έχει πολλές ώρες το άθλημα σ’ αυτό. Βλέπετε το Αλκαζάρ ήταν ιδιοκτησία του ΓΣΛ και είχε γύρω-γύρω συρματόπλεγμα αλλά δεν μπορούσε να συντηρηθεί αυτό το γήπεδο με αποτέλεσμα στη συνέχεια να παραχωρηθεί στον Δήμο Λαρισαίων. Ο Νίκος Σακελλαρίου είχε την πρόθεση να το κρατήσει ο ΓΣΛ αλλά βλέπετε και ο ίδιος ήταν υπάλληλος του Δήμου και ήταν δύσκολο να βρει πολλά οικονομικά στηρίγματα για το όραμά του που σ’ αυτόν οφείλεται ο ΓΣΛ που ήταν ένα κομμάτι του κοινωνικού ιστού της πόλης. Ήταν αυτός που συνέχισε το έργο του ΓΣΛ τον οποίο ίδρυσε μαζί με τον Δούβλη και τον Δαλαθανάση.
Τότε ο Σακελλαρίου μου έβγαλε τιμής ένεκεν το υπ’ αριθμόν ένα δελτίο του ΓΣΛ ενώ ο Νταλάσης είχε το 2».
«Και τότε άρχισε η δουλειά, όπως μας λέει ο Γιώργος Ζημιανίτης. Ο Σακελλαρίου έραβε τις φανέλες, τα σόρτς, τις φόρμες με δικά του έξοδα για να μπορούμε εμείς να σταθούμε ικανοποιητικά από πλευράς ενδυματολογικής στους αγώνες. Βγήκαν αθλητές όπως ο Μποντικούλης, ο Νικόδημος ο Μήτσικος, με γυμναστές τον Θεμελή και τον Γεωργουλάκο να κάνουμε πολύ καλή δουλειά σε συνθήκες δύσκολες αλλά μεράκι πολύ μεγάλο.
Κάθε χρόνο αυξάνονταν οι αθλητές του στίβου ενώ εμείς από αθλητές γίναμε και παράγοντες από την αγάπη στο άθλημα».
Και μας λέει πώς γινόταν αυτό…«Πήγαινα σε όλα τα δημοτικά σχολεία, σύνολο τότε 49 (έφθασε 8ος στην Ευρώπη), μιλούσα με τους διευθυντές και τελικά καταφέρναμε κάθε Μάιο να έχουμε τριακόσια παιδιά στο γήπεδο. Από αυτά ξεχώρισαν αρκετά και ο στίβος της Λάρισας είχε μόνιμους πρωταθλητές με κορυφαίους τον Κοσμά Στράτο, τον Βασίλη Κολτσίδα, τον Παναγιώτη Περήφανο, τον Ντινόπουλο, τον Κεχαγια, τον Κορομηλά, την Καλέση, την Τριζόγλου, το Σκαφιδά, το Δριστέλα, τον Αγορογιάννη (αργότερα έγινε πετυχημένος ποδοσφαιριστής της ΑΕΛ) τον Φιλίνδρα, τον Φαλτάκα, τον Καναρά, τον Ανδρεάδη, τον Αγόρου, τον Συρόπουλο, την Τουρσονίδου, τον Πέτσα και άλλους που ζητώ συγγνώμη αν μου διαφεύγουν κάποιοι. Ηταν αθλητές όχι μόνο από την Λάρισα αλλά τον Τύρναβο, την Ελασσόνα, τα Φάρσαλα… Φθάσανε το σύλλογο το 1978 πρώτο σε όλη την Περιφέρεια.
Βγήκαν αθλητές ενώ υπήρξαν και αξιόλογοι προπονητές-γυμναστές τους οποίος πήραμε για να μπορέσουμε να δώσουμε καλύτερη εκγύμναση και πιο επιστημονική στους αθλητές. Τσιτρούλης, Παπαγεωργίου, Κατσαρέλης, Κράιας, Τσόγκας, Γερογιάννης ήταν μερικοί από αυτούς. Ερχονταν και άλλοι παράγοντες για να ενισχύσουν την προσπάθειά μας όπως ο Βουλγαρίδης, ο Σκαφιδάς, η Πολυμέρου.
Παράλληλα φτιάχτηκε και ο όμιλος φίλων στίβου. Κάναμε χοροεσπερίδες με 500 άτομα και αυτό έδινε μεγάλη αίγλη.
Υπήρχε οργάνωση κάναμε ειδικά τέστ και οι πρωταθλητές έβγαιναν ο ένας μετά τον άλλο. Από τον ΓΣΛ προήλθε και το τμήμα στίβου της ΕΑΛ μια και για διαφόρους λόγους, δεν είναι του παρόντος να μιλάμε για παλιές έχθρες, πήγαν προπονητές και έφτιαξαν και εκεί μια καλή ομάδα».
Ο κ.Ζημιανίτης στον επίλογο μας είπε: «Στεναχωριέμαι τώρα που δεν βλέπω παιδιά στον στίβο και τα τελευταία χρόνια που δεν έχουμε πρωταθλητές. Ας ελπίσουμε ότι θα κάνει την επανεκκίνηση γιατί ο στίβος ήταν το άθλημα που αγαπούσαν και αγαπούν οι Λαρισαίοι»
