Επεσε η «αυλαία» των Ολυμπιακών Αγώνων 2024

*Ραντεβού το 2028 στο Λος Αντζελες * Φαντασμαγορικό σόου στο Παρίσι * Τιμήθηκε η Ελλάδα

Πραγματοποιήθηκε χθες το βράδυ, η Τελετή Λήξης των 33ων Ολυμπιακών Αγώνων. Αμέσως μετά την είσοδο του Γάλλου προέδρου Εμανουέλ Μακρόν και του προέδρου της ΔΟΕ Τόμας Μπαχ, ακούστηκε ο Ύμνος της Γαλλίας, η περίφημη «Μασσαλιώτιδα», από την Orchester Divertimento του μαέστρου Ζάχια Ζιουανί, ενώ η γαλλική σημαία υψώθηκε προς την οροφή του Σταδίου από τη Γαλλία.

Ενώ εκείνη της Έναρξης των Αγώνων (26/7) έγινε για πρώτη φορά στην Ιστορία εκτός σταδίου, κατά μήκος του ποταμού Σηκουάνα με τη ναυτική παρέλαση των αθλητών, χθες η Τελετή Λήξης- η οποία χρειάστηκε 35 ημέρες πρόβας- επέστρεψε παραδοσιακά σε στάδιο και συγκεκριμένα στο «Stade de France».
Πιο σύντομη από την Τελετή Έναρξης, η Τελετή Λήξης ξεκίνησε στις 22:00 με την «επιστροφή» των αθλητών στο στάδιο, με την ελληνική ομάδα -παραδοσιακά- να μπαίνει πρώτη με σημαιοφόρους την Ευαγγελία Πλατανιώτη και τον Μανώλη Καραλή.
Συνολικά 205 σημαιοφόροι των συμμετεχόντων Ολυμπιακών αποστολών και εκείνοι της Ολυμπαικής ομάδας προσφύγων, εισήλθαν με τη σειρά τους στο στάδιο, παρελαύνοντας σε μια σκηνή που συμβολικά αναπαριστά έναν...επίπεδο κύκλο. Εννέα χιλιάδες αθλητές και συνοδοί βρέθηκαν στο κέντρο του αγωνιστικού χώρου, ως πρωταγωνιστές του προγράμματος.
«ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ ΤΟΥ ΠΑΡΙΣΙΟΥ»
Η Τελετή Έναρξης ξεκίνησε με εικόνες από το Παρίσι, την Τελετή Έναρξης, μεγάλες στιγμές από τούς Αγώνες και το τραγούδι «Κάτω από τον ουρανό του Παρισιού» από τη Ζαχό ντε Σαγκαζάν, με τη Χορωδία της Ακαδημίας Handel-Hendrix, στον Κήπο του Κεραμεικού, όπου βρίσκεται το αερόστατο με την Ολυμπιακή Φλόγα.
Ο ΒΩΜΟΣ ΕΣΒΗΣΕ ΜΟΛΙΣ Ο ΜΑΡΣΑΝ ΠΗΡΕ ΤΟ ΦΑΝΑΡΙ ΜΕ ΤΗΝ ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ ΦΛΟΓΑ
Ο Λεόν Μαρσάν, ο «βασιλιάς» της κολύμβησης στο Παρίσι 2024, με πέντε μετάλλια, τέσσερα εκ των οποίων χρυσά, ντυμένος με κοστούμι είναι εκείνος που ανέλαβε να μεταφέρει την Ολυμπιακή Φλόγα στο στάδιο από την καρδιά του Λούβρου.
Μόλις ο Γάλλος κολυμβητής πήρε στα χέρια του το φανάρι με την Ολυμπιακή Φλόγα το αερόστατο-βωμός σταμάτησε να λάμπει, μέχρι να λάμψει ξανά για τους Παραολυμπιακούς Αγώνες (28 Αυγούστου-8 Σεπτεμβρίου).
Η ΑΠΟΘΕΩΣΗ ΤΩΝ ΕΘΕΛΟΝΤΩΝ
Ακολούθησε η είσοδος των ανθρώπων που εκπροσώπησαν τους εθελοντές στους Αγώνες του Παρισιού. Ο αριθμός των εθελοντών ήταν απόλυτα μοιρασμένος σε άνδρες και γυναίκες, με το 20% να προέρχεται από 150 διαφορετικές χώρες.
Δέχθηκαν τις ευχαριστίες από τα νέα μέλη στην επιτροπή αθλητών (AC) της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής (ΔΟΕ), Άλισον Φέλιξ (ΗΠΑ, Στίβος), την Κιμ Μπούι (Γερμανία, Γυμναστική), την Τζέσικα Φοξ (Αυστραλία, Κάνοε) και τον Μάρκους Ντάνιελ (Νέα Ζηλανδία, Τένις), των οποίων η θητεία λήγει στους Ολυμπιακούς Αγώνες Μπρίσμπεϊν 2032.
Ήταν η στιγμή που τα φώτα στράφηκαν στους εθελοντές, πριν ...πέσει η νύχτα στο στάδιo.
Ο «ΧΡΥΣΟΣ ΕΞΕΡΕΥΝΗΤΗΣ», Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΗΜΑΙΑ ΚΑΙ Ο ΕΘΝΙΚΟΣ ΜΑΣ ΥΜΝΟΣ
Το «Stade de France» βυθίστηκε στο σκοτάδι για την έναρξη της παράστασης, που ονομάζεται «Records», «μεταφέροντας» θεατές και τηλεθεατές σε έναν άλλο κόσμο, με πρωταγωνιστή χαρακτήρα τον «χρυσό εξερευνητή».
Κατεβαίνοντας από την οροφή του σταδίου ο «χρυσός εξερευνητής», εμπνευσμένος, από πολλές αναφορές από τη γαλλική ιστορική κληρονομιά, ξεκινώντας από την ιδιοφυΐα της Βαστίλης, καθώς και από πλάσματα της επιστημονικής φαντασίας και βιντεοπαιχνίδια.
Στην εκεί εξερεύνησή του παραδόθηκε η ελληνική σημαία υπό το άκουσμα του εθνικού μας ύμνου.
«Καθώς η αρχαία Ελλάδα ήταν ένας χώρος ανακάλυψης για τον Πιερ ντε Κουμπερντέν και τους συνεργάτες του όταν ανακάλυψε και αναβίωσε τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Έτσι γεννήθηκε η ιστορία μας, ο χαρακτήρας μας βοήθησε άλλους εξερευνητές να ξυπνήσουν τα απομεινάρια των Αγώνων και να τα ξαναχτίσουν, γιατί μια μέρα η ανθρωπότητα δημιούργησε αυτό το μνημείο και αξίζει να συνεχίσουμε να το κρατάμε ζωντανό. Τότε εμφανίστηκε ο τίτλος της τελετής: Ρεκόρ, με την τιμητική έννοια των αθλητικών κατορθωμάτων», ανάφεραν οι διοργανωτές.
Στη συνέχεια ακούστηκαν αποσπάσματα από το Ολυμπιακό συνέδριο του Παρισιού για την αναβίωση των Ολυμπιακών Αγώνων, στις 16 Ιουνίου 1894, στη Σορβόννη, με πρωτοβουλία του Πιερ ντε Κουμπερντέν, και από την ανακοίνωση της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής τον Οκτώβριο 1894:
«Οι Ολυμπιακοί Αγώνες θα είναι διεθνείς αγώνες, πραγματικά παγκόσμια πρωταθλήματα, στα οποία θα εκπροσωπούνται όλα τα αθλήματα και οι σωματικές ασκήσεις που ασκούνται σήμερα, όπως οι Ολυμπιάδες της Αρχαίας Ελλάδας.
Θέλουμε να πάρουμε από αυτό το μοντέλο των παλαιών αγώνων της Ολυμπίας, τη διπλή αρχή της ομοσπονδίας και της περιοδικότητας. Θα γίνουν το 1896 στην Αθήνα, το 1900 στο Παρίσι και μετά κάθε τέσσερα χρόνια στις διάφορες πρωτεύουσες του Σύμπαντος.
Θα θυμόμαστε επίσης ότι δυνάμει ενός νόμου που τηρούνταν πάντα με θρησκευτικό δεσμό, η εποχή των Ολυμπιακών Αγώνων ήταν εποχή ιερής εκεχειρίας για όλους τους Έλληνες.
Ας συγκεντρώσουμε τα διαφορετικά έθνη για τους φιλικούς αγώνες του αθλητισμού και είθε η πιστή τήρηση των κανόνων που διέπουν τα παιχνίδια μας να ανοίξει τις ψυχές τους σε αυτό το αίσθημα αμοιβαίου σεβασμού, που είναι το πρώτο θεμέλιο της διατήρησης της ειρήνης μεταξύ των λαών!»
Περισσότεροι από εκατό ερμηνευτές, ακροβάτες, χορευτές, ερμηνευτές τσίρκου μεταμόρφωσαν το στάδιο σε μια γιγάντια σκηνή συναυλιών.
Τα κοστούμια, εξ ολοκλήρου ανακυκλωμένα από τον Κέβιν Γκερμανιέρ (εκτός από τα ρούχα των σταρ που ντύθηκαν από τον χορηγό Dior), θα είναι στην παλέτα χρυσού, μαύρου και στρας.
Υπεύθυνη για τη μουσική συνοδεία της παράστασης ήταν η συμφωνική ορχήστρα Divertimento, με τα παιδιά της σχολής master του Fontainebleau.
Ακολούθησαν ομιλίες και η παράδοση στο Λος Άντζελες, την πόλη που θα φιλοξενήσει τους επόμενους Θερινούς Αγώνες το 2028, 44 χρόνια μετά τη διοργάνωση του 1984.
Μια παράσταση διάρκειας περίπου δώδεκα λεπτών που σχεδίασε ο Μπεν Γουίνστον, Βρετανός παραγωγός και σκηνοθέτης, ο οποίος στα 42 του χρόνια έχει ήδη λάβει 13 βραβεία Emmy στην καριέρα του.
Η τραγουδίστρια Γκαμπρέλα Γουίλσον, γνωστή και ως H.E.R, τραγούδησε τον αμερικανικό ύμνο, ενώ ο Τομ Κρουζ σε μία νέα «Mission: Impossible» (επικίνδυνη αποστολή) μετέφερε την Ολυμπιακή σημαία από το Παρίσι στο Λος Άντζελες, με βίντεο που έχουν γυριστεί και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού.