Της Λένας Κισσάβου
1935-2022: μία πορεία 87 χρόνων για τον Αγροτικό Συνεταιρισμό Νίκαιας «Ο Προμηθέας», συνεχίζεται παραγωγικά στη γη του θεσσαλικού κάμπου, βάζοντας τον πήχη κάθε χρόνο πιο ψηλά, κατακτώντας αγορές δύσκολες και απαιτητικές.
Αποτελεί υπόδειγμα του συνεταιριστικού κινήματος, με σύμπνοια και άριστη συνεργασία των 480 αγροτών-μελών του, ενώ πρόσφατα διακρίθηκε για τη μεθοδικότητά του που τον ξεχώρισε όταν κατάφερε να πουλήσει σε υψηλή τιμή, για τις σημερινές συγκυρίες, το σκληρό σιτάρι.
Διατηρεί ως σταθερούς συνεργάτες τη βιομηχανία ζυμαρικών «Μέλισσα» και την «Αθηναϊκή Ζυθοποιία», ενώ τον εμπιστεύονται και πολλές άλλες επιχειρήσεις.
Για την επιτυχημένη διαδρομή εκ των παλαιότερων Συνεταιρισμών στην περιοχή μας μιλά στην «Ε» ο πρόεδρός του κ. Αντώνης Ρεντζιάς:
* Κύριε Ρεντζιά φέτος, και για άλλη μια χρονιά, καταφέρατε να πουλήσετε το σιτάρι του Συνεταιρισμού σε υψηλή τιμή και να καταγράψετε ακόμα μία επιτυχία στο ενεργητικό του. Πού το αποδίδετε αυτό; Στις μεθοδευμένες ενέργειες ή στις συγκυρίες;
-«Πράγματι και φέτος καταφέραμε να πουλήσουμε το σιτάρι για λογαριασμό των συνεταίρων σε υψηλή τιμή. Να διευκρινίσω τα εξής: Κάθε χρόνο πουλάμε το σιτάρι του Συνεταιρισμού, του συμβολαίου και τα απλά σιτάρια για λογαριασμό των παραγωγών σε τρεις ημερομηνίες. Το σιτάρι του συμβολαίου το πουλάμε 15 Ιουλίου, 15 Σεπτεμβρίου και 15 Νοεμβρίου.
Οι παραγωγοί που συμμετέχουν στο συμβόλαιο επιλέγουν την ημερομηνία πώλησης. Ο Συνεταιρισμός προσπαθεί να πουλήσει στην υψηλότερη τιμή της συγκεκριμένης περιόδου. Βέβαια, υπάρχει μεγάλη δυσκολία στο να κάνει κάποιος πρόβλεψη, να έχει την ενημέρωση για να επιτύχει την υψηλότερη τιμή. Εμείς λαμβάνουμε υπόψη τα διεθνή χρηματιστήρια, την κίνηση στην αγορά, την προσφορά και τη ζήτηση, τις ανάγκες του κόσμου και προσπαθούμε να επιτύχουμε (και τις περισσότερες φορές το επιτυγχάνουμε) την υψηλότερη τιμή τη συγκεκριμένη ημερομηνία.
Βέβαια, το σιτάρι που πουλάμε έχει κάποια συγκριτικά πλεονεκτήματα λόγω της ποιότητάς του. Η ύπαρξη αποθηκευτικών χώρων, η δυνατότητα προκαθαρισμού του, η αποθήκευσή του σε διαφορετικά σιλό ανάλογα με την ποιότητα, καθιστά το προϊόν άκρως ανταγωνιστικό. Πληροί δε όλες τις προϋποθέσεις που η αγορά θέτει. Γι’ αυτό λέμε ότι σιτάρι ανάλογης ποιότητας δεν βρίσκεται εύκολα σε πανελλαδική κλίμακα. Έχουμε τις προδιαγραφές και πουλάμε το σιτάρι στην ποσότητα και στον χρόνο που επιθυμούμε, στην ποιότητα που επιθυμούν οι αγοραστές, επιτυγχάνοντας υψηλές τιμές».
* Ο πόλεμος στην Ουκρανία ανέτρεψε ισορροπίες στην παγκόσμια αγορά και ανέδειξε προβλήματα επάρκειας αγροτικών προϊόντων. Κατά τη γνώμη σας, ανέδειξε παράλληλα και ευκαιρίες για την ελληνική αγροτική παραγωγή;
-«Όσον αφορά τα δεδομένα της σιτοπαραγωγής να επισημάνω ότι στην Ουκρανία παράγουν περισσότερο μαλακό σιτάρι σε αντίθεση με εμάς όπου έχουμε μεγάλη παραγωγή σκληρού σιταριού. Ο πόλεμος στην Ουκρανία έχει επιφέρει ήδη άνοδο της τιμής του μαλακού σιταριού, η οποία αν παραμείνει υψηλή για μεγάλο χρονικό διάστημα, εκτιμάμε ότι πιθανόν να στρέψει μέρος των καλλιεργητών στο μαλακό σιτάρι.
Βέβαια η αύξηση στην ενέργεια και η αύξηση του κόστους των γεωργικών εφοδίων και γενικότερα του κόστους παραγωγής προφανώς επηρεάζει αρνητικά και τους Έλληνες καλλιεργητές».
* Δραστηριοποιείστε στον μεγαλύτερο σε καλλιεργήσιμη έκταση αγροτικό Δήμο της χώρας, τον Δήμο Κιλελέρ. Ποιο είναι το σύνολο των καλλιεργήσιμων εκτάσεων που εκμεταλλεύεται ο Συνεταιρισμός και ποια είναι τα προϊόντα του. Πού τα διαθέτει;
-«Στην ευρύτερη περιοχή της Νίκαιας καλλιεργούνται περίπου 60.000 στρέμματα από αυτά τα περισσότερα, περίπου το 60% δηλαδή 36.000 στρέμματα, ανήκουν σε συνεταίρους του συνεταιρισμού μας.
Σήμερα στο αγρόκτημα της Νίκαιας, καλλιεργούνται δημητριακά, κυρίως σιτάρι και κριθάρι, ψυχανθή, όπως ο βίκος, αλλά και φακές και ρεβίθια. Έχουμε επίσης καλλιέργεια ποτιστικών (βαμβάκι, καλαμπόκι κ.λπ.) σε σαφώς περιορισμένα στρέμματα σε σχέση με το παρελθόν, τα οποία όμως δεν εμπορεύεται ο Συνεταιρισμός μας. Απλώς στηρίζει τους συνεταίρους με αγροτικά εφόδια.
Όσον αφορά τη διάθεση των προϊόντων έχουμε εδώ και χρόνια μία εμπορική συνεργασία με την επιχείρηση τροφίμων «Μέλισσα» την οποία προμηθεύουμε με σιτάρι, μέσω της συμβολαιακής γεωργίας.
Αξίζει να αναφερθεί ότι το συμβόλαιο που έχουμε υπογράψει με τη «Μέλισσα», η οποία στηρίζει έμπρακτα τους παραγωγούς, αλλάζει από φέτος. Συγκεκριμένα η βιομηχανία αποφάσισε να αυξήσει την ελάχιστη εγγυημένη τιμή των 20 λεπτών, στα 35 λεπτά, ως έκτακτη βοήθεια ενεργειακής κρίσης, προσθέτοντας επιπλέον ένα μπόνους ποιότητας, το οποίο κυμαίνεται από 2 έως 3 λεπτά, ανάλογα με την ποιότητα του προϊόντος.
Το υπόλοιπο σιτάρι το διαθέτουμε σε εμπόρους στην αγορά.
Για τη διάθεση του συμβολαιακού κριθαριού συνεργαζόμαστε με την Αθηναϊκή Ζυθοποιία στην οποία διαθέτουμε ένα σημαντικό μέρος της παραγωγής. Δίνουμε επίσης και σε μεμονωμένους κτηνοτρόφους, αλλά και σε μεγάλες κτηνοτροφικές μονάδες πανελλαδικά.
Κάνουμε σποροπαραγωγή βίκου και άλλων ψυχανθών τα οποία είναι απαραίτητα για την αμειψισπορά καθώς έχουν μειωθεί οι ποτιστικές καλλιέργειες στην περιοχή, εκτός του καλαμποκιού στο οποίο παρατηρήθηκε αύξηση των καλλιεργήσιμων στρεμμάτων και συνεπώς της παραγωγής, ένεκα της συμφέρουσας τιμής».
* Στο πλαίσιο του σχεδιασμού ανάπτυξης του Συνεταιρισμού προχωρήσατε και στην εγκατάσταση φωτοβολταϊκού σταθμού. Ποια είναι τα σχέδιά σας για το μέλλον;
-«Είναι γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια παρατηρείται μία στροφή των καλλιεργητών προς ενοικίαση των αγρών τους για φωτοβολταϊκά με αποτέλεσμα να μειώνεται η καλλιεργήσιμη γη, η οποία λείπει από τους κατ’ επάγγελμα αγρότες και χάνουν και τα δικαιώματα εκμετάλλευσης.
Να διευκρινίσω ότι ο φωτοβολταϊκός σταθμός του Συνεταιρισμού έχει δημιουργηθεί σε στέγες αποθηκών του Συνεταιρισμού και όχι σε καλλιεργήσιμη γη.
Περαιτέρω στόχος μας είναι να αξιοποιήσουμε και άλλες στέγες αλλά και στον χώρο του εργοστασίου σποροπαραγωγής, τοποθετώντας κι εκεί φωτοβολταϊκά που θα βοηθήσουν οικονομικά τον συνεταιρισμό.
Στα σχέδια για το άμεσο μέλλον εντάσσεται και η αύξηση του αποθηκευτικού χώρου του εργοστασίου, με την εγκατάσταση νέων σιλό αποθήκευσης και διαχωρισμού της ποιότητας των προϊόντων».
* Ποια είναι τα στοιχεία που πρέπει να διαθέτει ένας Συνεταιρισμός για τη βιωσιμότητά του;
-«Το βασικότερο συστατικό της βιωσιμότητας του συνεταιρισμού είναι η ύπαρξη ενεργών συνεταίρων. Εάν παρ’ ελπίδα οι συνεταίροι αποφασίσουν ότι ο Συνεταιρισμός δεν καλύπτει πλέον τις ανάγκες και τις προσδοκίες τους και αποχωρήσουν, τότε η βιωσιμότητα του Συνεταιρισμού καθίσταται επισφαλής. Άρα λοιπόν η βιωσιμότητα εξαρτάται κατά κύριο λόγο από την ύπαρξη ενεργών συνεταίρων. Πράγμα που σημαίνει διαχείριση και πώληση μεγαλύτερης ποσότητας προϊόντων, διάθεση περισσοτέρων αγροτικών εφοδίων, υψηλότερος τζίρος και κατ’ επέκταση μεγαλύτερη κερδοφορία, επ’ ωφελεία των συνεταίρων».
* Επανεκλέγεστε πρόεδρος του Αγροτικού Συνεταιρισμού «Ο Προμηθέας», συνεχώς από το 2006. Η εμπιστοσύνη στο πρόσωπό σας είναι αδιαμφισβήτητη. Θα συνεχίζετε στο τιμόνι του;
-«Το εάν θα παραμείνω στο τιμόνι του Συνεταιρισμού θα εξαρτηθεί από μία σειρά παραγόντων. Ο πρώτος και σημαντικότερος παράγοντας είναι επιθυμία των συνεταίρων. Αυτοί αρχικά θα πρέπει να αποφασίσουν με την ψήφο τους εάν επιθυμούν να συνεχίσω στη θέση του προέδρου, στην οποία βρίσκομαι από το 2006. Ο δεύτερος αφορά συλλογική απόφαση, την οποία θα συζητήσουμε και θα πάρουμε μαζί με τα άλλα έξι μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου.
Αυτά τα 16 χρόνια οι επιτυχίες που καταγράφηκαν στο ενεργητικό του Συνεταιρισμού ήταν απόρροια της διαρκούς προσπάθειας των Διοικητικών Συμβουλίων, αλλά και των υπαλλήλων του Συνεταιρισμού.
Ο αντιπρόεδρος Σπύρος Ψαρούλης και τα μέλη Γιάννης Μπλιάτσιος, Νίκος Μπλιάτσιος, Γιάννης Τζίντζιρας, Ευριπίδης Τσιρούλης και Χριστόφορος Τσιρούλης, αποτελούν το Διοικητικό Συμβούλιο, οι αποφάσεις του οποίου είναι τις περισσότερες φορές ομόφωνες, γεγονός που καταδεικνύει την ταύτιση απόψεων που υπάρχει, καθώς και την άψογη συνεργασία.
Φέτος, δυστυχώς, για τον Συνεταιρισμό ήταν μία δύσκολη χρονιά, καθώς έφυγαν από τη ζωή ένα μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου, αλλά και ο γεωπόνος του Συνεταιρισμού, οι οποίοι υπήρξαν ανεκτίμητοι συνεργάτες.
Να θυμίσω ότι ο Συνεταιρισμός μας ιδρύθηκε το 1935 και έφτασε ως τις μέρες μας διοικούμενος από συμβούλια καθαρά αγροτών.
Όλοι τους έβαλαν το δικό τους λιθαράκι για να φτάσει ο Συνεταιρισμός στο επίπεδο το οποίο βρίσκεται σήμερα. Τιμούμε και μνημονεύουμε συχνά αυτούς τους ανθρώπους, που πρόσφεραν τις υπηρεσίες τους ανιδιοτελώς στο συνεταιριστικό κίνημα».
