Τον ρωτήσαμε για την τελετή και μας είπε τα ακόλουθα: «Οι Γάλλοι στην τελετή έναρξης βάλανε σε πρώτο πλάνο τα μνημεία και την ιστορία του Παρισιού και όχι τον αθλητισμό, με αποτέλεσμα η τελετή έναρξης της Αθήνας, που ήταν πιο κοντά στον αθλητισμό, να υπερέχει σε σχέση με αυτό που παρουσιάστηκε».
Όμως, εκεί που στάθηκε ο Νίκος Λεπενιώτης ήταν ο τρόπος με τον οποίο πήγε στην κερκίδα, λέγοντας: «Υπήρχαν τρομερά προβλήματα στην εξυπηρέτηση του κόσμου, καθώς για λόγους ασφαλείας είχε αποκλειστεί το μισό Παρίσι. Να φανταστεί κανείς ότι για να φθάσουμε στον χώρο της τελετής, έπρεπε να περπατήσουμε 15 χιλιόμετρα. Για να μπορέσουμε να μπούμε στον οριοθετημένο χώρο.
Αν προσθέσουμε και το γεγονός ότι επί 3,5 ώρες έβρεχε, καταλαβαίνει κανείς την ταλαιπωρία που υπήρξε. Χαλάλι όμως, όλα ξεχάστηκαν όταν είδα την ελληνική αποστολή να μπαίνει πρώτη με καραβάκι στην τελετή έναρξης που για πρώτη φορά έγινε εκτός γηπέδου, σε ένα ποτάμι. Και πρωτοποριακή ιδέα για την Ολυμπιακή φλόγα ήταν η χρήση αερόστατου αντί για βωμό».
Και πρόσθεσε… «Μήπως εμείς ως Λαρισαίοι είναι ευκαιρία, όπως έκαναν οι Παριζιάνοι με το ποτάμι τους, να εκμεταλλευτούμε τον Πηνειό...».