Η ανακοίνωση:
«Η καταδίκη, εκ μέρους της ΕΠΟ, των θλιβερών γεγονότων που έλαβαν χώρα το βράδυ της Δευτέρας 5/9/2016 στην εκδήλωση για την κλήρωση του πρωταθλήματος Football League 2016-17, είναι δεδομένη. Αλλά ταυτόχρονα και τόσο ξεπερασμένη όταν κάποιος θέλει να μιλήσει για την ουσία του ζητήματος.
Οι φοβισμένες φωνές των παιδιών, τα γεμάτα τρόμο βλέμματά τους, τα δάκρυα στα μάτια τους, οι αγωνιώδεις κραυγές των γονιών τους και η εικόνα του αιμόφυρτου εργαζόμενου φωτογράφου Στέλιου Βολιτάκη, ο οποίος δεν έχασε το μάτι του από τύχη και μόνο, αποτελούν το... θεάρεστο έργο των υπανθρώπων.
Αποδείχθηκε περίτρανα ότι οι θρασύδειλοι κρανοφόροι, φορτωμένοι με κάθε λογής αντικείμενο ικανό να προκαλέσει θανατηφόρα πλήγματα, οπλισμένοι με μίσος, είχαν έναν και μοναδικό στόχο: Να θρηνήσουμε θύματα. Ευτυχώς δεν τα κατάφεραν.
Οι... αγανακτισμένοι τραμπούκοι, που ΄΄ενοχλούνται΄΄ από την παρουσία συγκεκριμένων προσώπων στο ποδόσφαιρο και έχουν επιλέξει αυτές τις δολοφονικές μεθόδους για να εκφράζουν τη... δυσφορία τους, δεν λειτουργούν και δεν λειτούργησαν αυτοβούλως. Είναι πασιφανές ότι είναι καθοδηγούμενοι και πλήρως ενημερωμένοι για το ποιος, που και τι θα κάνει στον χώρο του ποδοσφαίρου. Άλλωστε, δεν είναι η πρώτη φορά που κάνουν αισθητή την παρουσία τους.
Το ποιοι είναι, ποιος τους υποκινεί και κατευθύνει, αλλά και το ποιος ρίχνει μόνιμα καύσιμο στη... μηχανή των δήθεν αγανακτισμένων, ας ψάξουν να το βρουν οι ιθύνοντες του ελληνικού κράτους μέσω της δικαιοσύνης και της αστυνομίας. Ας πράξουν οι ιθύνοντες μια φορά το έργο τους ως πρέπει και οφείλουν.
Ας ακούσουν, κι ας είναι οι φωνές προσώπων που δεν τους αρέσουν, όσα έχουν καταγγελθεί κατά καιρούς προκειμένου να αποφευχθούν τέτοιες καταστάσεις. Κι ας φροντίσουν, επιτέλους, οι ιθύνοντες αντί για προσχηματικές ανακοινώσεις και δηλώσεις, να πράξουν το ελάχιστο που απαιτείται για την προστασία της ανθρώπινης ζωής αρχικά και στη συνέχεια του ποδοσφαίρου».
