Του Σωτ. Κέλλα
Μια μεγάλη μορφή του μπάσκετ της ενωμένης Γιουγκοσλαβίας τις τελευταίες μέρες βρίσκεται στη Λάρισα και ανέλαβε την τεχνική ηγεσία του Φοίνικα που κάνει διεργασίες να μετονομαστεί σε ΓΣΛ, το ιστορικό σωματείο της πόλης που σύνδεσε το όνομά του με γενιές Λαρισαίων. Ο λόγος για τον Βόσνιο Μάριο Πρίμορατς που ήταν μέλος της χρυσής ομάδας της Γιουγκοσλαβίας του 1989 όταν πήρε το Ευρωμπάσκετ με συμπαίκτες όλες τις μεγάλες δόξες, τον Ντίβατς, τον Ράτζα, τον Ζντόβς, τον Πάσπαλιε, τον Κούκοτς και πάνω απ’ όλους τον αδικοχαμένο Ντράζεν Πέτροβις, τον αδικοχαμένο «Μότσαρτ» του παγκοσμίου μπάσκετ που ήταν διευθυντής της μεγάλης των «Πλάβι» σχολής στο μπάσκετ στο απόγειο της δόξας του.
Ο 54χρονος Πρίμορατς βρίσκεται στη Λάρισα έχοντας απίστευτες εμπειρίες ως παίκτης (Μπόσνα Σεράγεβο, Μάριμπορ, Άλμπα Βερολίνου, Ριέκα και άλλες) αλλά και σαν προπονητής έχει δουλέψει σε Λιθουανία, Σλοβενία (στην αγαπημένη του Μάριμπορ) και Ιταλία.
Μια μεγάλη προσωπικότητα που αγωνίσθηκε τόσο στην εθνικής της Ενωμένης Γιουγκοσλαβίας και μετέπειτα στην εθνική Βοσνίας (ήρθε 8ος στο Ευρωμπάσκετ του 1993) βρέθηκε στη Λάρισα ακολουθώντας τα χνάρια κάποιων άλλων Σέρβων που δούλεψαν στην πόλη μας όπως του Ίστοκ Τσέχοβιν και του Πέντραγκ Μπαντνιάρεβιτς που ανέδειξε σπουδαίους παίκτες όπως τον Σπανούλη, τον Αγγελακόπουλο, τον Γκιουλέκα και άλλους οδηγώντας τότε τον Κεραυνό στην κορυφή του πανελληνίου πρωταθλήματος εφήβων.
Ποιος ο λόγος που ήρθε... Μας απάντησε... «Όλοι οι άνθρωποι που με πλησίασαν με έπεισαν για τον σχεδιασμό που κάνουν. Δεν με ενδιαφέρει αν είναι η ομάδα Β’ Εθνική κατηγορία αλλά για μένα πρωταρχικός σκοπός είναι να έχουμε την ίδια φιλοσοφία. Αυτό που διαπίστωσαν είναι ότι το μπάσκετ στη Λάρισα είναι πολύ χαμηλά ανεξήγητα καθώς πριν μερικά χρόνια είχε δυο ομάδες στην Α1 εθνική κατηγορία. Πιστεύω στις λίγες μέρες που είμαι στην πόλη ότι υπάρχει ταλέντο. Δεν μπορώ να διανοηθώ ότι αυτή η πόλη που ανέδειξε σπουδαίους παίκτες όπως τον Ντικούδη, τον Σπανούλη, τον Κόμματο, τον Αγελακόπουλο, τον Γκιουλέκα και παλαιότερα τον Σταυρόπουλο και τον Ζώη να μην έχει την τελευταία δεκαετία σχεδόν κανέναν παίκτη στην εθνική ομάδα παίδων ή εφήβων».
Και ποια είναι η φιλοσοφία... «Αυτή που στηρίχθηκε η πρώην Γιουγκοσλαβία και διαρκώς αναδεικνύει σπουδαίους παίκτες. Δηλαδή πολλή δουλειά σε καθημερινή βάση για να μάθουν τα βασικά του μπάσκετ. Εδώ ασχολούνται περισσότερο με τη γυμναστική αλλά όχι με την τεχνική. Αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι ότι βλέπω τα κλειστά γυμναστήρια της πόλης άδεια το πρωί χωρίς να υπάρχουν παιδιά. Αυτό που θα αρχίσουμε να κάνουμε είναι πολλή προπόνηση με επιλεγμένα ταλέντα που μπορούν να κάνουν καριέρα στο άθλημα. Παίκτες που θα είναι από την πόλη και δε νομίζω ότι έχουν χαθεί τα ταλέντα αλλά και γενικότερα από τη Θεσσαλία. Θέλουμε αρκετούς νεαρούς που θα πλαισιωθούν με κάποιους έμπειρους. Δεν μπορεί απ’ ότι μαθαίνω οι ακαδημίες του μπάσκετ που κάνουν καλή δουλειά να έχουν εκατοντάδες παιδιά αλλά όχι κανένα στην εθνική ομάδα. Πρέπει να βγάλουμε τη ποιότητα μέσα από την ποσότητα.
Μαθαίνω ότι βασική αιτία είναι ότι δεν υπάρχουν εφηβικές ομάδες γιατί τα παιδιά έχουν πολύ φορτωμένο εκπαιδευτικό πρόγραμμα. Αν τα παιδιά ασχοληθούν με τα σπορ τότε θα αποδίδουν καλύτερα παντού. Τα άλλα χρόνια αυτό δεν γινόταν; Θα πείσουμε τα παιδιά ότι το μπάσκετ είναι μια ευχάριστη διέξοδος στο φορτωμένο εκπαιδευτικό πρόγραμμα.
Αυτό που υπόσχομαι είναι μόνο δουλειά. Δεν είναι μέλημα ο πρωταθλητισμός αν οι παίκτες βελτιωθούν θα έρθουν και οι επιτυχίες και οι άνοδοι. Δεν θα πρέπει να γίνεται ομάδα μιας χρήσης αλλά μια ομάδα με παίκτες της πόλης».
Και σαν επίλογο μας είπε... «Εγώ άρχισα τη δουλειά και όλο το καλοκαίρι θα κάνουμε προπονήσεις σαν καμπ βελτίωσης παικτών. Ελπίζουμε να υπάρχει υπομονή απ’ όλους μέχρι να αποδώσει η δουλειά μας...».
