30 χρόνια από τον άθλο της ΑΕΛ

Επετειακή εκδήλωση σήμερα στις 21.00 στην Κεντρική πλατεία

30 χρόνια συμπληρώθηκαν φέτος από τον άθλο της κατάκτησης του Πρωταθλήματος Ελλάδας από τη ΑΕΛ, ένα επίτευγμα μοναδικό για τα ελληνικά δεδομένα και ο Σύλλογος Παλαιμάχων της ΑΕΛ σε συνεργασία με τον Δήμο Λαρισαίων διοργανώνουν σήμερα στις 21.00 στην Κεντρική πλατεία επετειακή εκδήλωση.

Μια εκδήλωση που θα ξεκινήσει από την ίδρυση της ομάδας το 1964 και θα συνεχιστεί με τη σύλληψη της ιδέας του αείμνηστου Αντώνη Καντώνια, πως μια ομάδα με δικά της παιδιά θα φθάσει ως την Ευρώπη.
Μετά την ιδέα του την πίστεψαν και άλλοι (Κώστας Σαμαράς, Αδάμος Τσιάχας), αλλά την κορύφωσε ο αδελφός του ο αείμνηστος Στέλιος Καντώνιας, όπου επί των ημερών του η ΑΕΛ κατέκτησε τον τίτλο.
Ο Γιάννης Αλεξούλης γράφει γι’ αυτή την ιδέα...
«Πρώτα τα ταλέντα του Νομού, σε συνεργασία... Όλες οι ομάδες, όλοι οι προπονητές, όλοι οι διαιτητές, η ΕΠΣΛ. Ολοι φίλαθλοι και οι δημοσιογράφοι...
Όλες οι πληροφορίες για το κάθε ταλέντο να περνάνε από «κόσκινο» και να δοκιμάζονται από την ΑΕΛ.
Και έτσι ξεκίνησε το όνειρο...
Μουσιάρης, Κουκουλίτσιος, Βαλαώρας και το τρένο έφυγε...
Αλλάζουμε φιλοσοφία, θέλουμε όμορφο ποδόσφαιρο, γρήγορο, επιθετικό, περήφανο σαν το άτι που καλπάζει ελεύθερο και δυνατό χωρίς υποζύγια, χωρίς βοήθειες.
Μια ομάδα πρότυπο... Μια ομάδα μοντέλο.
Άρχισαν λοιπόν οι έντεκα «Θεοί του Ολύμπου» να γράφουν τη δική τους ιστορία και τα δικά μας πλέον παιδιά να αποτελούν το πρότυπο στα σχολεία και όλοι να θέλουν να γίνουν Βαλαώρας. Μητσιμπόνας. Παραφέστας, Γκαλίτσιος, Ζιώγας, Καραπιάλης... και όχι Ολυμπιακοί. Παναθηναϊκοί. Αεκτζήδες, Παοκτζήδες και ό,τι άλλο.
Αυτοί οι μικροί μαθητές έρχονται μαζικά με τους γονείς τους να δούνε την ΑΕΛ. Η Διοίκηση βγάζει τα ειδικά εισιτήρια για παιδιά και η ΘΥΡΑ 1 γεμίζει με τα μικρά τερατάκια τους MONSTERS.
Οι φωνές τους και ο ενθουσιασμός τους δίνουν άλλη ζωντάνια στο γήπεδο... Τα τραγούδια βγαίνουν και οι φωνές τους αγνές παροτρύνουν τα είδωλά τους. Οι νίκες συνεχώς αυξάνονται, το γήπεδο γεμίζει και ώρες πριν στήνονται γιορτές. Οι μικροί το τερματίζουν, και στη Λάρισα δεν υπάρχει κανένας άλλος Σύνδεσμος παρά μόνο αν έχει το άλογο ως σήμα.
Οι εκδρομές στα εκτός έδρας παιχνίδια είναι ένα ατελείωτο καραβάνι από λεωφορεία και αυτοκίνητα... Σε κάθε πόλη αφήνουν το στίγμα τους, που είναι βυσσινί.
Όλη η Ελλάδα μιλάει για τη Λάρισα.
Όλη η Ελλάδα θαυμάζει τη Λάρισα.
Όλη η Ελλάδα ζηλεύει τη Λάρισα.
Ο ενθουσιασμός φέρνει απροσεξία... και τα τροχαία... δυστυχώς νεκρούς... Αλλά το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω. Το πάθος και η αγάπη είναι πλέον τόσο δυνατά...».