Άλλος ένας τρύγος συνεχίζεται για το Οινοποιείο Τυρνάβου. Άλλος ένας αγώνας μιας ολόκληρης χρονιάς φτάνει στο τέλος του, σημειώνει ο κ. Τσιτσιρίγγος.
Μιλώντας για τον φετινό Τρύγο ο πρόεδρος του Οινοποιείου επισημαίνει ότι η χρονιά από ποιοτικής άποψης είναι καλή, αφού έχει παραχθεί ένα άριστο προϊόν, το οποίο αποτελεί προϋπόθεση για την παραγωγή εκλεκτών κρασιών.
Πρέπει να τονιστεί ότι ο αγώνας για την ποιότητα των κρασιών σήμερα δίνεται στο αμπέλι και γι’ αυτόν τον λόγο η ποιότητα των σταφυλιών είναι καθοριστική.
Σε ό,τι αφορά στη σημαντική παρέμβαση του συνεταιρισμού να κρατηθούν οι τιμές σε ικανοποιητικά επίπεδα, αυτό αναμένεται να επιτευχθεί και φέτος, αλλά και εκτός του Οινοποιείου Τυρνάβου, το οποίο αναμένεται να πληρώσει σε μια υψηλή και φέτος τιμή για τα 11-12 περίπου εκατομμύρια κιλά σταφυλιών που παραλαμβάνει.
ΑΣΤ. ΠΑΠΡΑΣ: Η ΚΛΙΜΑΤΙΚΗ ΑΛΛΑΓΗ ΕΠΙ ΘΥΡΑΙΣ
Ο δρ. Αστέριος Παπράς είναι οινολόγος και διετέλεσε για πολλά χρόνια γενικός διευθυντής του Οινοποιείου Τυρνάβου συμβάλλοντας με τις προσωπικές του παρεμβάσεις σε σημαντικά ζητήματα που αφορούν στα οινικά αλλά και τα αποστάγματα, όπως το τσίπουρο Τυρνάβου να βρουν διεξόδους, από το κράτος και τα προϊόντα του Οινοποιείου Τυρνάβου να απογειωθούν σε Ελλάδα και εξωτερικό παρασύροντας θετικά και όλο τον αντίστοιχο τομέα σε επίπεδο χώρας.
Το μεγάλο ερώτημα που θέτει για άλλη μια φορά μέσω της «Ε» ο κ. Παπράς, ο οποίος είναι γνώστης και της αμπελουργικής παρουσίας, τα τελευταία χρόνια, των άλλων ευρωπαϊκών χωρών, οι οποίες έχουν παράδοση στο κρασί, είναι γιατί συμβαίνει αυτό και αν με αυτές τις τιμές μπορεί να επιβιώσει η αμπελουργία, αφού δεν καλύπτουν ούτε το κόστος παραγωγής.
Τα προβλήματα του αμπελοοινικού τομέα είναι στη γενική τους θεώρηση ίδια με όλων των προϊόντων του πρωτογενούς τομέα, δηλαδή η παγκοσμιοποίηση των αγορών έπληξε κύρια την αγροτική παραγωγή με αποτέλεσμα να έχουμε τις ίδιες τιμές σταφυλιών σήμερα με αυτές που είχαμε πριν… 20 χρόνια. (Το 1999 η τιμή ήταν 100 δρχ.).
Οι αγρότες δηλαδή επωμίσθηκαν το κόστος της ανάπτυξης των κοινωνιών των τρίτων χωρών υποβαθμίζοντας το δικό τους βιοτικό επίπεδο. Είτε εγκαταλείποντας τις καλλιέργειές τους.
Ο κ. Παπράς απαντώντας σε σχετικό ερώτημα σημειολογικά αναφέρει ότι τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν σήμερα οι Έλληνες αμπελουργοί εστιάζονται στα εξής:
-Στις αθρόες εισαγωγές φθηνών κρασιών, τα οποία δεν παρακολουθούνται, με αποτέλεσμα πολλά από αυτά να καταναλώνονται σαν… Ελληνικά.
-Η μη ευόδωση της προσπάθειας για την αλλαγή του Κανονισμού που επιτρέπει στις βόρειες χώρες (Γαλλία – Γερμανία) τη χρήση κρυσταλλικής ζάχαρης για την αύξηση του αλκοολικού τίτλου. Ή τουλάχιστον να επιβληθεί η αναγραφή αυτής της πρακτικής στην ετικέτα.
-Να αναγνωριστεί το τσίπουρο ως αγροτικό προϊόν (όπως ίσως και άλλα αποστάγματα), πράγμα που θα δρομολογήσει παρεμβάσεις από το Υπουργείο ως μια σημαντική διέξοδο για τη σταφυλική παραγωγή.
-Έλλειψη θεσμικών μέτρων όπως, η παραγωγή του ούζου από αμπελοοινική αλκοόλη και ο νομοθετικός εκσυγχρονισμός της παραγωγής του τσίπουρου, έτσι ώστε να συνδεθεί με τη σταφυλική παραγωγή κάθε περιοχής.
-Να αναγνωριστεί το τσίπουρο ως αγροτικό προϊόν (όπως ίσως και άλλα αποστάγματα) πράγμα που θα δρομολογήσει παρεμβάσεις από το Υπουργείο ως μια σημαντική διέξοδο για τη σταφυλική παραγωγή.
Τα μέτρα αυτά θα βοηθήσουν τα μέγιστα, στην απορρόφηση των σταφυλιών, και στην κατεύθυνση να μείνουν οι αμπελουργοί στα αμπέλια τους.
Η νέα όμως απειλή για την αμπελουργία θα είναι η κλιματική αλλαγή, η οποία θα επηρεάσει την ποσοτική και ποιοτική απόδοση των αμπελιών.
ΤΥΡΝΑΒΟΣ (Γραφείο «Ε»)
Του Κώστα Τσόλα
