Πάντως η μικρή Σιμόν δεν κατάφερε τελικά αυτό που είχε βάλει ως μεγάλο στόχο στους αγώνες του Ρίο, δηλαδή να πετύχει ό,τι δεν έχει καταφέρει καμία άλλη γυμνάστρια στην ιστορία της διοργάνωσης και να κατακτήσει τα πέντε από τα έξι χρυσά μετάλλια. Μόνο ένα όργανο φοβόταν, αυτό της δοκού ισορροπίας και οι φόβοι της επιβεβαιώθηκαν. Η εμφάνισή της είχε ατέλειες, κινδύνεψε και να πέσει κι έτσι βαθμολογήθηκε με 14.733 βαθμούς και πήρε το χάλκινο μετάλλιο.
Ολοι οι ειδικοί, πάντως, έμειναν με το στόμα ανοιχτό με το ταλέντο της. Ξεκίνησε τη γυμναστική στα έξι της χρόνια, τυχαία, από μια επίσκεψη σε γυμναστήριο στην πόλη της στο Σπρινγκς του Τέξας. Η ιστορία της είναι γεμάτη πόνο. Γεννήθηκε στις 14 Μαρτίου του 1997 στο Κολόμπους του Οχάιο. Η μητέρα της, Σάνον Μπάιλς, δεν μπορούσε να φροντίσει τη Σιμόν και τα άλλα τρία αδέρφια της, καθώς πάλευε με τον εθισμό στο αλκοόλ και στα ναρκωτικά.
Ο πατέρας της και η θετή μητέρα της, Ρον και Νέλι, ανέλαβαν τη φροντίδα των παιδιών της Σάνον το 2000 και μετακόμισαν στο Σπρινγκς για να απομακρυνθούν από την πόλη, όπου βίωσαν σκληρά τα πρώτα χρόνια της ζωής τους. Στο Σπρινγκς είχε ραντεβού με τη μοίρα, καθώς στην πόλη αυτή ο πατέρας της επισκέφθηκε τυχαία ένα γυμναστήριο και η μικρή Σιμόν μαγεύτηκε από τις ασκήσεις των γυμναστών. Αυτό ήταν.
Το 2003 το ζευγάρι, Ρον και Νέλι, κέρδισαν την κηδεμονία της Σιμόν και της μικρής, κατά δύο χρόνια, αδερφής της Αντρια. Τα παιδιά με τα άλλα δύο αδέρφια τους χωρίστηκαν με κλάμματα. Από εκεί και πέρα, η Σιμόν αφοσιώθηκε στις προπονήσεις, για να ξεχάσει τα δύσκολα παιδικά της χρόνια, και έκανε τα πρώτα βήματα προς τη δόξα. «Τα πόδια της είναι από πέτρα. Τόσο δυνατή αθλήτρια δεν έχω ξαναδεί», είχε πει η Εϊμι Μπόουμαν, πρώτη προπονήτρια της Μπάιλς, όταν ήταν οκτώ χρονών.
Από τότε με σκληρή καθημερινή δουλειά έφθασε στο Ρίο και στην κατάκτηση των τεσσάρων μεταλλίων. «Είναι τρελό. Η χαρά μου είναι μεγάλη και είμαι πολύ περήφανη για την προσπάθεια μου». Η Μπάιλς, πάντως, δεν μπόρεσε να κάνει το ανεπανάληπτο και να κατακτήσει τα πέντε από τα έξι χρυσά της ενόργανης σε Ολυμπιακούς. Με τα τέσσερα χρυσά, όμως, πρόσθεσε το όνομα της στη «χρυσή» λίστα των αθλητριών, που πέτυχαν κάτι ανάλογο στο παρελθόν.
Η Λαρίσα Λατινίνα εκπροσωπώντας τη Σοβιετική Ενωση κατέκτησε τέσσερα χρυσά στους Ολυμπιακούς του 1952 στο Ελσίνκι, η Αγκνες Κελέτι από την Ουγγαρία αργότερα το επανάλαβε στη Μελβούρνη, η Τσέχα, Βέρα Κασλάφσκα το 1958 το πέτυχε στο Μέξικο Σίτι και η Ρουμάνα, Εκατερίνα Σάμπο, στους Ολυμπιακούς του 1984 στο Λος Αντζελες, ήταν η τελευταία που πέτυχε κάτι ανάλογο.
Είναι απογοητευμένη η Μπάιλς; Κάθε άλλο: «Πώς μπορώ να είμαι απογοητευμένη με τέσσερα χρυσά; Αλοίμονο. Είμαι ευτυχισμένη. Βέβαια ο στόχος να γίνω η πρώτη αθλήτρια που κατακτά πέντε χρυσά μετάλλια παραμένει. Στο Τόκιο, σε τέσσερα χρόνια, θα είναι αυτός ο στόχος μου και πιστεύω πως θα καταφέρω», τόνισε η Αμερικανίδα, λάμποντας από χαρά. Το μέλλον, άλλωστε, της ανήκει. Το βεβαιώνει και ο πρόεδρος της διεθνούς ομοσπονδίας γυμναστικής, ο 82χρονος Ιταλός, Μπρούνο Γκράντι: «Η Σιμόν είναι δύναμη της φύσης. Δεν έχω δει ξανά τέτοια γυμνάστρια. Το μέλλον είναι δικό της!».
