Αυτά αναφέρει, μεταξύ άλλων σε ανακοίνωσή της η Ένωση Αγροτών Βιοκαλλιεργητών Βορείου Ελλάδας, η οποία επικρίνει την κυβέρνηση για την ολιγωρία που επιδεικνύει στο θέμα.
Αναλυτικότερα η ανακοίνωση της Ένωσης Βιοκαλλιεργητών αναφέρει τα εξής: Μετά από 22 χρόνια λειτουργίας των αγορών παραγωγών βιολογικών προϊόντων, το ελληνικό κράτος έκρινε ότι ήρθε η ώρα να τις θεσμοθετήσει. Με τον Νόμο 4384/2016 ΦΕΚ 78/Α/26-4-2016 «Αγροτικοί Συνεταιρισμοί, μορφές συλλογικής οργάνωσης του αγροτικού χώρου και άλλες διατάξεις» τροποποιήθηκε ο Νόμος 4235/2014 όσον αφορά τις αγορές παραγωγών. Το μόνο που απέμενε για να λειτουργήσουν πλέον νομότυπα ήταν μία ΚΥΑ που θα κωδικοποιούσε και θα καθόριζε το κανονιστικό πλαίσιο μέσα στο οποίο αυτές θα λειτουργούσαν. Πράγματι, σχεδόν όλο το καλοκαίρι του 2016 υπήρξε η αίσθηση μιας ουσιαστικής συνεργασίας των αρμόδιων με τους οργανωμένους παραγωγούς, εφόσον υπήρξε κινητικότητα στο θέμα με ανταλλαγές απόψεων και προτάσεων σχετικά με τη δομή και τη διατύπωση των όρων της εν λόγω ΚΥΑ. Με αυτόν τον τρόπο, πέρασε άλλος μισός χρόνος. Στην τελευταία συνάντηση στις 30/9/2016, θα τελείωνε το ζήτημα σε 10 ημέρες. Αν δεν ήταν τόσο τραγική η κατάσταση, θα ήταν αστείο. Αυτοί που δεν γελάνε σίγουρα πάντως είναι οι παραγωγοί. Για 22 χρόνια, οι παραγωγοί παρακαλούν το κράτος να δώσει λύση στο πρόβλημα θέτοντας τους όρους και το πλαίσιο μέσα στο οποίο θα μπορούν να λειτουργούν νομότυπα. Οι αγορές παραγωγών –παγκοσμίως- είναι ένα από τα χρησιμότερα εργαλεία υποστήριξης του αγροτικού εισοδήματος. Η Ελλάδα περιφρονώντας προφανώς τους «βελανιδοφάγους» που έχουν θεσμοθετημένες αγορές παραγωγών εδώ και δεκαετίες, έχει επιλέξει να πρωτοτυπήσει και στέλνει συνεχώς το θέμα στις καλένδες, σχεδιάζοντας και υλοποιώντας παρά και ενάντια στα συμφέροντα των παραγωγών και των καταναλωτών. Εάν οι πολιτικές ηγεσίες των τελευταίων ετών είχαν κάποια σχέση με την εργασία, την παραγωγή και τους παραγωγούς, το πρόβλημα θα είχε λυθεί προ πολλού. Για κάποιον που έχει στοιχειώδεις γνώσεις αγροτικής ανάπτυξης, ορισμένα πράγματα είναι η αλφαβήτα: Εάν ο παραγωγός πνίγεται οικονομικά από τη συνεχή αύξηση των λειτουργικών εξόδων και από την πλημμύρα φόρων και εισφορών, πρέπει να βρεθεί τρόπος αύξησης του εισοδήματός του για να είναι βιώσιμος επιχειρηματικά. Εάν τα προϊόντα μένουν αδιάθετα, είτε θα πεταχτούν είτε θα πωληθούν αναγκαστικά σε εξευτελιστικές τιμές. Οι οργανωμένες και θεσμοθετημένες αγορές παραγωγών λύνουν και τα δύο προβλήματα και δίνουν λύσεις σε πολλά περισσότερα. Κρίνοντας από την πολυετή ολιγωρία των αρμοδίων, δύο περιπτώσεις υπάρχουν: Είτε υπάρχει πρόβλημα μειωμένης αντίληψης των αρμοδίων για τη σοβαρότητα του θέματος είτε υπάρχει δόλος και εξυπηρετούνται άλλα συμφέροντα με τις καθυστερήσεις. Σε κάθε περίπτωση, αυτοί που πλήττονται είναι οι αγρότες και οι καταναλωτές και όσοι κόπτονται για την αγροτική ανάπτυξη χωρίς αγρότες καλό θα ήταν να μείνουν στο σπίτι».
