Ο κορονοϊός αλλάζει τη μεταγραφική αγορά από τις τιμές έως τις στρατηγικές

20-25% ΛΙΓΟΤΕΡΗ Η ΑΞΙΑ ΤΩΝ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΣΤΩΝ

Η κατάσταση έκτακτης ανάγκης που επέφερε η πανδημία του κορονοϊού θα λήξει σε λίγους μήνες, όταν το ποδόσφαιρο θα βρίσκεται κοντά στο άνοιγμα της μεταγραφικής περιόδου.

Πιθανώς με ένα νέο σενάριο, πάντως, δεδομένου ότι οι έμμεσες επιπτώσεις του Covid-19 θα επηρεάσουν επίσης τις διαπραγματεύσεις. Αυτό είναι αναπόφευκτο, όπως αναπόφευκτο είναι ότι το ποδόσφαιρο, το σύνολο του ποδοσφαίρου, υφίσταται οικονομική ζημία. Αυτή τη στιγμή είναι δύσκολο να γίνουν αξιόπιστες προβλέψεις για το ύψος αυτής της ζημίας, αν και το μόνο βέβαιο είναι ότι οι σύλλογοι και τα πρωταθλήματα θα χάσουν μέρος των ετήσιων εσόδων τους.
Ένα πράγμα είναι βέβαιο όμως και σχεδόν όλοι οι εμπειρογνώμονες συμφωνούν σε αυτό: οι τιμές των μεταγραφών θα πέσουν, ίσως και δραστικά. Απλή λογική, αφού φτωχότερες ομάδες σημαίνει φτωχότερη αγορά. Αν οι εκτιμήσεις των τελευταίων ετών έχουν φθάσει σε επίπεδα στρατοσφαιρικά, σύμφωνα με τα οποία ένας επιθετικός υψηλού επιπέδου μπορεί να αξίζει μεταξύ 80 και 150 εκατομμυρίων ευρώ (π.χ. Ικάρντι, Λουκάκου, Γκριζμάν, Ζοάο Φέλιξ), το προσεχές καλοκαίρι θα είναι πολύ δύσκολο να σκεφτεί κανείς ότι μπορεί να υπερβεί αυτό το ποσό. Αυτές τις ημέρες άτυπων συνομιλιών, οι μάνατζερ και οι αθλητικοί διευθυντές υπολογίζουν σε 20-25% λιγότερο την αξιολόγηση των μεταγραφών.
Το οποίο μπορεί να δημιουργήσει μερική εμπλοκή της αγοράς, επειδή υποτίμηση των μεταγραφών αυξάνει τον κίνδυνο απώλειας κεφαλαίου: εάν έχω έναν παίκτη που αξίζει 10 εκατομμύρια και η πραγματική αξία του πριν από τον ιό ήταν 12 (επιτρέποντας έτσι ένα κεφαλαιακό κέρδος σε περίπτωση πώλησης), θα μπορούσε τώρα να αξίζει μόνο 8 και συνεπώς να προκαλέσει ζημία.
Συμφέρει λοιπόν να πωληθεί; Ίσως όχι ή, τουλάχιστον, μόνο αν ήταν πραγματικά απαραίτητο. Να αγοράσεις; Αν υπάρχει ρευστότητα, που λίγες ομάδες τη διαθέτουν, μπορεί να είναι βολικό, εάν η αγορά πρέπει να χρηματοδοτηθεί με πωλήσεις, τότε το πρόβλημα επιστρέφει πάλι σε αυτόν που πουλάει.
Ποιος λοιπόν μπορεί να επωφεληθεί από αυτή την κατάσταση; Οι πιο πλούσιοι σύλλογοι και χωρίς οικονομικά προβλήματα θα μπορούσαν σίγουρα, αλλά με δύο κινδύνους: να αυξηθεί υπερβολικά το ρόστερ (υπάρχει πάντα η λίστα των 25 δηλωμένων σε πρωτάθλημα και Κύπελλο) και να επιβαρυνθεί ο ισολογισμός τους, με συνέπεια απώλειες λόγω επιβεβλημένων πωλήσεων.
Το παράδειγμα της Μάντσεστερ Σίτι είναι πρόσφατο άλλωστε, για να σκεφτεί κανείς ότι οι μεγιστάνες θα κάνουν αστεία με τη φωτιά, ακόμη κι αν η UEFA έδινε αρκετές εξαιρέσεις στο Financial Fairplay.
Σίγουρα οι σύλλογοι θα αντιμετωπίσουν μια μεγάλη μεταγραφική αγορά ανταλλαγών, στην οποία η αξιολόγηση του παίκτη είναι αυθαίρετη και επομένως μπορούν να σωθούν από τη ζημία. Και είναι πολύ πιθανό ότι «μικρές» ομάδες για να καλύψουν τις απώλειες που οφείλονται στον ιό, θα θυσιάσουν τα ταλέντα τους. Τέλος, θα μπορούσε να είναι η στιγμή που οι μεγάλοι σύλλογοι επικεντρώνονται στα «προϊόντα» των ακαδημιών τους, προωθώντας τους νεαρούς παίκτες στην πρώτη ομάδα ή ανακαλώντας τους από δανεισμούς.