Κείμενο: Χαρίκλεια Βλαχάκη
Φθίνουσα πορεία διαγράφει τα τελευταία χρόνια η κτηνοτροφία στην Ελλάδα αλλά και τη Θεσσαλία, παρά το γεγονός ότι, τόσο το κρέας όσο και η παραγωγή γάλακτος χαρακτηρίζονται από ανώτερα ποιοτικά χαρακτηριστικά που θα μπορούσαν να τους προσδώσουν σημαντική υπεραξία. Σύμφωνα με στοιχεία του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης, στην παραγωγή πρόβειου κρέατος στην Ελλάδα από το 1990 - δεκαετία κατά την οποία καταγράφεται η μεγαλύτερη παραγωγή σε τόνους - μέχρι το 2011, σημειώνεται πτώση της τάξης του 17%. Σε ανάλογη πορεία βρίσκεται και η παραγωγή χοιρινού, η οποία από το 1980 μέχρι σήμερα μειώνεται σταδιακά, φτάνοντας το 25%. Τη μεγαλύτερη ωστόσο πτώση καταγράφει η παραγωγή κατσικίσιου κρέατος η οποία από το 1990 μέχρι σήμερα, αγγίζει το 33%. Τις πταίει;
Όπως τονίζουν τόσο ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Κτηνοτροφικών Συλλόγων Θεσσαλίας κ. Ν. Παλάσκας, όσο και ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Χοιροτροφικών Συλλόγων Ελλάδος, γεωπόνος ΑΠΘ κ. Ιωάννης Μπούρας, το κύριο πρόβλημα ήταν και εξακολουθεί να είναι η απουσία ενός ολοκληρωμένου σχεδίου για το μέλλον της κτηνοτροφίας στην Ελλάδα γεγονός που συντέλεσε σταδιακά στην αποδυνάμωση του κλάδου. Ενδεικτικό είναι ότι σήμερα η ελληνική παραγωγή σε βόειο κρέας καλύπτει σήμερα μόλις το 20% της εγχώριας κατανάλωσης, το χοιρινό το 30% ενώ το αιγοπρόβειο το 60% των απαιτήσεων των Ελλήνων καταναλωτών. Για το υπόλοιπο, η ζήτηση καλύπτεται από εισαγόμενα κρέατα τα οποία συνήθως ελληνοποιούνται, δυστυχώς και με τη συνδρομή των Ελλήνων παραγωγών. Σύμφωνα με τον κ. Παλάσκα, προκειμένου στο μέλλον να έχουμε ανάκαμψη της κτηνοτροφίας θα πρέπει οι έλεγχοι που εξαγγέλλονται να γίνουν πράξη και κυρίως να εφαρμοστεί το ισοζύγιο γάλακτος- κρέατος. Κυρίως όμως θα πρέπει η πολιτεία να εκπονήσει και εφαρμόσει ένα σύγχρονο και ανταγωνιστικό πλάνο πάνω στο οποίο θα βαδίσει μακροπόθεσμα και σταθερά η ελληνική κτηνοτροφία.
Η ΧΟΙΡΟΤΡΟΦΙΑ
Η χοιροτροφία στην Ελλάδα, παρά την καμπή που σημειώνει τα τελευταία χρόνια, έχει μέλλον και προοπτική. Όπως διαφαίνεται όμως μέχρι σήμερα η πολιτεία δεν έχει εκπονήσει κάποιο ουσιαστικό σχέδιο για την ανάπτυξη της. Όπως σημειώνει ο κ. Μπούρας, η χοιροτροφία είναι ένας κλάδος που τα τελευταία 4 χρόνια γνώρισε μείωση της τάξεως του 40%. Χαρακτηριστικό είναι ότι από τις 100.000 χοιρομητέρες που εκτρέφονταν σε όλη την επικράτεια ο αριθμός σήμερα έχει μειωθεί στις 60.000 χοιρομητέρες, ενώ η αυτάρκεια σε χοιρινό κρέας έχει πέσει κάτω από το 30% και υπάρχει ο κίνδυνος εντός του 2013 να μειωθεί κι άλλο. Αιτία της μείωσης που παρουσιάστηκε στη χοιροτροφία είναι η εκτίναξη που παρατηρήθηκε, από το 2007, στις τιμές των δημητριακών και της σόγιας και η σταθεροποίησή τους σε υψηλά επίπεδα. Ταυτόχρονα λόγω της κρίσης που διανύει η χώρα τα τελευταία χρόνια έχει δημιουργηθεί μεγάλο πρόβλημα ρευστότητας στις επιχειρήσεις μειώνοντας έτσι την διαπραγματευτική τους ισχύ στις προμήθειες, με τις γνωστές συνέπειες στο κόστος παραγωγής. Η οικονομική κρίση επίσης έχει μειώσει τη ζήτηση στο κρέας αυξάνοντας έτσι την πίεση στις τιμές πώλησης από τους παραγωγούς. Τέλος η έλλειψη επενδύσεων τα τελευταία χρόνια στο κλάδο έχει μειώσει σε πολλές περιπτώσεις την παραγωγικότητα και ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων. Το χοιρινό κρέας όμως βρίσκεται ψηλά στις προτιμήσεις του καταναλωτή λόγω της καλής σχέσης τιμής διατροφικής αξίας ιδιαίτερα το ελληνικό χοιρινό που το προτίμα αποδεδειγμένα ο Έλληνας καταναλωτής και το αναζητά στην αγορά. Πιστεύουμε ότι ο κλάδος μπορεί να αναπτυχθεί και να αποτελέσει τον πρωταγωνιστή στην ελληνική κτηνοτροφία, τονίζει ο κ. Μπούρας, αρκεί να προβλεφθούν κίνητρα επενδυτικά ώστε ο κλάδος να εκσυγχρονιστεί για να βελτιώσει την παραγωγικότητα του αλλά και να επεκταθεί για να αυξηθεί ο μέσος όρος υγιούς εκμετάλλευσης για να βελτιωθεί η ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων. Σημειώνεται ότι το 27% της εγχώριας παραγωγής χοιρινού, το 25% της εγχώριας παραγωγής αιγοπρόβειου και το 20% μοσχαρίσιου κρέατος, παράγεται στη Θεσσαλία. Τα παραπάνω νούμερα σε συνδυασμό με την αφθονία των ζωοτροφών που καλλιεργούνται εδώ, δείχνουν ότι η κτηνοτροφία στη Θεσσαλία θα μπορούσε να αποτελέσει έναν ισχυρό μοχλό ανάπτυξης.
