* Του Βάσου Π. Καραμπίλια
Η τεράστια ανάπτυξη και η οικονομική άνθηση του θεσμού του Αθλητισμού, τις τελευταίες δεκαετίες στην Ελλάδα, αποτέλεσε την αιτία, ούτως ώστε πολλοί άνθρωποι, να επιδιώξουν να ασχοληθούν με τον χώρο του Αθλητικού Επιχειρείν και της εκπροσώπησης αθλητών. Δυστυχώς όμως, αρκετοί εξ’αυτών, ήταν ακατάλληλοι για τη θέση που κατείχαν, με αποτέλεσμα μόνο κακό να κάνουν σε έναν ήδη πολύπαθο χώρο.
Στον χώρο του ποδοσφαίρου, με επίσημα στοιχεία της FIFA, έχουν δοθεί άδειες εκπροσώπων αθλητών (agents) σε περίπου 5.800 άτομα. Από την επόμενη μάλιστα χρόνια, υπάρχει η σκέψη να περιορισθεί ή και να σταματήσει η αδειοδότηση, καθώς έχει γίνει αντιληπτό ότι τα ποσά, που σπαταλούνται είναι υπέρογκα και δυστυχώς τις περισσότερες φορές, προκύπτουν, όχι μέσω της νομίμου οδού. Εξάλλου δεν είναι τυχαίο ότι η FIFA επιτάσσει δια των κανονισμών της, η εκπροσώπηση αθλητών να γίνεται και από δικηγόρους. Στην Ελλάδα η κατάσταση είναι σύνθετη και ακόμη πρωτόγονη, καθώς υπάρχει η ερασιτεχνική αντίληψη κατά την οποία όλοι μπορούν να ασχολούνται με όλα. Υπάρχουν άνθρωποι, που δραστηριοποιούνται στον χώρο της εκπροσώπησης αθλητών, με ή χωρίς την απαραίτητη άδεια, αν και κάτι τέτοιο επιβάλλουν, τόσο η εγχώρια, όσο και οι Διεθνείς Ομοσπονδίες δια των κανονισμών τους (59 agents επίσημα αναφέρει η Ε.Π.Ο), με σκοπό τη σύναψη συμφωνιών μεταξύ αθλητών ή προπονητών, με Αθλητικές Ανώνυμες Εταιρίες ή και το αντίθετο. Δυστυχώς όμως αρκετοί θεώρησαν ότι η σπουδαία ενασχόληση με την παροχή υπηρεσιών σε αθλητές, είναι άκρως συνυφασμένη μόνο με αυτό που λέγεται «δημόσιες σχέσεις» και τίποτα άλλο.
Ο θεσμός του σύγχρονου «Αθλητικού Agency» στην Ελλάδα, βρίσκεται ακόμη σε βρεφικό επίπεδο σε σχέση με το εξωτερικό, όπου οι εταιρείες, που δραστηριοποιούνται στον χώρο του Sports Management επιχειρούν, πέραν όλων των άλλων υπηρεσιών, να πουλήσουν διαφημιστικά πακέτα, να εξασφαλίσουν μεγάλες χορηγίες, να κλείσουν συμφωνίες για τηλεοπτικά δικαιώματα και διαφημιστικές πινακίδες, να μεσολαβήσουν για περιοδείες και φιλικά παιχνίδια αλλά και να εξασφαλίσουν την αξιοποίηση των εμπορικών δικαιωμάτων των πιο αναγνωρίσιμων και δημοφιλών αθλητών. Οικονομικά στοιχεία επίσημα δεν υπάρχουν στη χώρα μας, καθώς παρατηρείται στην πραγματικότητα τεράστια αναντιστοιχία του ποσού αμοιβής ενός μάνατζερ, από το πραγματικό ποσό, που κατατίθεται στον τραπεζικό του λογαριασμό. Μάλιστα δεν είναι λίγοι εκείνοι, που συχνά έρχονται αντιμέτωποι με τη Δικαιοσύνη αλλά και το Σώμα Δίωξης Οικονομικού Εγκλήματος (ΣΔΟΕ), καταρρακώνοντας ακόμη περισσότερο τον θεσμό.
Ακούγεται ως σύνηθες και ως κάτι απλό, να γίνεται η εκπροσώπηση αθλητών κατά τη διάρκεια διαπραγματεύσεων αλλά και η γενικότερη παροχή υπηρεσιών, από ανθρώπους, που δεν έχουν την παραμικρή σχέση με τον αθλητισμό και που για κάποιους εξ’ αυτών, η ποιότητα της επαγγελματικής τους πορείας, είναι αμφιβόλου προελεύσεως. Μεγάλο μερίδιο ευθύνης κατέχουν όμως και οι ομάδες, που τείνουν να εμπιστευτούν ανθρώπους αμφιβόλου ποιότητος, για την κατάρτιση κάποιας συμφωνίας, ενώ εξαρχής όφειλαν να κάνουν τις ορθές επιλογές. Η ενασχόληση ανθρώπων, χωρίς την παραμικρή επιστημονική κατάρτιση, με ένα τόσο σημαντικό εγχείρημα, όπως είναι οι διαπραγματεύσεις, με στόχο την υπογραφή συμβολαίων, με νομικό κυρίως περιεχόμενο, (αφού ο Αθλητικός Νόμος 2725/1999 ΦΕΚ 121- 17/6/1999 και οι τροποποιήσεις του, αλλά και οι Διεθνείς και Εγχώριοι αθλητικοί νομοθετικοί κανόνες, επιβάλλεται να βρίσκουν εφαρμογή με στόχο την προστασία των μερών), είναι το λιγότερο επικίνδυνο, για το μέρος, που εκείνοι εκπροσωπούν. Το αν η ύπαρξη τέτοιου είδους ανθρώπων στον ελληνικό αθλητικό χώρο αποτελεί την εξαίρεση ή τον κανόνα δεν θα το κρίνω εγώ.
Μια οργανωμένη κοινωνία, πρέπει να έχει νόμους και κανονισμούς πάνω στους οποίους δομείται αλλά και ελέγχεται κάθε πράξη και δραστηριότητα. Στη χώρα μας επιβάλλεται να αρχίσει και ο πολύπαθος χώρος του αθλητισμού να εκπροσωπείται από ανθρώπους, που τον έχουν σπουδάσει, τον έχουν εφαρμόσει ως στάση ζωής, τον έχουν ζήσει και κυρίως τον αγαπούν, εγκαθιδρύοντας μια διαφορετική νοοτροπία και κουλτούρα για το καλό όλων των μερών. Η παροχή ολοκληρωμένων και με υψηλό επαγγελματικό προφίλ, υπηρεσιών σε έναν αθλητή ή ένα προπονητή, πέρα από νομική, πρέπει να αποτελεί και ηθική υποχρέωση, όσων διοικούν τον χώρο του Αθλητισμού. Αυτό οφείλουμε να το αντιληφθούμε πριν είναι αργά.
* Ο Βάσος Π. Καραμπίλιας είναι δικηγόρος Αθηνών
Αθλητικό Δίκαιο-MBA in Sports Management
