«Να μην είναι τα μπλόκα των αγροτών χειμερινές επετειακές κινητοποιήσεις»

Ο ΣΥΡΙΖΑ ΛΑΡΙΣΑΣ ΓΙΑ ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ

«Οι επετειακές κινητοποιήσεις το καταχείμωνο που δεν υπάρχουν πολλές αγροτικές εργασίες, δεν αποτελούν επαρκή συνθήκη να ξεκινήσει επίπονος αγώνας, με όρους συνδικαλιστικούς.

Προδίδει πολιτικά κίνητρα και ανυπομονησία να κρατηθεί «ζεστό» το αγροτικό κίνημα αν χρειαστεί για εξωεπαγγελματικούς λόγους». Αυτό τονίζει ο ΣΥΡΙΖΑ Λάρισας, που με αφορμή τη λήξη των αγροτικών μπλόκων επισημαίνει σε ανακοίνωσή του τα ακόλουθα:  «Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν απορρίπτει τους αγώνες των επαγγελματικών κλάδων επειδή το κόμμα συμμετέχει στην Κυβέρνηση. Αντιθέτως κατανοεί την ανάγκη των κοινωνικών ομάδων να κινητοποιούνται για να προωθήσουν λύσεις σε χρονίζοντα προβλήματα.
Ως Ριζοσπαστική Αριστερά είμαστε ευαισθητοποιημένοι και με αγωνιστική διάθεση συμμετέχουμε πρόθυμα στους κοινωνικούς αγώνες. Είμαστε αντίθετοι στη λογική της ανάθεσης στην οποιαδήποτε κυβέρνηση να λύσει τα κοινωνικά προβλήματα και δεν είμαστε διατεθειμένοι να μιμηθούμε τον δικομματισμό που εναλλασσόταν στην κυβέρνηση υιοθετώντας «κυβερνητικό συνδικαλισμό» ενοχοποιώντας τις κινητοποιήσεις.
Κατανοώντας τον προοδευτικό ρόλο των κοινωνικών αγώνων στην ανάδειξη των προβλημάτων και την προώθηση της λύσης τους, αντιμετωπίσαμε με θετική διάθεση αρχικά τη συζήτηση των προβλημάτων της αγροτιάς και το ενδεχόμενο να πιεστεί η κυβέρνηση να σκύψει σε αυτά αναζητώντας λύσεις. Τη θετική όμως διάθεσή μας τη διαδέχτηκε η επιφύλαξη για τις ειλημμένες αποφάσεις και την απόκρουση του διαλόγου με τον Υπουργό πριν το στήσιμο των μπλόκων.
Κάτω από αυτό το πρίσμα κρίναμε τις αγροτικές διεκδικήσεις που αποφάσισε η Πανελλαδική επιτροπή μπλόκων για τον Ιανουάριο του 2018. Είδαμε άμαζα μπλόκα. Δεν επιχαίρουμε για την αποτυχία τους. Πρέπει να βγουν χρήσιμα συμπεράσματα από όλους. Αντιθέτως ακούσαμε το περίφημο «κανένας αγώνας δεν πάει χαμένος». Δεν διαφωνούμε γενικά, αλλά στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι λάθος. Θεωρούμε ότι χάθηκε μια ευκαιρία ανασύνταξης των δυνάμεων κ.λπ. Οι διαφωνίες με τη συγκεκριμένη διεκδίκηση είναι πολλές.
Η διεκδίκηση του 2018 όπως εκφράστηκε από την Πανελλαδική Επιτροπή Μπλόκων δεν αντιμάχεται το απαρχαιωμένο μοντέλο παραγωγής που επέβαλαν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Αναφερόμαστε στο κρατικοδίαιτο καπιταλιστικό πρότυπο που στην αγροτική οικονομία δεν επιφέρει προστιθέμενη αξία και δεν είναι ανταγωνιστικό με αποτέλεσμα να μειώνει, αντί να αυξάνει, το εισόδημα των αγροτών. Άμεση συνέπεια της μη αμφισβήτησης του μοντέλου αυτού είναι να επιλέγεται από την επιτροπή μπλόκων το πλαίσιο με τις επιδοτήσεις, τις εξαιρέσεις από τους ισχύοντες κανόνες για τη φορολογία και τις ασφαλιστικές εισφορές κ.λπ.
Οι αγρότες έχουν εκτιμήσει θετικά κάποιες αλλαγές και μέτρα της κυβέρνησης που αμβλύνουν τα προβλήματα ιδιαίτερα των μικρομεσαίων αγροτών. Παράλληλα, οι αγρότες εκτίμησαν την κυβερνητική θέση για διάλογο ο οποίος τελικά έγινε και έδωσε κάποια θετικά αποτελέσματα.
Αντίθετα η άρνηση του διαλόγου και η επιλογή της πιο προωθημένης μορφής πάλης, δηλαδή τα μπλόκα, δίχως διάλογο με την κυβέρνηση προκάλεσε αρνητική εντύπωση στους αγρότες. Εξάλλου, η άρνηση διαλόγου αναιρεί βασική αρχή της συνδικαλιστικής πρακτικής ότι πρώτα απορρίπτονται τα αιτήματα από τους αρμόδιους να απαντήσουν και σε δεύτερο χρόνο ξεκινούν οι κινητοποιήσεις.
Οι επετειακές κινητοποιήσεις το καταχείμωνο που δεν υπάρχουν πολλές αγροτικές εργασίες, δεν αποτελούν επαρκή συνθήκη να ξεκινήσει επίπονος αγώνας, με όρους συνδικαλιστικούς. Προδίδει πολιτικά κίνητρα και ανυπομονησία να κρατηθεί «ζεστό» το αγροτικό κίνημα αν χρειαστεί για εξωεπαγγελματικούς λόγους.
Τα αιτήματα της Π.Ε.Μ. δεν συνάδουν ούτε με τον χρόνο που διατυπώνονται ούτε με την κατάσταση που βιώνει η χώρα. Δίνουν την εντύπωση πως επιλέχθηκαν για έναν λόγο: Να μην υπάρχει γέφυρα που να συνδέει τις δύο πλευρές, την Π.Ε.Μ. με την κυβέρνηση.
Το αγροτικό κίνημα δεν διαμορφώνει τη στρατηγική του συμμορφώμενο με τις πολιτικές σκοπιμότητες κάποιων πρωταγωνιστικών στελεχών του. Η νηφαλιότητα πρέπει να πρυτανεύει όταν συζητιέται ο προσανατολισμός του τα προβλήματα των αγροτών και η προώθηση λύσεων. Όλα αυτά πρέπει να εξεταστούν από το αγροτικό κίνημα, όχι στη βάση της αποδέσμευσης από την Ε.Ε. Ο πραγματισμός επιβάλλει να χαραχτεί η στρατηγική της αντιμετώπισης αντιαγροτικών πολιτικών της σε βάρος της μικρομεσαίας αγροτιάς, κυρίως του Ευρωπαϊκού Νότου με συγκεκριμένες διεκδικήσεις που πρέπει να προσδιοριστούν με τις δικές του διαδικασίες. Εμείς από τη μεριά μας επισημαίνουμε την ανάγκη. Συνάμα καλείται να αξιοποιήσει προς όφελος της μικρομεσαίας αγροτιάς τις δυνατότητες που ανοίγονται στα πλαίσια της ΚΑΠ (προγράμματα, επιδοτήσεις, ενιαία αγορά για διάθεση των αγροτικών προϊόντων κ.λπ.).
Στο στόχαστρο του αγροτικού κινήματος, επιβάλλεται από τα πράγματα να είναι, το απαρχαιωμένο μοντέλο το οποίο προώθησε ο νεοφιλελευθερισμός: καπιταλιστικός τρόπος με ασυδοσία της αγοράς, η οποία ευνοεί τη συγκέντρωση της παραγωγής σε λίγα χέρια, κυρίως στον κάμπο, είτε με αγορά της γης είτε με ενοικίασή της. Το εναλλακτικό μοντέλο της δίκαιης ανάπτυξης που υιοθετεί και η κυβέρνηση, προωθεί την οικογενειακή καλλιέργεια και τις πάσης φύσεως συνέργιες με μέτρα για συμπίεση του κόστους. Σε αυτή τη βάση καλείται το αγροτικό κίνημα μαζί με τις τοπικές κοινωνίες να διαμορφώσει τις διεκδικήσεις του προωθώντας τα επαγγελματικά συμφέροντα της μικρομεσαίας αγροτιάς «στριμώχνοντας» κάθε κυβέρνηση. Εννοείται ότι εμείς δεν ενοχοποιούμε τις επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στον αγροτικό τομέα».