Ο Θεσσαλός πολιτικός τόνισε ότι «το Συνεταιριστικό Κίνημα περνά μία βαθιά κρίση και απαξίωση την τελευταία εικοσαετία. Από τους 4.500 Συνεταιρισμούς, η πλειονότητα είναι Συνεταιρισμοί “σφραγίδες”, ανενεργοί. Κάπου 800 είναι οι ενήμεροι και εξ αυτών μερικές δεκάδες είναι, ουσιαστικά, οι ενεργοί και “υγιείς” Συνεταιρισμοί. Βεβαίως, έχουμε και πολλές περιπτώσεις Συνεταιρισμών και Ενώσεων που είναι χρεοκοπημένες και υπό καθεστώς εκκαθάρισης.
Απόπειρες εξυγίανσης και επανεκκίνησης υπήρξαν και στο παρελθόν από όλες τις κυβερνήσεις, της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ, αλλά και στην πενταετή διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, οι οποίες, όμως, δεν απέδωσαν τα αναμενόμενα.
Μακάρι αυτή η προσπάθεια να αποδώσει “καρπούς” και να υπάρξει η αναγκαία επανεκκίνηση στο Συνεταιριστικό Κίνημα. Γιατί, πράγματι, χρειαζόμαστε υγιείς και δυνατούς Συνεταιρισμούς για να πετύχουμε οικονομίες κλίμακος, για να πετυχαίνουμε καλύτερες τιμές στη διάθεση των προϊόντων από τη συγκέντρωση που θα κάνουν οι Συνεταιρισμοί και καλύτερες τιμές, επίσης, στη διάθεση των αγροτικών εφοδίων στα μέλη τους.
Η γενιά των μπλόκων...
Η ανάγκη των Συνεταιρισμών θα γίνεται ακόμα πιο έντονη -είναι, ήδη, αισθητή η απουσία τους- αλλά θα γίνεται ακόμα πιο έντονη τα επόμενα χρόνια, καθώς, κατά τη γνώμη μου, στην επόμενη δεκαετία θα έχουμε μία δραματική συρρίκνωση του αγροτικού πληθυσμού, όταν η γενιά των μπλόκων του ’95 συνταξιοδοτηθεί στο σύνολό της. Άρα, τότε θα αντιμετωπίσουμε πιο έντονο πρόβλημα και εκεί χρειαζόμαστε ισχυρούς Συνεταιρισμούς, “υγιείς” Συνεταιρισμούς, που θα μπορέσουν να στηρίξουν αυτούς που θα μείνουν στην ενασχόληση με τον πρωτογενή τομέα.
Το νομοσχέδιο κινείται στη σωστή κατεύθυνση, αναμφίβολα. Δίνει τη δυνατότητα για δημιουργία πιο ευέλικτων συνεταιριστικών σχημάτων με λιγότερα μέλη. Έχει ρυθμίσεις που διευκολύνουν τη ρευστότητα των μελών του.
Ακούω την κριτική από συναδέλφους της αντιπολίτευσης περί ιδιωτικοποίησης του Συνεταιριστικού Κινήματος. Νομίζω ότι οι ασφαλιστικές “δικλείδες” που περιγράφονται στο νομοσχέδιο για τις αυξημένες πλειοψηφίες των 2/3 στις γενικές συνελεύσεις, “διασκεδάζουν” αυτές τις ανησυχίες.
Σε κάθε περίπτωση, η ζωή θα δείξει τι είναι σωστό, τι αντέχει στον χρόνο και “περπατάει”.
Ρημάζει η περιουσία
Ο Μάξιμος Χαρακόπουλος εστίασε την προσοχή του σε τρία ζητήματα: «Το πρώτο έχει να κάνει με τις εκκαθαρίσεις, το καθεστώς χρεοκοπίας, στο οποίο βρέθηκαν αρκετές Ενώσεις Συνεταιρισμών και Αγροτικοί Συνεταιρισμοί, με αποτέλεσμα σε όλη τη χώρα να υπάρχουν διάσπαρτα περιουσιακά στοιχεία Συνεταιρισμών και Ενώσεων, από αποθήκες Συνεταιρισμών που βλέπουμε στις εισόδους όλων των χωριών στον κάμπο και σε όλη την Ελλάδα, μέχρι περιουσιακά στοιχεία, όπως ελαιοτριβεία, τυροκομεία, σιλό, τα οποία, ουσιαστικά, παραμένουν αναξιοποίητα και ρημάζουν.
Αξίωση των παραγωγικών σχημάτων που άντεξαν σε αυτήν την περίοδο της απαξίωσης του συνεταιριστικού κινήματος -ομάδων παραγωγών, υγειών αγροτικών συνεταιρισμών- είναι οι υποδομές αυτές να μη χαθούν από τον αγροτικό κόσμο. Να υπάρξουν ευνοϊκότερες προϋποθέσεις διεκδίκησής τους από αυτά τα υγιή αγροτικά, συνεταιριστικά σχήματα. Νομίζω ότι είναι εύλογο το αίτημα, σας έχω καταθέσει και μέσω του κοινοβουλευτικού ελέγχου σχετική ερώτηση, με αφορμή αίτημα της Ομάδας Παραγωγών επιτραπέζιας ελιάς Πουρναρίου.
Εργαζόμενοι στις πρώην ΕΑΣ
Το δεύτερο που θέλω να θίξω και αυτό επίσης έχει να κάνει με τις αμαρτίες του παρελθόντος και τις χρεοκοπημένες Ενώσεις. Πίσω από όλες αυτές τις ιστορίες βρίσκονται ανθρώπινα δράματα. Στην εκλογική μου περιφέρεια, τουλάχιστον, είναι δεκάδες οι εργαζόμενοι στην πρώην Ένωση Αγροτικών Συνεταιρισμών Λάρισας, οι οποίοι σε κρίσιμες ηλικίες, λίγο πριν τη συνταξιοδότηση, βρέθηκαν στον δρόμο, απλήρωτοι για δεδουλευμένα σχεδόν δύο χρόνων, χωρίς να λάβουν τις αποζημιώσεις τους. Δυστυχώς, με τον νόμο του ΣΥΡΙΖΑ, τον 4384 του 2016, οι εργαζόμενοι αυτοί έχασαν το προβάδισμα που είχαν για την καταβολή των οφειλομένων της ΕΑΣ, το προβάδισμα πέρασε στις τράπεζες, στο Δημόσιο, στα ασφαλιστικά ταμεία. Δυστυχώς, βλέπω ότι στο άρθρο 33 του νομοσχεδίου που συζητούμε, δεν επέρχεται αλλαγή σε αυτό. Θα παρακαλούσα να το δείτε με τη δέουσα ευαισθησία.
Αμαρτωλές επιχορηγήσεις
Κλείνω με το τρίτο ζήτημα που θέλω στην επί της αρχής συζήτηση να θίξω και έχει να κάνει με την Εθνική Ένωση Αγροτικών Συνεταιρισμών, τη νέα αρχή που έρχεται να καλύψει το κενό που υπάρχει στο επίπεδο της τριτοβάθμιας εκπροσώπησης του συνεταιριστικού κινήματος. Νομίζω ότι είναι χρήσιμο να υπάρχει ένας αξιόπιστος συνομιλητής του συνεταιριστικού κινήματος, για την πολιτεία και για τη διεθνή εκπροσώπηση της χώρας.
Κύριε Υπουργέ, ελπίζω να μην ενδώσετε σε ενδεχόμενες πιέσεις, για κρατική επιχορήγηση αυτής της νέας αρχής. Υπενθυμίζω για όσους δεν το γνωρίζουν και για όσους μας ακούν μέσω του καναλιού της Βουλής ότι στο παρελθόν οι τριτοβάθμιες συνεταιριστικές και συνδικαλιστικές οργανώσεις, ΠΑΣΕΓΕΣ, ΓΕΣΑΣΕ και ΣΥΔΑΣΕ, έλαβαν σχεδόν 60 εκατομμύρια ευρώ ως κρατική επιχορήγηση από το 1994 έως την ημέρα που βρέθηκα στο Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, ως αναπληρωτής υπουργός, χωρίς ποτέ να δώσουν λογαριασμό! Ζήτησα τη διενέργεια διοικητικού και οικονομικού ελέγχου, έστειλα την υπόθεση στον οικονομικό εισαγγελέα, ζήτησα από το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους να ασκήσει έλεγχο. Οι ψίθυροι των διαδρόμων λένε ότι κάποια στοιχεία μιας οργάνωσης χάθηκαν στη μετακόμιση, κάποιας άλλης καταστράφηκαν γιατί πλημμύρισε το υπόγειο από μια βροχόπτωση τον καιρό που τα φύλαγαν. Το ζήτημα είναι ότι τα χρήματα αυτά, μετά από συνεννόηση με τον τότε Πρωθυπουργό, Αντώνη Σαμαρά, είχαμε ανακοινώσει ότι θα δίνονται σε πολύτεκνες οικογένειες, παρά την κριτική που δεχόμασταν και τότε ότι είναι “συντηρητική αγκύλωση” η “κινδυνολογία” περί του δημογραφικού προβλήματος, που σήμερα όλοι το αναγνωρίζουμε και ομόφωνα όλες οι πτέρυγες της Βουλής καταλήξαμε σε πόρισμα.
Επτά χρόνια μετά την παραγγελία της έρευνας και της δικαστικής διερεύνησης αυτής της υπόθεσης, ουδείς γνωρίζει τι τύχη είχε. Αυτό νομίζω ότι δεν τιμά κανέναν, ούτε την ποιότητα της δημοκρατίας μας».
