Στη συνέχεια, επειδή ένας άλλος ακοντιστής (Πιατνίτσγια) βρέθηκε θετικός σε απαγορευμένη ουσία, ανέβηκε στην 6η θέση. Εάν ο αθλητής μας είχε κατακτήσει αυτή τη θέση πριν από λίγα χρόνια θα είχε το δικαίωμα να μπει στο Δημόσιο ή στις Ένοπλες Δυνάμεις.
Τα φώτα της δημοσιότητας, μετά την επιστροφή του και τις τιμές που απόλαυσε για τη θέση που κατέλαβε, έσβησαν ξαφνικά… Του έδωσαν 1000 ευρώ για να ζει στην Αθήνα, τα οποία αργότερα έγιναν 950 ευρώ και το 2013 έκανε μία επέμβαση και το 2015 είχε ακόμη έναν τραυματισμό στον οποίο δεν βοηθήθηκε από κανέναν.
Στην ηλικία των 28 ετών σταματάει τον αθλητισμό… Το πρόβλημα ήταν βιοποριστικό για το παιδί από το Μαυρομμάτι Θηβών που γυμναζόταν στην Αλίαρτο και τώρα ζει στη Θήβα. Για να βρει χρήματα δούλευε σε εταιρεία σεκιούριτι… Στην πόλη που ζει στη Θήβα είχε την αναγνωρισιμότητα, τιμήθηκε από ορισμένους, αλλά στο χωριό του το Μαυρομμάτι Θηβών δεν τον κάλεσαν ούτε στα εγκαίνια του κλειστού γυμναστηρίου που ξεκίνησε το 2002 και ολοκληρώθηκε το 2017!
Όμως στο μυαλό του Ολυμπιονίκη δεν ήταν οι τιμές αλλά η επιβίωση… Έρχεται ο γάμος του το 2018 και ένα παιδί το 2020.
Ο ίδιος μας λέει: «Ο Ολυμπιονίκης έχει μια προσωρινή δημοσιότητα γιατί μετά πέφτει στην πλήρη αφάνεια… Αυτό έγινε πιο έντονο όταν τα κίνητρα σταμάτησαν για τον αθλητισμό και έκανε αρκετούς αθλητές να απομακρυνθούν απ’ αυτόν. Για να φθάσει κάποιος σε έναν τελικό σε μια Ολυμπιάδα πρέπει να δώσει τον καλύτερο εαυτό του. Αναγκαζόμουν να γυμνάζομαι στο χωμάτινο γήπεδο της Αλιάρτου και αντί για εμπόδια πηδούσα θρανία και καρέκλες. Και η κατάργηση των προνομίων ήταν μια ταφόπλακα για όλους τους αθλητές και ένα αντικίνητρο για να ασχοληθούν με τον αθλητισμό. Τι να έκανα τις προσκλήσεις που μου έστελνε ο Σύλλογος Ολυμπιονικών αφού εγώ δεν είχα τα χρήματα να πηγαίνω στην Αθήνα».
*Και τελικά αλλάζει ο νόμος...
«Αλήθεια δεν το περίμενα ποτέ ότι μετά από 17 χρόνια θα άλλαζε ο νόμος για τους διακριθέντες αθλητές από τον αναπληρωτή υπουργό κ. Βρούτση. Ήμουν και τυχερός καθώς το 2012 ήρθα 7ος, αλλά λόγω ντοπαρισμένου αθλητή ανέβηκα στην 6η θέση και λαμβάνω τα προνόμια που θεσπίστηκαν. Αυτά είναι ένα χρηματικό πριμ που δε γνωρίζω το ποσό και μια θέση στον ευρύτερο δημόσιο τομέα. Ο νόμος Βρούτση αποκαθιστά σημαντικό μέρος της αδικίας, αλλά έπρεπε να φθάσει μέχρι και την 8η θέση. Ας ελπίσουμε στον επόμενο νόμο».
*Αν υπήρχε αυτός ο νόμος θα συνέχιζες στον αθλητισμό;
«Ναι γιατί θα είχα λύσει μέρος του βιοποριστικού προβλήματος, θα ήμουν πιο ήρεμος και θα είχα αφοσιωθεί όχι μόνο στο άθλημα, αλλά και θα πρόσφερα στην περιοχή μου ώστε να μεταλαμπαδεύσω τις γνώσεις μου και σε νέα παιδιά».
*Αν διοριστείς στο Δημόσιο σκέφτεσαι να γυρίσεις…
«Έχω δηλητηριαστεί η αλήθεια είναι… Κάθε πράγμα στον καιρό του. Ήθελα να συνεχίσω σαν αθλητής, να φθάσω ακόμα ψηλότερα ή να προσφέρω σαν προπονητής. Δεν ξεχνώ τη βοήθεια που μου έδωσε ο πρώτος μου προπονητής και πόσο με πίστεψε ο Θοδωρής Ξυδώνας… Στην Ολυμπιάδα είχα προπονητή τον Αντώνη Παπαδημητρίου που είχε και τον Γκατσιούδη, ο οποίος όμως δεν ήρθε μαζί μου στον Λονδίνο για να έχω τη βοήθειά του. Ήμουν απελπιστικά μόνος, αλλά αναδείχθηκα Ολυμπιονίκης».
*Στην περιοχή σου υπάρχει κάτι που να θυμίζει την επιτυχία σου;
«Δυστυχώς όχι, δε με κάλεσαν ούτε στα εγκαίνια των εγκαταστάσεων. Μου είπαν ότι δεν έστειλαν ούτε ατομικές προσκλήσεις. Δεν πειράζει… Μετά από 17 χρόνια αποκαταστάθηκε μια αδικία, ίσως αποκατασταθούν και άλλες...».
* * *
Για την ιστορία αναφέρουμε το άρθρο 11 του τρίτου αθλητικού νόμου Βρούτση: «Επιβραβεύονται οικονομικά και αποκτούν δικαίωμα διορισμού στο Δημόσιο -ως «εξαιρετικά διακριθέντες»- και οι αθλητές/τριες που κατέλαβαν από 4η έως 6η θέση σε Ολυμπιακούς Αγώνες (πέραν των μεταλλιούχων, που ισχύει έως σήμερα), αρχής γενομένης από τους ΟΑ «Λονδίνο 2012».
