Λέει πως όλοι κι όλοι οι Ισλανδοί είναι 332.529. Αφαιρώντας τις γυναίκες, τους ανήλικους, τους ηλικιωμένους και τους υπέρβαρους φεύγουν περίπου οι 300 χιλιάδες. Από αυτούς βγάζουμε τους τυφλούς και τους φυλακισμένους και 564 που δουλεύουν σε νοσοκομεία, αστυνομία και πυροσβεστική. 478 ασχολούνται με ηφαίστεια και σεισμούς, 1246 με τις φάλαινες και 7.564 είναι άρρωστοι. Προσθέστε 8.781 που έχουν την ιδιότητα του φιλάθλου, άλλοι 11 είναι γιατροί, φυσιοθεραπευτές, μασέρ, νεροκουβαλητές στην εθνική ομάδα, μαζί με μερικούς ακόμα φτάνουν τον αριθμό των 332.506 Ισλανδών. Ε, 23 απομένουν όλοι κι όλοι για να ασχολούνται με το ποδόσφαιρο και να αποτελούν μέλη της Εθνικής ομάδας που πρόσφατα απέκλεισε ολόκληρη Εθνική Αγγλίας!
Τι απ’ όλα αυτά όμως είναι αλήθεια; Πώς ζούνε στην Ισλανδία και δη τέτοιες στιγμές; Πώς σχετίζονται με την Ελλάδα, το 2004 και την οικονομική κρίση που όμως ξεπέρασαν; Για όλα αυτά ανοίξαμε κουβέντα με έναν Ισλανδό δημοσιογράφο.
*Με τον Magnus Mar (τι άλλο;) Einarsson συνεργάστηκε για λίγο η «Ε» την περίοδο που και η ΑΕΛ αντιμετώπισε τη Ρέικιαβικ και μάλιστα αποκλείστηκε. Τώρα τον βρήκαμε στη Γαλλία όπου «ζούμε την ιστορικότερη στιγμή της Ισλανδίας. Χιλιάδες Ισλανδών βρίσκονται εδώ. Ζούμε κάτι από αυτό που ζήσατε εσείς το 2004 αλλά δεν ξέρουμε μέχρι πού θα φτάσουμε».
Μόνο που αυτοί τα ζούνε ανάποδα. Εμείς ζήσαμε πρώτα το Euro και μετά την οικονομική κρίση. Αυτοί είδαν πρώτα την οικονομική κρίση και μετά τις χαρές στον αθλητισμό. Άσε που ξεπέρασαν την κρίση. Αλήθεια πώς έγινε αυτό; «Είμαστε σκληρός λαός. Επιβιώνουμε εδώ και αιώνες σε ένα αποκομμένο νησί το οποίο αποτελείται κατά 70% από τούνδρα και όπου τον χειμώνα ξημερώνει λίγο πριν το μεσημέρι και νυχτώνει νωρίς το απόγευμα. Αυτό μας κάνει ανθεκτικούς και σκληρά εργαζόμενους. Παραμένουμε όμως ψαράδες και έχουμε ανάπτυξη στη βιομηχανία ψαριού. Δώσαμε βάση στον τουρισμό και πεισμώσαμε. Αφήσαμε τις προβληματικές τράπεζες να καταρρεύσουν γιατί δεν είχαμε ανάγκη να τις σώσουμε. Αν και περάσαμε δύσκολα στην αρχή, τελικά τα καταφέραμε και σταθήκαμε στα πόδια μας. Τώρα όλα δείχνουν πως είναι σε καλό δρόμο».
Κάτι πολύ διαφορετικό από εμάς «Για την Ελλάδα δεν ξέρω τι συμβαίνει. Ελπίζω να πάνε όλα καλά γιατί έχετε μια σπάνια χώρα και είστε ξεχωριστοί άνθρωποι».
Το σοβαρεύουμε όμως το θέμα, τη στιγμή που αυτός ζει σε μια άλλη, πανηγυρική ατμόσφαιρα. Τον αφήνουμε να μας περιγράψει πώς ζούνε τόσοι Ισλανδοί τις στιγμές αυτές και πώς είναι τα πράγματα πίσω στη χώρα του. «Όλοι ξενύχτησαν πανηγυρίζοντας. Εγώ ξενύχτησα γράφοντας. Είναι όλοι παθιασμένοι με αυτό που γίνεται και διαβάζουν μανιωδώς ό,τι αφορά στην Εθνική και τον άθλο της. Ο χειμώνας είναι δύσκολος για μας και τώρα το καλοκαίρι όλοι είμαστε πιο χαρούμενοι. Ένας ακόμη λόγος για να μην κοιμηθούμε λοιπόν...».
Δικαιολογημένα τα ξενύχτια για τους ψαράδες που έχουν κερδίσει όλη την Ευρώπη με την πορεία τους. Απέκλεισαν τους υπερόπτες Άγγλους άλλωστε «στην Ισλανδία έχουμε μια φράση που χρησιμοποιούμε, Við tókum þá í bakaríið" (μτφρ. Τους πήγαμε στον φούρνο ή πιο αργκό τους κλωτσήσαμε εκεί που έπρεπε). Αυτό νιώθουμε όλοι. Πως τους πήγαμε στον φούρνο». Περίεργο χιούμορ σκεφτόμαστε από τους κατοίκους της χώρας... Θούλη που επισκέφτηκε ο Πυθέας ο Μασσαλιώτης στο θρυλικό του ταξίδι τον 4ο αιώνα π.Χ., περί τα 332-310 π.Χ. Αν και έχουν 600 πηγές θερμού ύδατος, στα αστεία τους θέλουν δουλειά.
Είπαμε να του πούμε το δικό μας το αστείο για το πώς προέκυψαν οι 23 διεθνής παίκτες τους. Γελάει και μας λέει σοβαρά: «Έχουμε περίπου 100 επαγγελματίες παίκτες που παίζουν στο εξωτερικό. Στην Ισλανδική Λίγκα υπάρχουν ελάχιστοι. Οι περισσότεροι είναι ημιεπαγγελματίες. Δηλαδή έχουν κι άλλες δουλειές. Σε σχολεία, σε γραφεία, προπονητές ακαδημιών αλλά και μηχανικοί, αρχιτέκτονες».
Ένα είναι σίγουρο. Μια χώρα με πληθυσμό Λάρισας, έστειλε στον... φούρνο την Ευρώπη. Τότε με την οικονομική κρίση και τώρα με το ποδόσφαιρο.
