«Από ευπρέπεια δεν άνοιξα γραφείο με τον καθηγητή Λάμπρο Μαργαρίτη για να μην κλείσουν όλα τα δικηγορικά γραφεία στη Λάρισα».
Εξ αυτής της περικοπής, (δεν γνωρίζω αν απηχεί και απόψεις του έγκριτου καθηγητή Ποινικού δικαίου Λάμπρου Μαργαρίτη) ως δικηγόρος … αισθάνομαι, κατ’ αρχήν, … την υποχρέωση να ευχαριστήσω (!) τον συνεντευξιασθέντα δικηγόρο που δεν έκλεισε τα γραφεία μας, αλλά και το δικό μου και περαιτέρω «ιδού η Ρόδος ιδού και το πήδημα».
Όσο δε αφορά στην εκφραζόμενη σε άλλο σημείο της συνέντευξής του άποψη περί «νομικής του επάρκειας και συγκρότησης της προσωπικότητάς του που τον βοήθησαν να είναι κορυφαίος δικηγόρος» που δεν συντρέχει εν προκειμένω λόγος σχολιασμού του, εγώ προσωπικά είμαι θιασώτης του διαχρονικά ισχύοντος αρχαίου ρητού ότι «επιστήμη χωριζομένη αρετής ου σοφία».
Τέλος, όσον αφορά και στο αθλητικό μέρος, έχω την άποψη ότι «το σιγάν κρείττον του λαλείν», διότι άλλως επέρχεται, ως τσουνάμι, η απομυθοποίηση φανατικών αυτοπροσωπολατρών. Σε καμία δε περίπτωση δεν ενδείκνυται το συνειδητό άνοιγμα πολλαπλών μετώπων κατά πάντων χάριν της εγωπάθειας και της υπέρμετρης άκριτης και άκρατης (ενδεχομένως και πλασματικής) αυτοεκτίμησης (εκτός αν υπάρχουν άλλοι υπό διάγνωση λόγοι), διότι σε τελική ανάλυση καταλήγει σε «μπούμεραγκ».
Με εκτίμηση
Μιχάλης Παπαγεωργίου, δικηγόρος,
πρώην πρόεδρος της ΕΠΣ Λάρισας,
μέλος του ΔΣ της Πρωταθλήτριας ΠΑΕ ΑΕΛ.
