Εκεί, η Ρεάλ Μαδρίτης, το «ιερό τέρας» του Champions League, με τα πολλά και διάσημα αστέρια της, προτάσσεται ως υπερ-φαβορί στον τελικό της κορυφαίας διοργάνωση συλλόγων στον κόσμο (22:00 MEGA), απέναντι στην Μπορούσια Ντόρτμουντ, αουτσάιντερ -με το μικρότερο μπάτζετ-, που όμως δεν δείχνει διατεθειμένη να εγκαταλείψει το γλυκό «όνειρο» να πετύχει το αδιανόητο.
Η «ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ»
Η «βασίλισσα» των ευρωπαϊκών διοργανώσεων «παραδίδει» τον επίλογό της στο Λονδίνο, έναν χρόνο μετά την πρώτη στέψη της Μάντσεστερ Σίτι, στην Κωνσταντινούπολη, η οποία έγινε μετά από μια σκληρή μάχη με μια άλλη απρόσμενη φιναλίστ, την Ίντερ.
Σήμερα, η λίστα με τα έπαθλα, η δυναμική, η ομάδα και το μπάτζετ κλίνουν υπέρ των Ισπανών της Ρεάλ Μαδρίτης, του πιο επιτυχημένου συλλόγου στην ιστορία με δεκατέσσερα στέμματα, συμπεριλαμβανομένων πέντε που κέρδισαν τα τελευταία δέκα χρόνια.
Ο «ΛΕΥΚΟΣ ΟΙΚΟΣ»
Ο «Λευκός Οίκος», που καθοδηγείται από νεαρά ταλέντα (Τζουντ Μπέλιγχαμ, Ροντρίγκο, Βινίσιους...) και σπουδαίους βετεράνους (Νάτσο, Τόνι Κρόος, Λούκα Μόντριτς...), σκοπεύει να επιστρέψει στον θρόνο στο τέλος μιας σεζόν σχεδόν τέλειας, με μόνο δύο ήττες σε 54 αγώνες.
Η Ρεάλ του Κάρλο Αντσελότι δεν είναι ποτέ τόσο δυνατή όσο όταν ακούγεται ο ύμνος του Champions League, η αγαπημένη της διοργάνωση.
Για να φτάσουν στο Λονδίνο, οι Μαδριλένοι ισοφάρισαν δύο φορές κόντρα στη Μάντσεστερ Σίτι (3-3) στον πρώτο αγώνα των προημιτελικών, κράτησαν δυνατά τα νεύρα τους στον επαναληπτικό (1-1, 4-3 πέναλτι), κράτησαν την Μπάγερν υπό έλεγχο στο Μόναχο ( 2-2) στη συνέχεια επικράτησαν των Γερμανών στη ρεβάνς (2-1) με δύο πολύ γκολ που ήρθαν αργά.
«ΟΝΕΙΡΟ» ΕΝΑΝΤΙΟΝ «ΑΠΟΣΤΟΛΗΣ»
Παρόλα αυτά, η Ντόρτμουντ δεν θέλει να το βάλει στα πόδια στο Γουέμπλεϊ. Εκείνο που θα προσπαθήσει είναι να κοιτάξει στα μάτια τη Ρεάλ Μαδρίτης.
«Παίζουμε ενάντια σε μια ομάδα που είναι φτιαγμένη για να κερδίσει το Champions League, της οποίας η αποστολή είναι να κερδίσει το Champions League. Όταν έχουμε μια αποστολή να εκπληρώσουμε, μπορεί να τη χάσουμε. Έχουμε ένα όνειρο. Είναι η διαφορά μεταξύ ενός ονείρου και ενός αποστολή», είπε ο Έντιν Τέρζιτς.
Ο προπονητής της Ντόρτμουντ γνωρίζει ότι η φλόγα του πάθους μπορεί να κάψει τα φτερά πολύ ισχυρότερων αντιπάλων. Άλλωστε, η Μπορούσια του κυριάρχησε στο «γκρουπ του θανάτου» (Παρί Σεν Ζερμέν, Μίλαν, Νιούκαστλ) πριν αποκλείσει την Ατλέτικο Μαδρίτης του Αντουάν Γκριεζμάν και την Παρί Σεν Ζερμέν του Κιλιάν Μπαπέ.
«Είναι η απόλυτη πρωταθλήτρια στην ιστορία του ποδοσφαίρου και σε αυτή τη διοργάνωση, που μας περιμένει», συνόψισε ο 41χρονος Γερμανός. «Είμαι απόλυτα πεπεισμένος ότι σε έναν αγώνα όλα είναι πιθανά» και αν κάποιος το έδειξε αυτή τη σεζόν, «ήμασταν εμείς», συνέχισε.
Η Ρεάλ Μαδρίτης κέρδισε τους τελευταίους οκτώ ευρωπαϊκούς τελικούς της, η τελευταία της αποτυχία χρονολογείται από το 1981, «αλλά όλα αυτά δεν μετράνε», επέμεινε ο προπονητής της Ντόρτμουντ, πέμπτης στην τελευταία Bundesliga.
ΑΠΟ ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΜΕ ΤΟ ΠΟΥΛΜΑΝ ΟΠΑΔΩΝ ΣΤΗΝ ΑΚΡΗ ΤΟΥ ΠΑΓΚΟΥ
Η Ντόρτμουντ, ένας ιστορικός σύλλογος από το βιομηχανικό Ρουρ, δεν είχε γεύση από τη χαρά των κορυφών. Δύο φορές έφτασε στον τελικό, τη μία νίκη (3-1) τη Γιουβέντους το 1997 την άλλη έχασε (2-1) το 2013 από την Μπάγερν.
Μάλιστα η τελευταία φορά, ήταν και τότε στο Γουέμπλεϊ και ο νεαρός Τέρζιτς, 30 ετών τότε, είχε ταξιδέψει με το πούλμαν των οπαδών.
Μπέλιγχαμ, το σύμβολο, το «κιτρονόμαυρο τείχος» και η «σύγκρουση δύο κόσμων»
Αυτή τη φορά, ο προπονητής θα βρίσκεται στην άκρη του γηπέδου, με το θορυβώδες «κιτρινόμαυρο τείχος» να βρίσκεται πίσω του.
«Η ιστορία της Ρεάλ Μαδρίτης κάνει αυτόν τον τελικό ακόμα μεγαλύτερο για εμάς», δήλωσε ο επιθετικός Νίκλας Φούλκρουγκ. Όμως «είμαστε φαβορί στις κερκίδες», πρόσθεσε σε συνέντευξή του στην ισπανική εφημερίδα «Marca».
Η «καυτή» εξέδρα της Ντόρτμουντ σίγουρα δεν μπορεί από μόνη της να ματαιώσει τα σχέδια της Ρεάλ, μιας μηχανής που κερδίζει χρόνο με τον χρόνο, ικανή να καλύψει το κενό που άφησε ο Καρίμ Μπενζεμά με την αποχώρησή του, χωρίς να …ανοίξει μύτη.
Η αποχώρηση στη Σαουδική Αραβία της «Χρυσής Μπάλας του 2022», πρώην αρχηγού και υπερ-σκόρερ, δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια μακρινή ανάμνηση για τους Μαδριλένους οπαδούς, που πλέον έχουν μάτια τώρα μόνο για τον Τζουντ Μπέλινγκχαμ.
Στα 20 του χρόνια, ο Άγγλος διεθνής μέσος συμβολίζει την αθλητική και οικονομική δύναμη της Ρεάλ, ικανή να διαθέσει περισσότερα από 100 εκατομμύρια ευρώ για να τον αποκτήσει, όσο τα όρια της Μπορούσια, δικό της από το 2020 έως το 2023, «ανίκανη» όμως να συγκρατήσει άλλο ένα τόσο μεγάλο ταλέντο.
Δύο κόσμοι συγκρούονται στο Γουέμπλεϊ και μόνο ένας θα θριαμβεύσει. Αυτός της Ρεάλ για άλλη μια φορά; Ή αυτό της Ντόρτμουντ, για μια -δεύτερη-φορά;
Διαιτητής: Σλάβκο Βίντσιτς (Σλοβενία)
Πιθανές συνθέσεις:
Ντόρτμουντ (Έντιν Τέρζιτς): Κόμπελ-Ριέρσον, Χούμελς, Σλότερμπεκ, Μάατσεν-, Τσαν-, Σάμπιτσερ, Μπραντ-Σάντσο, Αντεγέμι-Φούλκρουγκ
Ρεάλ Μαδρίτης (Κάρλο Αντσελότι): Κουρτουά-Καρβαχάλ, Νάτχο, Ρούντιγκερ, Μεντί-Βαλβέρδε, Κρόος, Καμαβίνγκα, Μπέλινγκχαμ-Ροντρίγκο, Βινίσιους Τζούνιορ.
Ο δημοσιογράφος που επινόησε τον θεσμό
H ιστορία του Κυπέλλου Πρωταθλητριών που από το 1992 έγινε Champions League είναι...γραμμένη από έναν αθλητικό δημοσιογράφο, τον Γάλλο Γκαμπριέλ Ανό.
Έγινε δημοσιογράφος επειδή δεν έγινε ποδοσφαιριστής, αυτό το κατάφερε, αλλά γιατί δεν μπόρεσε να συνεχίσει το ποδόσφαιρο.
Φαίνεται ότι, σε αντίθεση με τους περισσότερους, ο Ανό τα πήγαινε καλά: έπαιξε για την Τουρκουέν, έναν σύλλογο που έφτασε στα ημιτελικά του Κυπέλλου Γαλλίας το 1921), ενώ αγωνίστηκε για 12 παιχνίδια για την εθνική ομάδα της Γαλλίας. Αλλά έπρεπε να αποχωρήσει, όπως αναφέρει χαρακτηριστικά σε σχετικό της άρθρο η εφημερίδα της Αργεντινής «Ole».
Ο ΠΡΩΤΟΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ, Η ΔΡΑΠΕΤΕΥΣΗ ΚΑΙ ΤΟ ΑΤΥΧΗΜΑ ΠΟΥ ΤΟΝ… ΕΚΑΝΕ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟ
Είχε έναν καλό λόγο: τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Λάτρης της αεροπορίας, μόλις ξέσπασε η σύγκρουση, εντάχθηκε στον στρατό της αντίστασης, ξεχωρίζοντας ως μάχιμος πιλότος, δραπετεύοντας ακόμη και από ένα γερμανικό στρατόπεδο φυλακών. Αλλά αργότερα, αφού γλίτωσε από τις σφαίρες και τις βόμβες, χτύπησε σοβαρά το πόδι του σε αεροπορικό δυστύχημα και έφυγε οριστικά από τα γήπεδα.
Κουβαλώντας απογοήτευση αποφάσισε και έγινε αθλητικός δημοσιογράφος. Εργάστηκε σε εφημερίδες όπως η «Le Miroir des Sports» και η «L’Auto», μια εφημερίδα διάσημη για το ότι τυπωνόταν σε κίτρινες σελίδες (καινοτομία τη δεκαετία του 1920) και ότι ήταν η κινητήρια δύναμη πίσω από τον περίφημο ποδηλατικό Γύρο της Γαλλίας.
ΞΕΚΙΝΗΜΑ ΜΕ ΤΗ «L’ EQUIPE»
Όταν αυτή η γαλλική εφημερίδα έκλεισε τις πόρτες της το 1944, αφού πουλήθηκε σε μια γερμανική κοινοπραξία και άρχισε να τυπώνει σχόλια ευνοϊκά για τη ναζιστική κατοχή, ο Ανό συνέχισε να εργάζεται, όπως οι περισσότεροι από τους συναδέλφους του στην έκδοση, αυτή που διαδέχθηκε την «L’Auto», την περίφημη «L’Equipe», μια εφημερίδα που ιδρύθηκε το 1946 που ξεκίνησε σε ένα μικρό διαμέρισμα μπροστά από τα γραφεία της «L’Auto» και με τα χρόνια έγινε η «crème de la crème» της αθλητικής δημοσιογραφίας.
ΟΤΑΝ ΖΗΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΠΑΡΑΙΤΗΣΗ
Από τη στήλη του στην «L’ Equipe», ο Γκαμπριέλ Ανό ξεχώριζε για τη διαύγεια του στην ανάλυση αγώνων, αλλά και για τη σκληρή επίθεση στους προπονητές. Ειδικά απέναντι στον προπονητή της Γαλλίας. Και μάλιστα ζήτησε την αποχώρησή του, με μία ιδιαιτερότητα: ο Γκάμπριελ Ανό ζήτησε την παραίτηση του Γκάμπριελ Ανό.
Πώς συνέβη αυτό; Ο χρόνος του ως ποδοσφαιριστής της εθνικής ομάδας και η μεγάλη του ικανότητα να αναλύει αγώνες τον οδήγησαν να διοριστεί προπονητής της γαλλικής ομάδας μεταξύ 1945 και 1949, θέση που δεν τον εμπόδισε να συνεχίσει να είναι δημοσιογράφος της «L’ Equipe», δημιουργώντας έτσι το παράδοξο ότι έγραψε τα χρονικά των αγώνων της ομάδας που ο ίδιος διηύθυνε. Έτσι μετά από μια σκανδαλώδη ήττα με 5-1 από την Ισπανία, έγραψε ένα άρθρο ζητώντας τη δική του παραίτηση, την οποία υπέβαλε ώρες μετά τη δημοσίευση του άρθρου...
ΟΛΑ ΞΕΚΙΝΗΣΑΝ ΣΤΙΣ 13 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 1954
Γεγονός όμως είναι ότι εκτός από ποδοσφαιριστής, αεροπόρος, πιλότος μαχητικών, κρατούμενος σε γερμανικό στρατόπεδο, Γάλλος προπονητής και αθλητικός δημοσιογράφος, ο Γκαμπριέλ Ανό είχε χρόνο -και ενέργεια- να δημιουργήσει αυτό που είναι σήμερα το Champions League.
Όλα ξεκίνησαν στις 13 Δεκεμβρίου 1954: η πρωταθλήτρια αγγλικής πρώτης κατηγορίας Γουλβς υποδέχτηκε τη Χόνβεντ από την Ουγγαρία σε φιλικό. Λίγο πριν είχε ήδη υποδεχθεί τη Σπαρτάκ Μόσχας νικώντας την με 4-0. Νίκησε τη Χόνβεντ με 3-2, επιστρέφοντας από το 0-2, που έδωσε το έναυσμα για έναν δυνατό θριαμβευτικό αέρα στην Αγγλία. Ήταν η Χόνβεντ των Πούσκας, Κότσιτς, Τσίμπορ, η βάση της ουγγρικής ομάδας που μόλις ένα χρόνο πριν είχε νικήσει την Αγγλία με 6-3 στο Wembley, σε αυτό που ήταν γνωστό ως «ματς του αιώνα» (The Match of the Century). Άρα εκείνη η νίκη της αγγλικής ομάδας Γουλβς επί της Χόνβεντ, μιας ουγγρικής ομάδας, είχε άρωμα εκδίκησης. Με αυτόν τον τρόπο, ο Τύπος-στην προκειμένη περίπτωση ο αγγλικός-έκανε αυτό που κάνει πάντα μετά από μια νίκη. Η «Daily Mail» δεν είχε ενδοιασμούς ή επίθετα και, για τη νίκη σε δύο φιλικά, ανακήρυξε τη Γουλβς «παγκόσμια πρωταθλήτρια συλλόγου».
Η ΑΓΑΝΑΚΤΗΣΗ ΤΟΥ ΑΝΟ
Αυτός ο τίτλος προκαλεί αγανάκτηση στον Γκαμπριέλ Ανό, ο οποίος την επόμενη μέρα γράφει ένα φλογερό editorial στη «L’ Equipe», απαντώντας στη «Daily Mail»: «Πριν πουν ότι η Γουλβς είναι ανίκητη, θα έπρεπε να ταξιδέψουν στη Μόσχα και τη Βουδαπέστη. Επιπλέον, εκεί είναι άλλες μεγάλες ομάδες στην Ευρώπη όπως η Μίλαν ή η Ρεάλ Μαδρίτης Εφόσον τηρείται το καλό επίπεδο των ομάδων, θα έπρεπε να διεξαχθεί ένα παγκόσμιο πρωτάθλημα, ή τουλάχιστον ένα σε ευρωπαϊκό επίπεδο...».
Μέχρι τότε, υπήρχαν δύο διοργανώσεις συλλόγων σε ευρωπαϊκό επίπεδο: το Mitropa Cup, όπου συμμετείχαν σύλλογοι από την κεντρική και την ανατολική Ευρώπη και το Κύπελλο Λατίνων, που προωθήθηκε από την ισπανική ομοσπονδία, όπου αγωνίστηκαν ομάδες από τη νότια Ευρώπη.
ΤΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ ΤΟΥ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΥ, ΟΙ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΙ ΤΟΥ ΦΕΡΑΝ ΚΑΙ Ο ΟΡΟΣ ΤΗΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ
Η πρόταση του Ανό να διοργανωθεί ένα τουρνουά συλλόγων που καλύπτει όλη την Ευρώπη προσελκύει τον διευθυντή της «L’ Equipe», Ζακ Γκομπέ, έναν «μπον βιβέρ» που κατηγορείται για συνεργασία με τους Ναζί κατά τη διάρκεια της κατοχής, εκτός από οργανωτής του «Tour de France» και διάσημος για φορώντας ένα καπέλο, σακάκι σαφάρι και βερμούδες στο Παρίσι σαν να ήταν σε σαφάρι στην Αφρική.
Τότε ήταν που η εφημερίδα «L’ Equipe» άρχισε να σχεδιάζει το έργο για ένα ευρωπαϊκό τουρνουά συλλόγων.
«Ξεκινήσαμε να εργαζόμαστε για να δούμε αν οι ομοσπονδίες θα ενδιαφερθούν για τη δημιουργία του πρωταθλήματος. Η Ρεάλ Μαδρίτης ενδιαφερόταν. Ωστόσο, στην αρχή, η Μπαρτσελόνα δεν ενδιαφέρθηκε», δήλωσε ο Ζακ Φεράν, συντάκτης της «L’ Equipe» και το περιοδικό «Panenka».
«Μου εμπιστεύτηκαν», συνέχισε ο Φεράν «τον νεότερο από όλους τους δημοσιογράφους, να γράψω τους μελλοντικούς κανονισμούς του Ευρωπαϊκού Κυπέλλου. Δεν κράτησα ποτέ αντίγραφο αυτού του εγγράφου. Στείλαμε τους κανονισμούς σε όλες τις χώρες και, τον Μάρτιο του 1955, ο Γκαμπριέλ Ανό και εγώ συμμετείχαμε, στη Βιέννη, σε αυτό που θα μπορούσαμε να θεωρήσουμε το πρώτο συνέδριο της νεογέννητης UEFA, με τις διάφορες ομοσπονδίες της. Ήρθαν από την Ισπανία οι βασικοί ηγέτες της Ρεάλ Μαδρίτης, Σαντιάγο Μπερναμπέου και Ραϊμούντο Σαπόρτα. Έτσι, μαζί με άλλους αρχηγούς, δημιουργήσαμε το τουρνουά όταν κανείς δεν ήθελε να το διοργανώσει. Βάλαμε τις βάσεις για τη διοργάνωση 1955-56, όπου εξηγήσαμε, για παράδειγμα, ότι πρέπει να παίζεται Τετάρτη, αφού τις Κυριακές γίνονταν εθνικοί αγώνες».
ΜΕ 16 ΟΜΑΔΕΣ Η ΠΡΩΤΗ ΔΙΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΝΙΚΗΤΡΙΑ ΗΤΑΝ Η ΡΕΑΛ ΜΑΔΡΙΤΗΣ
Η πρώτη διοργάνωση του Κυπέλλου Πρωταθλητριών Ευρώπης, που σήμερα λέγεται Champions League, παίχτηκε εκείνη τη σεζόν 1955-56. Συμμετείχαν 16 ομάδες και πρωταθλήτρια -όπως σχεδόν πάντα- ήταν η Ρεάλ Μαδρίτης με κορυφαίο τον Αλφρέντο Ντι Στέφανο, που κέρδισε στον τελικό τη γαλλική Σταντ Ρενς με 4-3.
Ο ΑΝΟ «ΕΦΥΓΕ» ΞΕΧΑΣΜΕΝΟΣ, Ο «ΠΙΟ ΔΙΑΣΗΜΟΣ ΡΕΠΟΡΤΕΡ» ΚΑΙ Ο ΖΑΚ ΣΙΡΑΚ
Ο Γκάμπριελ Ανό, ο «εφευρέτης» του Κυπέλλου Πρωταθλητριών/Champions League, πέθανε τον Αύγουστο του 1968, σε ηλικία 78 ετών, σχεδόν ξεχασμένος. Ο Ζακ Φεράν, ο άλλος συντάκτης της «L’ Equipe» που έδωσε επίσης ώθηση στο τουρνουά, πέθανε τον Φεβρουάριο του 2019, στο Παρίσι. Ήταν 98 ετών και το 1999 είχε πάρει τον τίτλο του πιο διάσημου ρεπόρτερ ποδοσφαίρου στον κόσμο από τον Γιόχαν Κρόιφ. Ο Ζακ Γκομπέ, διευθυντής της εφημερίδας, πέθανε το 2000, σε ηλικία 95 ετών. Στην κηδεία του παρευρέθηκε ο Γάλλος πρόεδρος Ζακ Σιράκ.
Στη λίστα και η ΑΕΛ
Δύο ελληνικές ομάδες, ο Ολυμπιακός (23ος) και ο Παναθηναϊκός (32ος), βρίσκονται στην κατάταξη των κορυφαίων συλλόγων στην Ιστορία του Κυπέλλου πρωταθλητριών/Champions League, στο διάστημα 1955-2023, όπως την παρουσιάζει η ιστοσελίδα της UEFA.
Ανάμεσά τους και η ΑΕΛ που αγωνίσθηκε στον θεσμό την περίοδο 1988-89 και αντιμετώπισε την Ξαμάξ. Στον πρώτο αγώνα κέρδισε με 2-1 στη ρεβάνς ηττήθηκε με το ίδιο σκορ και στη διαδικασία των πέναλτι έχασε με 3-0.
Ο Ολυμπιακός έχει 35 συμμετοχές, 186 αγώνες (66 νίκες-36 ισοπαλίες-84 ήττες), με 222-283 γκολ και 167 βαθμούς. Ο Παναθηναϊκός έχει 28 συμμετοχές, 157 αγώνες (49 νίκες, 45 ισοπαλίες, 63 ήττες), 182-214 γκολ και 143 βαθμούς.
Παράλληλα, ακόμη τρεις ελληνικές ομάδες βρίσκονται στον κατάλογο των συνολικά 526 συλλόγων της κατάταξης:
ΑΕΚ-74η: 16 συμμετοχές-74 αγώνες (18-12-34),79-118 γκολ, 58 βαθμοί
ΠΑΟΚ-137ος: 9 συμμετοχές-28 αγώνες (6-9-13), 36-49 γκολ, 21 βαθμοί
ΑΕΛ-373η: 1 συμμετοχή-2 αγώνες (1-0-1), 3-3 γκολ, 2 βαθμοί.
Στην κορυφή βρίσκεται η Ρεάλ Μαδρίτης: 53 συμμετοχές-14 τίτλοι-475 αγώνες (285-81-109), 1047-517 γκολ και 651 βαθμοί. Στην πρώτη τριάδα βρίσκονται ακόμη Μπάγερν Μονάχου (534 βαθμοί) και Μπαρτσελόνα (470), ενώ την 10άδα συμπληρώνουν: 4η: Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ (389), 5η: Γιουβέντους (376), 6η: Λίβερπουλ (334), 7η: Μίλαν (330), 8η: Μπενφίκα (327), 9η: Πόρτο (303) και 10ος: Άγιαξ (288).
